Heimsmynd - 01.05.1990, Blaðsíða 82

SVIÐSLJÓS
mún er dökk á brún og brá,
með dansinn í blóðinu og
glæstan limaburð. Eins og
draumur úr öðrum heimi
svífur hún inn úr dyrunum
og ber með sér suðrænan
andblæ sem minnir á
mm skrautleg markaðstorg og
sólstiknaðar borgir með
moskum. Nadia Katrín
Banine heitir hún og á föð-
urættir að rekja alla leið til
Marokkó, en er íslensk í
LLi Jy móðurætt og fædd og upp-
alin á Islandi. Fimm ára gömul byrjaði
hún í ballettnámi hjá Eddu Scheving og
þar með voru örlög hennar ráðin. Dans-
inn heltók hana og síðan hefur allt henn-
ar líf gengið út á dans, dans, dans og
meiri dans.
„Mig langaði í fimleika þegar ég var
fimm ára, en mamma vildi að ég færi í
ballett og hún réð auðvitað,“ segir Nadia
og hlær. Eg fékk hins vegar óslökkvandi
dansbakteríu mjög fljótlega og flutti mig
yfir í Listdansskóla Þjóðlcikhússins þeg-
ar ég var átta ára. Þar var ég í tíu ár,
hætti þá og fór yfir í djassballettinn hjá
Báru. Og þar hef ég verið síðan. Síðustu
þrjú árin sem kennari. Eg er aftur byrjuð
að æfa með efsta flokki Listdansskólans
og stefni að því að fara til Þýskalands í
haust og freista gæfunnar hjá dansflokk-
um þar.“
Nadia var meðlimur í Islenska
jazzballettflokknum, sem var starfandi í
tvö ár en hætti starfsemi í fyrravor: „Það
var ekki grundvöllur fyrir því að reka
svona flokk, það gengur svo hægt að
kenna áhorfendum að djassballett sé list-
grein, en ekki uppfyllingaratriði á
skemmtistöðum. Ég hef tekið þátt í
nokkrum sýningum í vetur, meðal ann-
ars sýningu Happy Miller, sem sett var
upp í Tunglinu í haust, en tækifærin til
að dansa á sviði eru allt of fá hér heima
og ég veit að ég mundi aldrei fyrirgefa
sjálfri mér ef ég reyndi ekki að komast
að hjá einhverjum dansflokki erlendis. 2
Ég veit að það er ofsalega erfitt og sam- ^
keppnin hörð, en ég verð að fá að reyna. o
Ég fór til Berlínar síðasta haust og o
NADIA KATRÍN BANINE
82 HEIMSMYND