Skessuhorn - 20.12.2017, Blaðsíða 93

MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2017 93
einu sinni til, þá er eitt það erfiðasta eftir, nefnilega að bíða
eftir þeim sem ætla að vera hjá okkur um jólin. Hávetur, veð-
ur getur verið allskonar, myrkur, seint, bara að komast áður en
hætt er að moka Brekkuna, svo þegar þau ryðjast inn með snjó
á skónum og drasla allt út, þá hryn ég í jólin.
Ruth Jörgensdóttir Rauterberg, Akranesi:
Þegar Kertasnýkir er
kominn á skápinn
Fyrir Ruth þurfa allir pappajólasveinarnir að vera komnir upp
á eldhússkápinn. „Þeir birtast einn og einn á hverjum degi
og þegar kertasnýkir er kominn á eldhússkápinn mega jólin
koma fyrir mér.“
Narfi Jónsson, Deildartungu
Borgarfirði:
Alltaf í barnamessu
á aðfangadag
Það er ekki neitt eitt sem kemur mér í jólaskapið. Ég er al-
veg laus við það að finnast eitthvað eitt þurfi að gerast svo ég
komist í rétta skapið. En eitt er þó fastur liður hjá mér. Ég fer
alltaf í barnamessuna á aðfangadag, hvort sem það eru börn
með mér eða ekki. Eftir messuna tek ég svo út smákökubakst-
urinn á nokkrum útvöldum heimilum í sveitinni. Þá höfum
við undanfarin ár alltaf fengið okkur hamborgara á Þorláks-
messu á meðan hinir borða úldinn mat.
Jón Haukur Hauksson,
Hvalfjarðarsveit:
Þurfti að byrja upp á nýtt
á jólagrautnum
Á aðfangadag sýð ég hangikjötið sem á að borða í jóladagshá-
deginu. Mér finnst hangikjötslyktin vera óaðskiljanlegur hluti
af komu jólanna. Á sama tíma og ég er að snúast í hangikjöt-
inu, sem er í raun ekki flókið, ég hægsýð það á lágum hita.
En á sama tíma og hangikjötið sýður fer ég að undirbúa hrís-
grjónabúðinginn. Hrísgrjónabúðinginn hef ég gert hver ein-
ustu jól síðan ég var fimmtán ára, fyrst í foreldrahúsum og svo
eftir að ég fór að búa. Búðingurinn er gerður eftir uppskrift
sem mamma fékk úr húsmæðraskólanum og það þarf að fara
eftir öllum kúnstarinnar reglum. Fyrst þarf að sjóða saman
hrísgrjón, möndlur og sykur og þetta þarf svo að kólna áður
en matarlím og rjómi er sett út í. Til þess að kæla grautinn
hef ég iðullega sett pottinn út í skafl og hefur það nær alltaf
dugað vel. Ein jólin hafði ég soðið grautinn í gömlum pott-
járnspotti frá ömmu sem var með þungu loki. Ég þóttist alveg
viss um að hann væri öruggur fyrir hundunum úti í skaflinum,
enda lokið níðþungt og hundarnir latir. Svo var þó ekki. Þeg-
ar ég kom að var búið að velta lokinu af pottinum og graut-
urinn á braut í hundskjaft, þóttist ég vita, þar sem ummerkin
voru nokkuð greinileg. Ég þurfti að byrja upp á nýtt á grautn-
um en það kom ekki að sök, enda ekki komið fram yfir há-
degi. Síðan þetta kom fyrir hefur potturinn verið settur hátt
upp; upp á bíl, upp á dyraskyggni eða jafnvel ofan í frystikistu.
Jólin mega koma fyrir mér þegar hangikjötið er soðið og hrís-
grjónabúðingurinn er tilbúinn.
