Heimsmynd - 01.05.1990, Qupperneq 10

Borgarstjórnarkosningar:
DAUÐADÁ OG
HANDASKOL
eftir ÓLAF HANNIBALSSON
BMorgarstjórnarkosningar eiga
að fara fram 26. maí. Sjaldan
hefur verið jafnmikil deyfð
yfir íslenskum stjórnmálum
svo stuttu fyrir kosningar. Ef
svo heldur fram sem horfir
má telja vafasamt hvort fjöldi
kjósenda nenni að fara á
kjörstað á sólríkum góðviðr-
isdegi. Sjálfstæðisflokkurinn
ákvað að hætta við prófkjör
og býður fram nær óbreyttan
| lista. þar sem kjósendur
kannast naumast við nokkurn mann
nema Davíð Oddsson. Framboð and-
ÞeGAR ÉG SAGÐI, að
ÉG GÆFI SÍÐUSTU
SKYRTUNA MÍNA
FYRIR HANA, -
HLÝTUR HÚN AÐ HAFA
MISSKILIÐ MIG.
TOmTfllLOR
S P 0 R T S W E A R
Einkaumboð HNOÐRlhf. Sími687744
stöðuflokkanna í borgarstjórn hafa ýmist
gengið svo hljótt fyrir sig í svo þröngum
hópum, að kjósendur hafa varla rumsk-
að, eða gengið í slíkum handaskolum, að
menn missa jafnóðum tiltrú á trúverðug-
leika andstöðunnar sem valkost við nú-
verandi meirihluta Sjálfstæðisflokksins.
Skoðanakannanir benda líka til þess að
stefni í það sem kalla mætti eins flokks
kerfi Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík
með 11 til 13 af fimmtán borgarfulltrúum.
Engar verulegar umræður - hvað þá
skýrt mótaðar pólitískar deilur - hefur
tekist að vekja um málefni borgarinnar,
forgangsröð verkefna og æskilegar breyt-
ingar á því umhverfi sem borgarbúar lifa
og hrærast í nú og um næstu framtíð.
Sjálfstæðisflokkurinn hafði á sínum
tíma forgöngu um að taka upp prófkjör
til ákvörðunar á skipan framboðslista
sinna. Mörgum Sjálfstæðismönnum kom
því á óvart að fellt skyldi í þar til bærum
stofnunum flokksins að hafa þann hátt á
að þessu sinni. Menn eru misjafnlega
ánægðir með frammistöðu einstakra
borgarfulltrúa og vilja fá tækifæri til að
skipta þeim út með lýðræðislegum hætti.
Sumir þeirra (einkum Júlíus Hafstein)
hafa verið ásakaðir um að notfæra sér
aðstöðu sína í persónulegu braski og þá
eðlilegt að þeir verði að standa að
minnsta kosti flokksfélögum sínum
ábyrgð gerða sinna og keppa við aðra
um sæti. Aðrir benda á að þótt stjóm-
málastíll Davíðs virðist falla borgarbúum
vel í geð, hafi hann ekki nema gott af því
að á listann bætist fólk með bein í nef-
inu, sem sé ósmeykt við að veita honum
aðhald og rísa gegn honum í einstökum
málum þegar svo beri undir. Þar sem til
dæmis andstaðan við staðsetningu ráð-
hússins hafi að verulegu leyti komið frá
pólitískum samherjum Davíðs hafi verið
eðlilegt að leiða þær til lykta innan
flokksins í prófkjöri, fremur en að and-
stöðuflokkarnir fengju til þess tækifæri
að skreyta lista sína með ráðhússand-
stæðingum, án þess nokkurn tíma að
hafa tekið það mál og skyld málefni
heilshugar og djarfmannlega upp á arma
sína.
Eftir kjör Davíðs í haust til varafor-
mennsku í Sjálfstæðisflokknum og óhjá-
kvæmilegar hugleiðingar um að hann
hyggist hasla sér völl í náinni framtíð á
þjóðmálavettvangnum, vilja menn líka
gjarnan sjá einhvern þann í borgarfull-
trúahópi flokksins sem sé verðugur arf-
taki hans, en flesta brestur til þess skarp-
skyggni og hugarflug eins og er að koma
auga á hann. Slíkur fulltrúi hefði mögu-
lega getað komið fram í prófkjöri. Þótt
skoðanakannanir gefi Davíð (og Sjálf-
stæðisflokknum) yfirburðasigur eins og
er, gæti það dæmi því fljótt snúist við, ef
menn telja yfirgnæfandi líkur á að hann
muni fljótlega hverfa frá stjórn borgar-
innar. Sjálfur hefur Davíð verið spar á
yfirlýsingar, en samherjar hans hafa
reynt í fjölmiðlum að eyða grunsemdum
manna með því að fordæmi séu fyrir því
að borgarstjórar sitji á þingi jafnframt
embætti sínu. Aðeins eitt embætti gæti
mögulega freistað borgarstjórans í
Reykjavík til að yfirgefa sína einstæðu
stöðu í valdakerfi þjóðarinnar: embætti
forsætisráðherra. En hver er kominn til
með að segja að með Þorstein Pálsson í
formannssæti Sjálfstæðisflokksins sé
tryggt að sú „freisting" komi ekki upp?
Davíð mun því verða að gefa miklu
ákveðnari yfirlýsingar fyrir kosningarnar
en hingað til, vilji hann eyða mögulegum
efasemdum meðal væntanlegra kjósenda
um að hann sé ekki í því hlutverki að
teyma þá að kjörborðinu, en yfirgefi þá
síðan fljótlega í höndum fólks, sem eng-
inn veit núna haus né sporð á.
Andstöðuflokkarnir hafa verið fyrir-
ferðarlitlir um borgarmálefni á síðasta
kjörtímabili. Pólitískir áhugamenn hafa
helst veitt athygli Ingibjörgu Sólrúnu
Gísladóttur, fulltrúa Kvennalistans, fyrir
skeleggan og rökfastan málflutning og
þekkingu og kunnugleika á málum. Þeir
sem sótt hafa áheyrendapalla segja að
hún sé eini borgarfulltrúinn, sem fengið
hafi Davíð til að vanda eigin málflutning
í stað þess að láta vaða á súðum fyndni
og háðs. Ólafur Ragnar Grímsson og
Jón Baldvin Hannibalsson töldu hana
upplagt borgarstjóraefni kæmi til sam-
eiginlegs framboðs vinstri flokkanna og
Kvennalista. En hún hlaut að falla fyrir
útskiptingarreglu Kvennalistans, sem
mælir svo fyrir að þegar einhver hefur
náð fullum tökum á starfi sínu skuli ný-
græðingur taka við. Elín G. Ólafsdóttir,
sem nú skipar fyrsta sætið. hefur ekki
náð að sanna ágæti sitt enn sem komið
er, en Ingibjörg Sólrún prýðir neðsta
sætið.
10 HEIMSMYND