Heimsmynd - 01.05.1990, Qupperneq 25

Á kreiki
HAGVÖXTUR=
KJARARÝRNUN
Á áratugnum 1980 til 1990 nam
hagvöxtur á íslandi 22 prósentum. Á
sama tíma hefur kaupmáttarrýrnun
launþega orðið 25 prósent, sem
samsvarar að föst laun launamanna hafi
lækkað um 2 prósent á ári hverju allan
þennan áratug. Stór hluti þessarar
kaupmáttarrýrnunar átti sér reyndar stað
í fyrra. Þessi er niðurstaðan af
samanburði á launavísitölu og
lánskjaravísitölu, sem Þorgils
Ámundason viðskiptafræðingur setur
fram í Fjármálum, tímariti
Fjárfestingafélags íslands um
verðbréfaviðskipti og peningamál. Frá
ársbyrjun 1980 hefur lánskjaravísitalan
hækkað um 2007 prósent á meðan
launavísitalan hefur hækkað aðeins um
1670 prósent. „Niðurstaðan er sú, að
þeir launþegar, sem hafa fengið greitt
samkvæmt töxtum og hafa sömu
yfirvinnu og í byrjun áratugarins, bera
fjórðungi minna úr býtum en þeir gerðu
þá. „Fyrirsjáanlegt er að þessi þróun
mun halda áfram út þetta og næsta ár á
grundvelli nýgerðra kjarasamninga."
ÓLÖGLEGT?
Við hittum einn af virtustu
lögmönnum borgarinnar á förnum vegi
eftir útkomu síðasta blaðs. Hann kvaðst
ekki sjá annað en að bæði okkur og
viðskiptablaði Moggans hefði sést yfir
eitt mikilsvert atriði í umfjöllun um Fróða
hf.: Ólöglega hefði verið staðið að
stofnun þess með því að uppfylla ekki
ákvæði 5. greinar hlutafjárlaga. Sú grein
kveður meðal annars á um að
endurgjald það, sem ákveðið hefur
verið fyrir verðmæti (sem lögð eru fram
við stofnun félagsins) „má ekki vera
hærra en nemur þeirri fjárhæð, sem
bókfæra má verðmæti þessi til eignar í
reikningum félagsins." Ennfremur að
„skýrsla löggilts endurskoðanda um
gögn þau sem um ræðir í þessari
málsgrein, skal lögð fram á stofnfundi.“
Þar sem hvorki stofnefnahagsreikningur
né meðfylgjandi „skýrsla" um hvernig
komist er að verðmætamati á eignum
eins og bóka- og tímaritalager,
filmulager, stofnkostnaði tímarita og
fleiru, hafi verið árituð af löggiltum
endurskoðanda, sem með undirskrift
sinni staðfesti að allt sé þetta
verðmætamat í samræmi við góðar
reikningsskilavenjur, né fylgi henni
yfirlýsing slíks manns í þá veru, sé
einfaldlega kolólöglega að stofnun
félagsins staðið. Þessi ákvæði séu í
lögin sett til að koma i veg fyrir að
menn stofni hlutafélög með svo og svo
miklu hlutafé og greiði svo
hlutafjárframlög sín með „eignum“, sem
þeir meti sjálfir til tugmilljóna virðis, en
séu samkvæmt „góðum
reikningsskilavenjum", kannski sáralítils
eða einskis virði. Þýðingarmikið sé að
yfirvöld gangi hart eftir því að þessum
lagaákvæðum sé framfylgt, eigi
almenningur að öðlast tiltrú á
hlutafélögum sem við hann eru kennd.
H. Ben-Veldið
I umfjöllun í síðasta blaði um H. Ben-
Veldið láðist að geta nokkurra afkom-
enda alsystkina Hallgríms Benediktsson-
ar en næst elsta systirin, Hildur Valgerð-
ur, dó sautján ára gömul (1887-1904).
Elsta systir Hallgríms Guðrún (1883-
1933), gift Christian Nielsen, átti fimm
börn. Þau eru: Elín Friðrika Lára (f.
1906), gift Helga R. Pearson, Ágúst
Hallgrímur Benedikt (f. 1908), kvæntur
Katrínu Oddsdóttur en dóttir þeirra er
Guðrún Frances (f. 1937), Guðrún Hild-
ur (f. 1913), gift Ólafi Guðmundi Hall-
dórssyni, skrifstofustjóra Gjaldheimt-
unni en dætur þeirra eru: Hildur (f.
1935) og Guðrún Kristjana (f. 1941),
Kristján Gunnar Benedikt (1914-1989),
skrifstofustjóri Hitaveitu Reykjavíkur og
Snorra May (f. 1923), gift William Cheek
jr. en sonur hennar er Gunnar Bjarnason
Nielsen.
Börn Sólveigar Bóelar Benediktsdótt-
ur (1890-1934) eru: Friðrik Þorlákur (f.
1917) og Hilda Joyce (f. 1919).
Alltaf opíð hjá okkur
ísbúðirnará
Hjarðarhaga 47 og
Aðalstræti4