Kolbrún Sveinsdóttir,
Norður-Reykjum í Hálsasveit:
Tengi jólin mikið við
hækkandi sól
Fyrir mér eru jólin ekki trúarhátíð. Ég tengi jólin svo mikið
við sólina, sólin er náttúrulega upphafið að þessu öllu. Mað-
ur er búinn að lifa svo mörg jól og misjöfn. Ég hef í raun allt-
af verið slök fyrir jólunum. Þegar krakkarnir voru litlir bak-
aði maður smákökur og nú bakar maður einhverjar sortir fyr-
ir barnabörnin. Ég er þeim forréttindum hlaðin að börn og
barnabörn koma til mín um jólin. Það er kannski svolítið fast
í manni að setja upp aðventukransinn, baka hóflega mikið og
hafa hreint þannig að þegar sólin fer að hækka þá bendir hún
manni ekki alveg á hvar maður hefði mátt þurrka betur af.
Sumir tala um að það sé sorglegt að taka niður jólaskrautið.
Mér finnst það bara gaman því þá er farið að styttast í vorið.
Magnús Már Haraldsson,
Belgsholti í Melasveit:
Jólasnjókarlinn þarf að
vera kominn upp
Jólin koma bara þegar þau koma í rauninni. Þó er ein hefð
sem við höfum haldið í og koma mér í svolítið jólaskap: Jóla-
snjókarlinn, jólaljós sem afi bjó til, verður að vera kominn
upp. Hann hefur verið í fjölskyldunni í um tuttugu ár og við
reynum alltaf að koma honum upp í kringum fyrsta desemb-
er, þótt það hafi stundum dregist eitthvað og stundum mik-
ið lengur en maður ætlar sér. En þegar snjókarlinn er kominn
upp þá veit ég að jólin eru að koma.
Helena Rúnarsdóttir, Akranesi:
Skötuveislan stendur upp úr
Jólin mín mega koma þegar öll fjölskyldan er komin til Ís-
lands, en foreldrar mínir og litla systir mín búa úti í Nor-
egi. Þau halda samt yfirleitt alltaf jólin hér heima á Akranesi.
Af jólahefðum okkar stendur skötuveisla ömmu Maddýjar
afa Didda á Þorláksmessu alltaf upp úr. Þar kemur föðurfjöl-
skyldan saman og borðar skötu. Amma býður alltaf upp á eitt-
hvað annað fyrir okkur gikkina. Í eftirrétt er ís og ef maður er
heppinn þá gæti leynst mandla í ísnum. Það eru tveir heppnir
sem fá möndlugjöf. Síðan er það möndlugrauturinn í hádeg-
inu á aðfangadag, en mamma býr alltaf til Ris á la mand graut
og hefur kirsuberjasultu með. Einn heppinn hreppir möndl-
una og fær möndlugjöf. Á aðfangadag er alltaf borðað kl 18
og við borðum hamborgarhrygg, brúnaðar kartöflur, rjóma-
sósu og meðlæti. Það er alltaf keypt hið vinsæla salat úr Ein-
arsbúð en það finnst mér algjört „möst“ með hátíðarmatnum.
Síðan borðum við heimagerðan ís í eftirrétt, bæði Toblerone-
ís og venjulegan ís með súkkulaðibitum. Eftir að gjafirnar hafa
verið opnaðar fáum við okkur yfirleitt Nóa konfekt og kaffi. Á
jóladag er svo jólaboð hjá ömmu Sillu og afa Steingrími en þá
hittist móðurfjölskyldan og borðar saman hangikjöt, hveiti-
kökur sem amma bakar, laufabrauð og allskonar gúmmelaði.
Eftir matinn er yfirleitt spilað Trivial Pursuit þar sem keppst
er um að vinna afa Steingrím sem allt veit. Á annan dag jóla
er jólaboð hjá tengdafjölskyldunni en þar hittist stórfjölskyld-
an og borðar saman, allir koma með veitingar með sér og lagt
í svakalegt hlaðborð. Síðan er dansað í kringum jólatré og
sungið og oft farið í skemmtilega leiki eða bingó.
klj