Heimsmynd - 01.04.1992, Blaðsíða 85

kirkjugarðinum er iyrir miðri mynd.
skola niður með. Hér er átt við Margréti Zoéga, eiganda Hót-
els Reykjavíkur, en hún var meðal annars tengdamóðir Einars
Benediktssonar skálds. Þá mælti Olafur Björnsson, formaður
félagsins, fyrir minni fyrsta formanns félagsins, heiðursgestsins
Axels Túliníus og frúar hans, en Axel mælti aftur fyrir fé-
laginu. Þess skal getið að frá því að Axel Túlíníus stofnaði
Skautafélagið 1892 hafði hann verið árum saman sýslumaður á
Eskifirði, en var nú kominn í bæinn á ný til að gerast umboðs-
maður erlendra tryggingafélaga. Hann varð síðar fyrsti for-
maður Sjóvátryggingafélags íslands. Axel var mikill áhuga-
maður um íþróttir og var fyrsti formaður íþróttasambands ís-
lands þetta sama ár og síðar skátahöfðingi. Kona hans var
Guðrún, dóttir Hallgríms Sveinssonar biskups.
AÐ KOMAST SEM NÆST ÁSTAROBJEKTINU
Næst gerðist það á ballinu að Guðmundur Finnbogason
magister mælti fyrir Islandi. Hann varð síðar landsbókavörður
og er faðir Finnboga, núverandi landsbókavarðar. Þá mælti
Haraldur Thorsteinsson, sonur þjóðskáldsins Steingríms Thor-
steinssonar, fyrir minni kvenna. Segir svo um það:
„Lýsti hann ástinni í hennar ýmsu myndum og gat sérstak-
lega um skautafélagsástina er væri fólgin í því að reyna að
komast sem allra næst ástarobjektinu með ýmsu sniðugu móti.
Þótti mönnum lífsreynsla hans mjög svo respektabel er á það
var litið að hann var aðeins sautján vetra. Flutti hann ræðuna
sköruglega og gerðu allir besta róm að máli hans.“
Síðan segir hinn gamansami Ingimundur:
„Þegar borð voru upp tekin fóru ýmsir að drekka kaffi og
Dom og skemmtu sér allvel við það. En aðrir sneru sér þegar
að dansinum og fóru að reyna að nálgast „objektin“. Og
„objektin“ voru alls ekki ófús á að láta koma nálægt sér, en
leyfðu „subjektunum“ að taka utan um sig og svo framvegis.
Auðvitað úti á miðju gólfinu og í öllum penheitum — gúð-
bevares. —
Og svona gekk það fram á morgun. Sumir drukku, sumir
dönsuðu og sumir bæði drukku og dönsuðu. Þeir áttu nú best
því þegar þeir voru orðnir fullir, hentust þeir um gólfið í hálf-
tíma og þá rauk allt óðara úr þeim svo þeir gátu byrjað með
frískum kröftum undireins aftur — og allir skemmtu sér og
sumir skemmtu öðrum en enginn reifst eða flaugst á - -. Já,
það var allt eins og það átti að vera - og eins og allir snyrti-
menn vilja að böll séu.“
FRÉRES DUBOIS PARIS EÐA MOUSSELINE
Að lokinni þessari lýsingu tekur Ingimundur við að segja
frá einstökum ballgestum en tekur fram að nöfn séu valin af
handahófi. Hann segir að heiðursgesturinn, Axel Túlíníus,
hafi verið með fjórar eða fimm orður og frú hans jafnfögur og
þegar hún fyrir fimmtán árum drottnaði yfir hjörtum hins
reykvíska æskulýðs. Þá segir hann að frú Olafs Björnssonar,
Borghildur Thorsteinsson, hafi verið í rauðum silkikjól (Frér-
es Dubois Paris). Næst telur hann upp Norðmanninn Aall
Hansen og konu hans frú Aagot, en sá kom upphaflega til Is-
lands sem verslunarmaður hjá Thomsens Magasíni en var nú
orðinn sjálfstæður heildsali í Þingholtsstræti 28. Næstur í upp-
talningu Ingimundar er Garðar Gíslason stórkaupmaður og
frú hans, Þóra Sigfúsdóttir, og er þess getið að frúin hafi verið
í svörtu atlaski. Jón prófessor Kristjánsson var þar og með
unnustu sína, Dóru Þórhallsdóttur en hún var í ljósbláum
silkikjól. Nú kunna ýmsir að reka upp stór augu. Þarna er par
sem ekki gekk upp í fyllingu tímans. Eftir að slitnaði upp úr
trúlofuninni við Dónrkvæntist Jón, sem var prófessor í lögum,
Þórdísi Toddu Benediktsdóttur, en þau létust bæði í spönsku
veikinni 1918. Dóra varð hins vegar eiginkona Ásgeirs Ás-
geirssonar, síðar forseta. Hún var dóttir þáverandi biskups,
Þórhalls Bjarnarsonar.
Þá er sagt að Sörensen og frú hafi verið á Skautafélagsball-
inu og hún hafi verið í bleiku mousseline og fögur að vanda.
Hér mun átt við Aage Sörensen kaupmann á Hverfisgötu 4E
og konu hans. Næst eru taldar upp nokkrar frökenar, fyrst
fröken Ása Kristjánsdóttir og fröken Fríða Magnússon, báðar
í hvítu mousseline með knipplings garniture. Ása mun vera
dóttir Kristjáns Jónssonar, ráðherra Islands um þær mundir,
og systir Jóns Kristjánssonar prófessors, sem áður er getið, en
hún giftist síðar Bosch Kronika, skipstjóra í Danmörku. Á
Fríðu kann ég ekki skil. Þar næst er talin fröken Þórunn Jóns-
dóttir sem var í laufgrænu crépe og fröken Ástríður Hafstein
„í brúnu „moiré“ - björt eins og sólin á sumardegi og með
tvær minni sólir (systur sínar við hlið sér)“. Hér er rætt um
dætur Hannesar Hafstein. Ástríður var aðeins 18 ára en giftist
síðar Þórarni Kristjánssyni hafnarstjóra. Yngri systur hennar
hljóta að vera Þórunn, 16 ára, er síðar giftist Ragnari Kvaran
landkynni, og Sigríður, 15 ára, er giftist Geir Thorsteinssyni
útgerðarmanni.
ÖNNUR í BLEIKRAUÐU EN HIN í ELDRAUÐU
Næst eru talin tvenn hjón, þau Pétur Halldórsson bóksali,
síðar borgarstjóri, og kona hans Ólöf Björnsdóttir og Otto
Radtke, þýskur forstjóri Gasstöðvarinnar við Hlemm, og kona
hans, hin norska Marta Emilie. Þá koma þrír ungkarlar, þeir
Andrés Fjeldsted augnlæknir, Kristján Linnet lögmaður, höf-
undur greinarinnar, og Kofoed-Hansen skógræktarstjóri. Þá
koma Jóhann Chr. G. Rasmus verksmiðjustjóri og kona hans,
Margrét Theódóra Rasmus frá Reykhólum. Hún var í hvítum
silkikjól - maison Ove Thomsen, hvað sem það nú táknar.
Einnig voru þær tvær frökenar í hvítu alpaca, þær Lára Blönd-
al, dóttir Magnúsar Blöndals verslunarmanns, sem seinna gift-
framhald á bls. 96
HEIMSMYND 85