Heimsmynd - 01.06.1992, Qupperneq 87

án þess að hún þyrði að segja frá.“ Móðirin heldur áfram að
rifja upp hvernig þessi maður gat að því er virðist hvenær og
hvar sem er komið vilja sínum fram. „Einhvern tímann var
hann ásamt fjölskyldu sinni í heimsókn hjá okkur og allir,
börn og fullorðnir, settust niður til að horfa á Hemma Gunn í
sjónvarpinu. Við vorum svo mörg að við þurftum að þjappa
okkur saman í sófanum og það endaði með því að hann tók
dóttur mína í fangið og sat með hana. Par sá hann sér leik á
borði. Hann var með puttana í buxunum hennar og við tókum
ekki eftir neinu.“ Hún starir fram fyrir sig þegar hún talar.
„Maður er svo grunlaus. Ég reyndi alltaf að passa þau svo vel.
Ég skildi þau hvergi eftir nema hjá þessum hjónum, mömmu
minni og einstaka sinnum
tengdamömmu. Ég var alltaf
hrædd um þau en taldi mig
vera fullkomlega örugga um
þau hjá öllu þessu fólki. Við
höfðum meira að segja sérstak-
lega rætt það við börnin, eftir
að hafa horft á þátt í sjónvarp-
inu um kynferðislega misnotk-
un, að ef einhver gerði eitthvað
við þau sem þeim þætti dóna-
legt yrðu þau að segja okkur
frá því. Ég spurði dóttur mína
um daginn hvort hún myndi
eftir þessu samtali okkar. Hún
sagðist muna vel eftir því og
sagði að hann hafi löngu verið
byrjaður að áreita hana þegar
þetta var en að hún hefði ein-
faldlega ekki þorað að segja
frá, hann hafði hótað henni því
að drepa mig ef hún segði frá.“
Pað var nánast fyrir tilviljun
að upp komst að dóttir hennar
hafði verið beitt kynferðislegu
ofbeldi. Það var skömmu eftir
jól að hún kom heim og spurði
hvort Helga, móðir vinkonu
hennar, hefði hringt. „Ég hélt
helst að þær hefðu gert eitt-
hvað af sér, brotið rúðu, eða
rispað bíl, og reyndi að fá hana
til að segja mér hvað hefði
gerst. Loksins fór hún með mig
inn á baðherbergi, læsti að okk-
ur og þegar við vorum báðar
sestar á baðkersbrúnina sagði
hún mér að þessi maður hafi
verið dónalegur við sig. Ég spurði hana hvað hann hefði gert
og þá sagði hún frá því að hún hefði verið í pössun með bróð-
ur sínum og hinir farið út að leika en hún orðið ein eftir inni
hjá manninum. Hann hafi látið sig opna buxnaklaufina og sett
tannburstann inn í buxnaklaufina. Mér brá hrikalega, tók utan
um hana, mest megnis til að róa sjálfa mig, og sagði við hana
að það yrði að kalla í lögregluna, svona mætti ekki gera við
börn.“ Móðirin hikar stutta stund og heldur þéttingsfast um
kaffibollann. „Ég var strax alveg ákveðin í að kæra þetta.
Dóttir mín bað mig um að segja engum frá þessu og þess
vegna beið ég með að segja pabba hennar frá þessu enda var
ég hrædd um að hann myndi ekki geta hamið reiðina. Daginn
eftir hafði ég svo samband við
þær niður í Stígamótum og var
sagt að koma strax næsta dag í
viðtal. Pær bentu mér á að ég
yrði að segja manninum mín-
um frá, þetta væri stórmál.
Hann varð ekkert síður fyrir
áfalli en ég. Svo líður helgin og
ég og dóttir mín erum að tala
saman þegar hún fer að gráta
og segir að þetta hafi oft gerst.
Pá kom á daginn að hann
hafði misnotað hana í þrjú ár,
síðan hún var fimm eða sex
ára. Á þeirri stundu fór allt í
hnút innan í mér, ég er búin að
vera andvaka nótt eftir nótt,
keyra upp á gangstéttir, kasta
upp og frjósa í verslunum.
Maður verður algjörlega rugl-
aður. Ég veit ekki hvernig við
hefðum komist í gegnum þetta
ef þeirra í Stígamótum nyti
ekki við. Pær gerðu strax
skýrslu um málið og sendu
barnaverndarnefnd í Kópa-
vogi. Par rakst ég á fyrsta
vegginn. Ég fékk á tilfinning-
una að við skiptum engu máli
og fannst eins og alltaf væri
verið að reyna að tala mann
niður. Það var til dæmis stöð-
ugt verið að benda mér á að
hann ætti fjölskyldu og að ég
yrði að gera mér grein fyrir því
hvað ég væri að gera þeim
með því að kæra.“ Málið tafð-
ist hjá barnaverndarnefnd og
„Ekkert átta ára bam
gœti búið til sögur
eins og þœr sem hún
segir. Hann þuklaði
hana, sleikti, og tróð
einhverju upp í kyn-
íœri hennar þannig
að hana verkjaði í
marga daga á ettir. “
HEIMSMYND 87