Skessuhorn


Skessuhorn - 29.05.2019, Blaðsíða 35

Skessuhorn - 29.05.2019, Blaðsíða 35
MIÐVIKUDAGUR 29. MAí 2019 35 Horft yfir liðið ár og litið til þess nýjaSjómannadagurinn Samheldinn hópur Þrátt fyrir að sjómannsstarfið sé hörku puð og lítið sé hvílst milli vakta segir Óli þetta hafa verið skemmti- legt starf. Hefði ekki viljað skipta. Alltaf í kringum sjómannadag- inn hefur mannskapurinn af skip- inu komið saman á hóteli og vel gert við sig og makana í mat og drykk. „Þannig höfum við átt frábærar helg- ar á ýmsum stöðum; Akureyri, Siglu- firði, Flúðum eða á Hótel Sögu. Út- gerðin tekur þátt í þeim kostnaði en það sem við öflum með sölu á slik- keríi um borð og því sem fæst fyrir að selja hákarl, er notað í þessar ferð- ir. í svona nánu samstarfi við vinnu- félagana skiptir félagsskapurinn öllu máli. Yfirleitt var þetta sami mann- skapurinn um borð og menn þekkj- ast vel. Þegar uppgangur var í at- vinnulífinu, gengið datt kannski nið- ur, fóru menn þó í land til starfa þar, en þeir skiluðu sér út aftur til dæm- is eftir hrunið 2008. Það voru mjög góð laun í þessu á árunum eftir hrun- ið, allt þar til gengi krónunnar fór að styrkjast meira á allra síðustu árum. Lágt gengi krónunnar hjálpaði út- gerðunum og þar af leiðandi okkur sjómönnum einnig.“ Varð tómur í hausnum Óli segir gott að vera kominn í land, en saknar samt dálítið vinnufélag- anna. „Ég var dálítið tómur í hausn- um daginn sem áhöfnin var að leggja í hann í fyrsta túrinn, þeim túr sem ég hefði átt að vera með í. Það var skrýtin tilfinning. Maður saknar nátt- úrlega félaga sinna, sem maður þekk- ir jafn vel eftir þetta langan tíma á sjó og manns eigin fjölskyldu. En eft- ir að hafa slegið á þráðinn til þeirra þá lagaðist þessi fráhvarfatilfinning.“ Óli segir eitt af stóru atriðunum við að menn tolli lengi á sjó, eins og hann gerði, sé að hafa kynnst maka sínum áður. „Það er miklu skárra að kynn- ast kostum og löstum hvors annars áður en maður heldur í langferðir fjarri fólkinu sínu. Ég er ekki frá því að þeir sjómenn sem þoldu verst við í löngum ferðum, eins og til dæmis tvegga mánaða túr í Smuguna, hafi átt erfiðara með útiveruna vegna þess að þeir treystu ekki makanum í landi. Voru sumir alveg kolómögulegir um helgar, vissu kannski af konunni á djamminu einhvers staðar úti í bæ. Ég var alveg laus við þessa afbrýðis- semi, treysti henni Gerðu minni allt- af og hún mér.“ Eldur í skipinu Þegar Óli er beðinn að rifja upp eft- irminnileg atvik á sjónum er hann fljótur að nefna bruna sem varð um borð í Ými. „Við vorum í túr í Bar- entshafi, líklega haustið 1995. Það kom upp eldur í vélarrúminu. Það hafði sprungið slanga og úðað olíu yfir vélina og kveikt í. Það var óþægi- legt að vera ræstur úr koju klukk- an þrjú að degi með látum og skila- boðum um að það væri eldur laus í skipinu. Blessunarlega tókst að leysa þetta. Það var öllu lokað niður í véla- sal, vélin látin gleypa loft og smám saman kæfði hún á sér eða varð olíu- laus. Það var einnig halogen slökkvi- kerfi. Skipið varð náttúrlega vélar- vana og með öllu ljóslaust þar sem einnig drapst á ljósavélinni. En eft- ir að eldurinn hafði slokknað tók við löng bið þar til mesti hitinn var far- inn úr vélasalnum og hægt væri að byrja að huga að viðgerðum. Norska landhelgisgæslan kom einnig með slökkvigræjur, dælur og annan bún- að. Ég gleymi aldrei þeim tíma þeg- ar við sátum eina þrjá tíma í setustof- unni í myrkri, en með logandi á eina kertinu sem fannst í skipinu. Það var skrýtin tilfinning. En þegar hægt var að fara að gera eitthvað tókst fyrst að koma ljósavélinni í gang og því- næst aðalvélinni. Gátum því siglt fyr- ir eigin vélarafli heim til íslands og skipið fór í slipp í eina tvo mánuði. Eftir þetta atvik hef ég alltaf hrokk- ið ægilega við þegar ég heyri í bruna- bjöllu.