Heimsmynd - 01.06.1992, Blaðsíða 90

Hvað segir. . .
framhald af bls. 16
ekki skilja hvernig Hrafn hefði hugsan-
lega átt að geta notað 4,5 milljón króna
styrk úr kvikmyndasjóði til undirbúnings
myndar um Jón Þumlung, sem hann fékk
á sama tíma og hann var á kafi í að leik-
stýra 500 milljón króna sjónvarpsmynd,
dýrasta samstarfsverkefni Norðurland-
anna til þessa.
Er maðurinn þá ekki beðinn um að
gera kvikmyndasjóði grein fyrir þessu?
spyr ég.
]ú, segir Nóri: En hann skilar engu
inn. Og við síðustu úthlutun úr
sjóðnum var 42 milljónum til leik-
inna kvikmynda skipt jafnt milli
hans og Guðnýjar Halldórsdóttur
Laxness. Guðný þurfti að láta
stjórn kvikmyndasjóðs í té skriflegar
staðfestingar um erlenda fjármögnun áð-
ur en hún fengi eyri útborgaðan af
styrknum. En þegar átti að setja sömu
skilyrði fyrir útborgun til Hrafns komst
stjórnin að því að hann var þegar búinn
að fá að minnsta kosti 15 milljónir í hend-
urnar án uppáskriftar frá sjóðnum. Þetta
með Jón og séra Jón, skilurðu. Kvik-
myndasjóður mun hafa beðið um skýringu
frá ráðuneytinu vegna þess arna.
Það er þó sérstök úthlutunarnefnd sem
hlýtur að teljast ábyrg fyrir því að velja
Hrafn aftur og aftur úr hópi hinna fjöl-
mörgu umsækjenda um styrki, segi ég.
I þeirri nefnd sitja þrjár manneskjur,
maður sem þar til fyrir skemmstu var út-
gáfustjóri hjá Almenna bókafélaginu og
gaf út allar ritsmíðar Hrafns, kona sem
vinnur á dagskrárdeild Sjónvarpsins og
leikari sem oft er í aðalhlutverkum hjá
Hrafni.
kki trúi ég öðru en að þetta
fólk reyni að vinna sitt starf
af heiðarleika og samvisku-
semi, segi ég.
Það getur verið, segir
Nóri: En hvað gerir venjulegt fólk þegar
þungavigtarmenn þjóðarinnar heiðra
það með símtölum og hollum ráðum?
Heldurðu að ég trúi því að stjórnmála-
menn beiti nefndarmenn svona grófum
þrýstingi? segi ég.
Dómgreindin slævist stundum á síð-
kvöldum ekki síst ef verið er að dreypa á
göróttum drykkjum sem fyrirmenn neyð-
ast stundum til að hafa um hönd vegna
embættisverka utan vinnutíma, segir
Nóri, stendur upp og gengur fram í
gluggaútskotið. Töfraljómi sólskinsins er
horfinn og birtan í stofunni er orðin
ósköp grá og miskunnarlaus.
Nú skal ég segja þér dálítið, segir Nóri:
Fermingarsystir mömmu, sem er afskap-
lega grandvör manneskja og frábær
hannyrðakona, á son sem er alþingis-
maður. Hann er besti náungi en óhemju-
lega andfúll. Þingmaðurinn sagði móður
sinni að einn úr úthlutunarnefnd kvik-
myndasjóðs hefði hringt til sín og trúað
sér fyrir því að hann hefði lent í erfiðri
klemmu. Nefndin var víst komin að nið-
urstöðu og ætlaði að láta Guðnýju Hall-
dórsdóttur fá 21 milljón og Hilmar Odds-
son líka 21 milljón í myndina um Jón
Leifs. Aðeins átti eftir að ganga frá
þessu og tilkynna uthlutunina.
Hvað skyldi þá hafa gerst? Nóri er
mjög dramatískur á svip og tekur örlitla
kúnstpásu áður en hann bætir við:
Klukkan er fjögur um nótt og nefndar-
maðurinn sefur á sitt sæta eyra. Síminn á
náttborðinu hringir. Og hver skyldi þetta
hafa verið? Mjög valdamikill maður að
hringja í næstum ókunnugan mann
klukkan fjögur um nótt!
ekki vissi móðir þingmann-
sins nákvæmlega hver orða-
skiptin urðu í þessu undar-
lega nætursímtali, segir
Nóri: En daginn eftir mun
nefndin hafa tilkynnt að Guðný og
Hrafn fengju 21 milljón hvort. Ekkert
var minnst á Hilmar Oddsson. Hann
fékk þó síðar einhverja lús úr Menning-
arsjóði útvarpsstöðva sem Hrafn er for-
maður fyrir. Og ætli hann fái ekki ein-
hver verkefni hjá Sjónvarpinu líka þegar
Hrafn kemur þangað aftur eftir orlof sitt.
