Gríma - 01.09.1946, Blaðsíða 101

Grfma]
SAGNIR ÚR ÞINGEYJARSÝSLU
77
g. Tímatal.
Einu sinni gisti ferðamaður á afskekktum bæ að
vetrarlagi. Á vökunni lagði bóndi sig til svefns, en hús-
freyja var við ýmis störf í baðstofunni. Fjós var undir
palli. Eftir nokkra stund vaknar bóndi og spyr, hvað
tímanum líði. Konan segir, að það sé búin fyrsta legan.
Sofnar bóndi aftur, en vaknar eftir góða stund og spyr
sem fyrr. Konan svarar, að það sé rétt búin önnur leg-
an. Enn sofnar bóndi, og þegar hann hefur sofið all-
lengi, vaknar hann og segir: „Nú er búin þriðja legan.“
Reis þá bóndi á fætur, og fóru þau lijónin að gegna
fjósverkum. Gesturinn skildi í fyrstu ekki þetta tal
hjónanna, en áttaði sig loks á því, að það voru kýrnar,
sem mældu tímann með því að standa á fætur og kasta
af sér vatni, en það heyrðist upp í baðstofuna. Var ekki
önnur klukka á heimilinu.
h. Tók ekki nema sitt.
Á árunum 1910—1915, að báðum meðtöldum, vann
eg á sláturhúsi Kaupfélags Þingeyinga í Húsavík. Eitt
þetta haust komst einhver ruglingur á fjárrekstra fyrstu
daga sláturtíðarinnar með þeim afleiðingum, að fyrsta
laugardaginn var fleira fé komið til þorpsins en hægt
var að slátra um kvöldið, með þeim húsakosti, sem fyrir
hendi var til kælingar á kjötinu. Fjáreigendur voru,
sem von var, tregir til að bíða með féð til mánudags,
og eftir miklar bollaleggingar var loks ákveðið að slátra
því, sem af gekk, tímanlega á sunnudagsmorguninn,
þegar hægt væri að rýma til í kjötgeymslunni. Vor irn
við, sem á húsinu unnum, fúsir til þessa, og einhver
fjáreigandi fékkst til að bíða með sitt fé til næsta morg-
uns. Allt virtist því komið í gott lag, og gekk þetta fram