Heimsmynd - 01.05.1990, Blaðsíða 97

var Guðmundur Finnbogason lands-
bókavörður en hann var doktor í heim-
speki og sálarfræði frá Kaupmannahafn-
arháskóla og var einn af áhrifamestu
menntamönnum sinnar tíðar. Hann var
forseti Hins Islenska bókmenntafélags í
20 ár, átti sæti í menntamálaráði og var
ritstjóri Skírnis. Eftir hann liggur fjöldi
bóka og ritgerða. Börn þeirra:
1. Guðrún Guðmundsdóttir (f. 1915),
kona Bjöms Þorsteinssonar sagnfræðings
og prófessors. Hann var doktor í sagn-
fræði frá Háskóla íslands og prófessor
við sama skóla frá 1971. Eftir hann liggur
fjöldi bóka og hann var einhver áhrifa-
mesti sagnfræðingur síns tíma. Kjördótt-
ir þeirra er Valgerður Björnsdóttir (f.
1951) kennari í Kópavogi.
2. Vilhjálmur Guðmundsson (1918-
1969) efnaverkfræðingur, framkvæmda-
stjóri Síldarverksmiðja ríkisins 1948 til
1969. Kona hans var Birna Halldórsdótt-
ir. Börn þeirra voru Laufey Vilhjálms-
dóttir (f. 1942) næringarefnafræðingur,
gift Samir Bustany efnaverkfræðingi frá
Egyptalandi, Halldór Vilhjálmsson (f.
1946) viðskiptafræðingur í Reykjavík og
Guðrún Sigríður Vilhjálmsdóttir (f. 1949)
þjóðfélagsfræðingur, gift Þórarni Þórar-
inssyni arkitekt.
3. Örn Guðmundsson (1921-1986) við-
skiptafræðingur, síðast framkvæmda-
stjóri Kassagerðar Reykjavíkur, kvæntur
Þuríði Pálsdóttur óperusöngkonu. Börn
þeirra eru Gutinar Örn Arnarson (f.
1945) kerfisfræðingur, Kristín Arnardótt-
ir (f. 1946), kona Hermanns Tönsberg
skrifstofustjóra hjá Skrifstofuvélum hf.,
Guðmundur Páll Arnarson (f. 1954)
blaðamaður og Laufey Arnardóttir (f.
1962) .
4. Finnbogi Guðmundsson (f. 1924)
landsbókavörður í Reykjavík frá 1964.
Hann er doktor í íslenskum fræðum og
hefur setið í stjórnum margra félaga og
meðal annars verið forseti Hins íslenska
þjóðvinafélags frá 1967. Kona hans var
Kristjana Pálína Helgadóttir læknir og
dóttir þeirra Helga Laufey Finnbogadótt-
ir (f. 1964).
LAUNSONURINN
Að lokum verður hér getið launsonar
Vilhjálms á Rauðará. Hann var Theodór
V. Bjarnar (1892-1926) kaupmaður í
Reykjavík. Hann fórst með norska skip-
inu Balholm fyrir Mýrum. Kona hans
var Vilborg Vilhjálmsdóttir og voru börn
þeirra þrjú:
1. Sigfríður Bjarnar (f. 1920) kennari,
BA í ensku og frönsku, gift Halldóri Ol-
afi Jónssyni bankafulltrúa. Synir þeirra
eru Theodór Skúli Halldórsson (f. 1951)
skrifstofustjóri hjá Lagmetisstofnun rík-
isins og Gunnlaugur Halldórsson (f.
1963)
2. Guðtiý Bjarnar (f. 1922), kona Árna
Björnssonar læknis, sérfræðings í lýta-
lækningum. Börn þeirra eru Vilborg
Árnadóttir (f. 1946) söngkona, gift Ara
Jóhannessyni lækni, Kristín Árnadóttir
(f. 1948) hjúkrunarfræðingur. gift Ás-
geiri Þór Ólafssyni raftæknifræðingi,
Björn Th. Árnason (f. 1950) fagottleikari
og knattspyrnuþjálfari, Einar Sv. Arna-
son ^f. 1952) kennari og æskulýðsleiðtogi
og Árni Arnason (f. 1956).
3. Vilhjálmur T. Bjarnar (f. 1923)
tannlæknir í Svíþjóð, kvæntur sænskri
konu og eru afkomendur þeirra þar.D
Arkitektar..._______________________
framhald af bls. 49.
finnst voðalega gaman að fá að hjálpa
mér að elda og baka. Börnin gefa manni
svo mikið að mér finnst alveg synd að
fólk skuli þurfa að vinna svo mikið að
það hafi engan tíma fyrir bömin.“
Elín bjó í Kaupmannahöfn í sex ár á
meðan hún var í námi og vann auk þess
tvö sumur í Sviss. Hefur það að búa er-
lendis mótað lífsstíl hennar að einhverju
leyti? „Lífsstíllinn mótast auðvitað af
þeim áhrifum sem maður verður fyrir og
þegar ég var í Sviss kynntist ég mörgum
Itölum, sem eru þekktir fyrir að kunna
að meta fegurðina í lífinu. Þeir eru mjög
framarlega í hönnun og matargerðarlist
og Danir líka svo það hefur eflaust haft
sín áhrif. Maður tekur inn fullt af áhrif-
um frá því fólki sem maður umgengst og
því umhverfi sem maður býr í. Síðan
mótar maður umhverfi sitt út frá sinni
upplifun af öllum þessum áhrifum. Þegar
við fluttum heim gat ég til dæmis ekki
hugsað mér að setjast að í einhverju af
þessum nýju ógrónu hverfum. Eg var
orðin svo vön því frá Danmörku að hafa
gróður í kringum mig. Gömlu hverfin
hafa líka miklu meiri sál en þessi nýju og
svo er mikið atriði að hafa stóran garð.
