Heimsmynd - 01.06.1992, Side 84

í ljós kom að aíi hennar haíði
einnig misnotað þrjár aí ijórum
systrum hennar og nokkrar
írœnkur þeirra.
hafði heitið því að segja aldrei frá því sem gerst hafði en eftir
að hún tók að starfa með sjálfshjálparhópnum og var farin
að taka virkan þátt í baráttu gegn kynferðislegri misnotk-
un ákvað hún að segja fjölskyldunni frá, þá tuttugu og
þriggja ára. „Ef sjálfshjálparhópurinn hefði ekki komið
til veit ég ekki hvernig væri komið fyrir mér í dag.“
Hún hristir höfuðið. „Ég var komin svo ofboðslega
langt niður andlega þegar ég leitaði mér hjálpar.“
Ólíkt ýmsum stúlkum sem hafa staðið í hennar spor-
um, leitaði hún ekki í áfengi eða önnur vímuefni til að
deyfa tilfinningar sínar, en hellti sér þess í stað út í
íþróttir.
nglingsárin eru flestum erfið og ekki einfaldar það
málin þegar sjálfmynd viðkomandi er veik vegna
áralangrar misnotkunar. Pað er samdóma álit
flestra þeirra sem fengist hafa við þennan mála-
flokk að kynþroskaaldur reynist flestum þol-
endum sérlega erfiður tími. Pá virðist skipta miklu
hvernig fyrsta reynsla viðkomandi af kynlífi er.
„Pegar ég fór að lifa kynlífi á ný um sautján ára
aidur“, segir hún en stoppar um leið og hún hefur
látið þessi orð falla, horfir framan í mig og segir:
„Hugsaðu þér að maður skuli hafa þurft að lifa
kynlífi sem barn.“ Hún heldur áfram. „Ég var
sautján ára þegar ég svaf fyrst hjá strák. Við unnum á sama
stað og eftir vinnu eitt kvöld fór ég með honum heim. Hann
var búinn að drekka og fannst sjálfsagt að það yrði eitthvað
meira úr þessu. Þetta var ömurleg lífsreynsla fyrir mig. Ég var
hrædd og vildi ekki sofa hjá honum en sagði ekkert og því
miður gerðist það.“ Hún kynntist síðar manninum sínum og
þau eignuðust fljótlega stúlku. „Þá var eins og ég félli í trans,
hætti nánast að taka
án þess að ég tæki eftir því.“ Hún trúði
manni sínum fyrir því hvað afi henn-
ar hafði gert henni en hann virtist
hafa lítinn skilning á því sem
hún hafði þurft að ganga í
gegnum og sýndi því tak-
markaðan áhuga. „Ég hef