“ ...en engan sakaði Gerða segist vel muna þetta atvik. Hún hafði verið að bjástra við að taka upp kartöflur uppi á Signýjarstöð- um og heyrt í útvarpi í bílnum þeg- ar Broddi Broddason las: „Hér var að berast ný frétt. Kviknað er í togar- anum Ými þar sem hann var á veið- um í Barentshafi...“ Sekúndan sem leið eftir þá setningu var sú lengsta sem ég hef lifað fyrr og síðar,“ segir Gerða. „En þá las þulurinn loks: „en engan sakaði.“ Þetta augnablok var ótrúlegt,“ rifjar Gerða upp. Húnninn kom alblóð­ ugur úr selshræinu Óli segir að veiðar norðanlega í Bar- entshafinu hafi á stundum verið við ansi erfiðar aðstæður. „í mesta skammdeginu er ekki bjart þarna norðurfrá nema kannski í hálftíma í kringum hádegið. Mér er minnis- stætt einu sinni þegar ég var stadd- ur úti á dekki í fimbulkulda þegar þessarar hálftíma birtu gætti. Þá varð mér litið á ísjaka skammt frá okkur þar sem ísbjarnarfjölskylda var stödd. Birnirnir höfðu veitt sér sel í mat- inn og allt í einu sé ég pínulítinn ís- bjarnarunga bakka út úr selshræinu, alblóðugan en sælan á svip. Hann hafði fengið sinn skerf af veislunni. Þetta var svona augnablik sem situr í minningunni. Þarna var 17 gráðu frost, bálhvasst og því alveg rosaleg ísing. Sem betur fer voru ísjakar á þessum slóðum því annars hefði ver- ið virkilega slæmt í sjóinn. ísinn sef- aði ölduganginn.“ Einstæð með fjögur börn Valgerður eiginkona Óla rifjar það upp að hún sem barn hefði verið ákveðin í einu. Hún ætlaði aldrei að verða sjómannskona. „Ég ólst upp á sveitaheimili og fannst alveg ótrú- lega notalegt að hafa foreldra mína alltaf til taks heima við. En svona þróuðust hlutirnir hjá okkur Óla. Ég er náttúrlega ekki eina sjómannskon- an og maður lærir að lifa með þessu, eins og öðru. Sjómennskan er sú at- vinnugrein sem hefur í gegnum tíð- ina haldið þjóðarskútunni á floti, líf- inu í landsmönnum.“ Gerða viður- kennir fúslega að það hafi alltaf verið dauft yfir þeim hjónum þegar Óli var á leiðinni út á sjó í langan túr. „En þegar maður heyrði hljóðið í hon- um í síma eftir að þeir voru sigldir af stað, þá lagaðist þetta alltaf. Auðvitað hafði maður áhyggjur þegar maður kannski vissi að það væri slæmt í sjó- inn. En þetta var traust skip og áhöfn- in þrælvön og smám saman vandist maður af þessari ónotatilfinningu. „Þú hafðir heldur engan tíma til að hafa áhyggjur. Það var í nægu að snú- ast að vera einstæð móðir með fjögur börn,“ segir Óli, hnippir í konu sína og brosir. Þá meinti hann að sjálfur hefði hann verið fjórða barnið. mm Óli á fyrsta ári með afa sínum og nafna Ólafi V. Davíðssyni. Óli og Gerða með börnunum Jónasi Björgvin, Elínu Ernu og Ragnheiði Steinu. Óli heldur hér í Gáska frá Litla Bergi, sem hann seldi til Austurríkis. Óli segist nú hættur í hestamennskunni og nýtur þess í staðinn að ferðast þegar tími gefst til. www.hafkaup.is Við flytjum fiskinn til þín Þorskbitar, ferskir og frosnir Ýsa, roð- og beinlaus Pantanir í síma 895 5525 eða á facebooksíðu Hafkaups Erum með fleiri tegundir af fiski, endilega hafið samband Skarðsvík ehf. Magnús SH 205 Óskum sjómönnum og fjölskyldum þeirra til hamingju með sjómannadaginn SK ES SU H O R N 2 01 5
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Skessuhorn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skessuhorn
https://timarit.is/publication/1096

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.