Ég er ekki orðin mikil garðræktarkona
ennþá, en það er að koma svona smátt
og smátt. Við settum niður lauka í haust
í fyrsta skipti og í sumar langar mig til
þess að reyna að rækta kartöflur og
grænmeti. Fyrst og fremst til að börnin
komist í snertingu við hringrás náttúr-
unnar, en ég hugsa að ég hafi mjög gam-
an af því líka.“
Elín býr í gömlu húsi sem hún er
smám saman að gera upp, en enn sem
komið er hefur hún ekki gert neinar
gagngerar breytingar nema á eldhúsinu:
„Það var eini gallinn á þessu húsi hvað
eldhúsið var lítið og þröngt, svo ég
byggði við það glerskála sem gefur okk-
ur kost á því að njóta gróðursins í um-
hverfinu þótt við sitjum inni. Allt annað
í húsinu er eins og það var þegar við
fluttum inn. Auðvitað höfum við komið
okkur fyrir eftir eigin höfði. Fólk mótar
alltaf umhverfi sitt. Maður flytur ekki
bara inn í einhvern kassa og verður
hann. Það er einmitt verkefni arkitekta
að hjálpa fólki að móta umhverfið eftir
eigin þörfum og persónueinkennum.
taka mið af hverjum einstaklingi fyrir sig
og því hvernig hann vill lifa. Það á ekki
að láta tískusveiflur stjórna því hvernig
maður býr, þótt auðvitað spili þær alltaf
inn í.“
Ein af þeim tískusveiflum sem gengið
hafa yfir á undanförnum árum er uppa-
mennskan og Elín viðurkennir að hafa
ekki verið ósnortin af henni: „Við áttum
okkar uppatímabil áður en börnin komu
til sögunnar. Maðurinn minn var að
vinna hjá Flugleiðum og við ferðuðumst
mikið, skemmtum okkur mikið og lifð-
um að miklu leyti eftir formúlu uppanna.
En ég held að við séum ekkert ein um
það að hafa snúið frá þeirri stefnu. Hún
gefur manni ansi lítið til lengdar.“
Á heimili Elínar er mikið af myndlist
og hún segist hafa alist upp í því að meta
góða list: „Kristján Davíðsson er minn
uppáhaldsmálari, kannski vegna þess að
hann er vinur foreldra minna og ég ólst
upp við myndir hans. Ég fer mikið á
myndlistarsýningar og margir af vinum
okkar eru listamenn svo þetta hangir allt
saman. Arkitektúr er ekki bara vinnan
mín heldur mitt aðaláhugamál og ég les
mikið af fagtímaritum og reyni að fylgj-
ast sem best með í greininni. Þar kemur
myndlistin líka inn í því allar listir tengj-
ast, hafa áhrif hver á aðra og endur-
spegla tíðarandann hverju sinni. Fallegir
hlutir göfga líf manns, það er engin
spurning, og það á jafnt við um list og
listiðnað og alla hönnun. Hvað aðrar
listir áhrærir þá hef ég mjög gaman af
tónlist, bæði klassískri og nútímatónlist.
Ég lærði á píanó í nokkur ár og get gutl-
að á það, en er nú enginn tónsnillingur.
Ég les ekki mikið fyrir utan fagtímaritin,
maður kemst ekki yfir að sinna öllu þótt
maður gjarnan vildi.“
Elín er glæsilega klædd og greinilega
úthugsað og hún segist vera mjög með-
vituð um það hvernig hún klæðist: „I
fatnaði, eins og öðru, hrífst ég mest af
góðri hönnun og leita eftir hönnuðum
sem falla mér í geð. Ég er ekkert alltaf
neitt óskaplega fín, geng gjarnan í stórri
skyrtu og gammosíum hér heima á
kvöldin, en þegar ég fer að tala við við-
skiptavini legg ég mikið upp úr því að
vera vel til fara, að fötin séu í samræmi
og fari mér vel þannig að viðskiptavinur-
inn fái traust á mér sem arkitekt. Svo er
auðvitað mikið atriði að mér líði vel í
fötunum og finni að ég muni nota þau
mikið. Ég kaupi ekki föt sem eru óþægi-
leg, jafnvel þótt mér finnist þau falleg.“
En þótt fegurðin að utan sé snar þátt-
ur í lífi Elínar, þá leggur hún þó mest
upp úr því að vera sjálfri sér samkvæm
og börnum sínum góð móðir: „Hlýja og
manneskjulegheit eru það sem ég met
mest og ég vona svo sannarlega að þessi
áhersla á innri manninn haldi áfram.
Efnisheimurinn er svo takmarkaður og
gefur þegar upp er staðið svo lítið á móts
við það sem ást barnanna og sátt við
sjálfan sig gefur.“ Andleg og líkamleg
vellíðan □
HEIMSMYND 97