Ég skil ekki hvernig þér dettur í hug
að hafa svona fáránlegar sögur eftir
fólki, segi ég: Þetta væri gífurlegt
hneyksli ef satt væri.
Það sagði þingmaðurinn líka, segir
Nóri.
Slíkir menn gefa ekki svona höggstað
á sér, segi ég.
Það talar hver eins og hann hefur vit
til, segir Nóri: Þú ert skarpskyggn og
fundvís á samherja eða hitt þó heldur.
Nóri dregur stóran rauðan silkiklút
upp úr buxnavasanum og snýtir sér í
hann.
Ég man til dæmis ekki betur en þú
segðir mér að þú hafir einu sinni klöngr-
ast inn um glugga á Fjalakettinum með
ungum og efnilegum manni sem þú hélst
að væri tilvalinn að hjálpa þér að búa til
listamiðstöð þar sem atómskáld, klessu-
málarar og lauslátar mussukerlingar
gætu setið og þambað rauðvínsrudda úr
leirkrúsum. Svo skrifuðuð þið kumpánar
saman undir áskorun til bæjarstjórnar-
innar um að húsið yrði keypt af Kela
Valda til þessara nota. Og hvernig fór
svo fyrir Fjalakettinum?
Hann var rifinn á endanum, segi ég.
Hver réði því? spyr Nóri.
Sá sem fór með mér inn um gluggann
forðum daga, svara ég.
Það sýnir hvað þú ert mikill mann-
þekkjari, segir Nóri. ■
Matur. . .
framhald af bls. 30
Að sögn Hjördísar nota Cajunar mikið
af kryddi og jurtum. Matur þeirra byggir
mikið á súpum og kássum. Frægastir
hafa þeir orðið fyrir rétt sem er sam-
bland af þessu tvennu og kallaður er
Gumbo „Það er hægt að búa til Gum-
bo úr öllu mögulegu til dæmis sjávar-
réttum, kjúklingum og reyndar nota þeir
einnig héra og kanínur og fleira fiðurfé
sem ekki fæst hér. íslenskir sjávarréttir
eru kjörnir í þennan rétt þó að úrvalið
mætti vera meira. Með þessu borða þeir
hrísgrjón og æðislega gott kartöflusalat
sem þeir búa til sitt eigið majones í.“
Cajun er að verða tískufyrirbæri í
Bandaríkjunum. Upphafsmaður þeirrar
bylgju er Paul Poudom sem setti á stofn
veitingahús í New Orleans sem nú er
orðið mjög frægt. Hann hefur gert þess-
ari matreiðsluhefð hærra undir höfði en
nokkur annar.
I pílagrímaför sinni heimsóttu Hjördís
og Olafur meðal annars þetta veitinga-
hús og urðu yfir sig hrifin. Þar var þessi
matreiðsluhefð upprunaleg en fullt af
bastörðum af þessari matreiðsluhefð er
að finna víða um Bandaríkin. Þar var
einnig að finna ýmis lítil veitingahús
meðfram þjóðveginum þar sem þessi
tegund matargerðarlistar var iðkuð af
mikilli snilld. Þar var enga hamborgara
né pizzur að fá.
Þrátt fyrir að Hjördís hafi komið víða
við í matargerð segir hún matargerð Caj-
una engu líka. Að hluta til felst það í því
sem þeir kalla Roux og er einhvers kon-
ar sósujafnari, búinn til úr hveiti og olíu
og steikt á pönnu. Því lengur sem það er
steikt því sterkari verður kássan. „Það
eru einhverjar beytingar sem verða í
hveitinu og olíunni sem gefa matnum al-
veg sérstakt bragð. Auk þess nota þeir
mikið af ýmiss konar kryddi, hvítlauk,
lauk, basilikum og timijan, sellery og
mikið af rauðum pipar, ceyenne eða chil-
ipipar. Þetta eru alls ekki flóknar upp-
skriftir ef maður hefur það við hendina
sem til þarf en þær geta verið tímafrek-
ar.“
Hún segir mat þeirra mjög bragðmik-
inn og oft mjög sterkan. „Það er alveg
sama hversu fátækur eða ríkur þú ert,
það er alltaf hægt að búa til Gumbo í
þann rétt er hægt að nota nánast hvaða
hráefni sem er, undirstaðan er allaf
áþekk.“
I mat Cajuna er einnig notað ýmislegt
sem ekki fæst hér. Því gerði Hjördís sín-
90 HEIMSMYND