Heimsmynd - 01.06.1992, Blaðsíða 75

Konur og börn eru í aukinni hœttu og sá hóp-
ur sem alnœmi kemur til með að herja á í
auknum mœli nú á nœstunni. Stóra spurning-
in nú er hvort sama mynstrið verði upp á ten-
ingnum hér eítir tíu ár eins og í Aíríku nú, seg-
ir Sigurður Guðmundsson lœknir, sem sjálíur
varð íyrir því að stinga sig á sprautu íullri aí
blóði alnœmissjúklings og kynntist þeim
skelíilega ótta sem íylgir smithœttunni.
Ótrúlega lítið hefur farið fyrir alnæmisfárinu hér á landi ef miðað er við önn-
ur vestræn ríki. Það er líkt og umræðan og um leið óttinn hafi dottið niður
rétt eftir að mesta nýjabrumið var farið af sjúkdómnum.
Höfum við sofnað á verðinum? Er alnæmisfárið tímasprengja - enn bundið
að mestu leyti við homma og dópista en gæti hent hvern sem er innan
skamms? Gæti hugsast að hér væri fjöldi fólks smitaður án þess að hafa
hugmynd um það?
í stórborgum Bandaríkjanna þykir sýnt að kynhegðun venjulegs fólks hef-
ur breyst mjög mikið. Óttinn við alnæmið hefur náð að festa rætur. Frægt
fólk hefur dáið úr þessum sjúkdómi og enn frægara fólk leggur baráttunni
gegn alnæmi lið. Á Óskarsverðlaunaafhendingunni nýverið báru allir rautt
merki í barminum sem og á nýafstaðinni Grammy verðlaunaafhendingu.
eftir Herdísi Þorgeirsdóttur
HEIMSMYND 75