Gríma - 01.11.1929, Qupperneq 96

76
ÆFISAGA GUÐRÚNAR KETILSDÓTTUR
eng-an prjónshnapp leggur hann til af lakrísrót.1
Vantaði mig ærnar mínar, þegar eg var í Koti, og
bað eg um Halldór góða á Laugalandi; fór hann þá
til mín upp á stallinn; það kostaði dagsverk og vildi
eg til þess vinna;2 — setti hann mig yfir í Kot, skó-
makarinn, og sneri eg honum Snorra.3 Hann var
guðlaus og skammagtugur; það á ekki við mig; það
fór í ilt með okkur. Hann óskaði að andskotinn kæmi
og hengdi mig við Goðafoss. Greip mig þá reiði og
rólaði niður að Laugalandi og klagaði fantinn.4 Var
mér gefinn hákarlsbiti og með það fór eg. — Á
Grýtu var eg eitt ár. Helga fór seint á fætur, og
mátti eg raka þar þrjár engjadagsláttur á dag og
fékk litlar þakkir fyrir. í Kaupangi var eg, en æfin
mín þar, hún var dauf. Árni minn er ærumaður, en
oft kemur svart lamb undan hvítri á; svo mátti
segja þar. Á Þórustöðum var eg með allri skömm;
golmögótta gimbrin var allt í öllu, hálfsögð er sag-
an, kartöpluskeffa var með og glundur. Fór eg það-
an um haustið; það var allt kaupið. Á Ytri-Tjörnum
hafði eg lítið saman við fólkið að sælda. Hann sendi
hundinn upp á baðstofuna, og sinnaðist mér þá, —
1 Gunnu hefur auðsjáanlega þótt góð lakrísrót, og þó að
henni liggi gott orð til hreppstjórans, þá þykir henni hann
of spar á útlátum til þessa sælgætis.
2 Þessa endileysu ber víst að skilja þannig: Gunnu hefur
vantað ærnar; hún hefur beðið Halldór að leita með sér
að þeim; hafa þau leitað um stallana fyrir ofan Kot, en
hjálp Halldórs hefur hún orðið að greiða með dagsverki.
3 o: hafði eg Snorra til snúninga.
4 Gunnu og Snorra hefur samið illa. Auðskilið er, að þau
hafa hitzt við Goðafoss í Þverá, sunnan við Munkaþverá;
á það benda orðin: niður að Laugalandi, þegar hún fer að
klaga fyrir hreppstjóranum.