Gríma - 01.11.1929, Síða 37

FRÁ ODDI STERKA
17
nefndum Þverármóum mætti hann fiskflutnings-
mönnum og spurði þá eftir Oddi á Melum. Þeir
kváðu hann hafa verið niður á Böggverstaðasandi,
þegar þeir hafi farið þaðan. Síðan hélt hann áfram
og mætti allt af mönnum öðru hvoru á leið sinni;
spurði hann alla eftir Oddi, en þeir svöruðu allir á
eina leið, að hann hafi verið niður við sjó, þegar
þeir hafi farið. Þegar hann kom að Holtsá, kom ríð-
andi maður á móti honum og teymdi einn fiskahest.
Ströndungur heilsaði manni þessum og spurði, hvort
hann hafi ekki orðið var við Odd á Melum. »Hann
var niður við sjó, áður en eg fór þaðan«, svaraði
Svarfdælingurinn, sem í rauninni var Oddur;
»þurftir þú að finna hann?« Ströndungur kvað svo
vera. »Eruð þið kunnugir?« spurði Oddur. »Nei,
eg hef aldrei séð hann«, svaraði Ströndungur, »en
eg hef heyrt hans getið, að hann sé mikill maður
fyrir sér og glímumaður; vildi eg fá að sjá hann
og bjóða honum í glímu«. »Ertu glímumaður mik-
ill?« spurði Oddur, »eða hvaðan ertu?« »Eg er vest-
an af Ströndum«, svaraði Ströndungur, »eg hef
glímt við allmarga og hafa flestir fallið fyrir mér«.
»Það er ekki víst að þú fellir Odd fyrir það«, sagði
Svarfdælingur, »en það er ekki vert fyrir þig að
fara lengra áleiðis, því að Oddur fer að koma bráð-
um; viltu nú ekki fara í eina glímu við mig á með-
an? Mér þykir engin minnkun að falla fyrir þér,
fyrst þú hefur sigrað svo marga, en ekki þarftu að
hugsa að glíma við Odd og fella hann, ef þú fellir
mig ekki«. Ströndungur var fús að glíma; stigu
þeir því næst af hestum sínum og tókust á fang-
brögðum, og féll Ströndungur eftir litla stund.
»Við skulum glíma aftur«, sagði hann; glímdu þeir