Gríma - 01.09.1946, Blaðsíða 95

Grima] SAGNIR ÚR ÞINGEYJARSÝSLU 71
veg fyrir hana. En stúlkan virtist ákveðin í því að verða
ekki á vegi hans, breytti því meir um stefnu og hljóp
loks á svig norðan við hann, en svo nærri honum, að
hann sá hana glöggt. Kallaði hann þá til hennar: „Nú,
ert það þú, Litla-Silla! “ En svo brá við, að þegar hann
ávarpaði hana, hvarf hún. Ekki sást heldur nein slóð
eftir hana í snjónum. Sigurður var maður ófælinn og
greinargóður, og efaðist enginn, sem þekkti hann, um
það, að sýn þessa hefði fyrir hann borið, enda sagði
hann frá þessu, þegar hann kom heim um kvöldið, en
enginn á Gautlöndum né annars staðar í Mývatnssveit
vissi þá, að Sigurlaug væri dáin. — Rétt er að geta þess,
að Sigurlaug stefndi beint á Reykjahlíð.
Vestan undir Belgjarfjalli við Mývatn eru hellar,
sem kallaðir eru Glúmsstaðahellar. Var þar stundum
hýst fé áður fyrr. Litla-Silla hafði oft haldið til í hell-
um þessum við grasatekju á vorin. Mörgum árum eftir
dauða hennar var Kristbjörg Jónsdóttir, kona Jóhann-
esar pósts Jónatanssonar, á ferð úr Mývatnssveit til
Laxárdals. Hún átti þá heima á Birningsstöðum og fór
norður heiðina austan dalsins. Þetta var um hábjartan
dag að vorlagi, Þegar hún kom norður hjá Glúms-
staðahellum, sá hún þar rétt hjá götunni kvenmann,
sem var áð taka grös-. Kristbjörg kastaði kveðju á kon-
una, en hun svaraði engu ög leit ekki upp. Hélt Krist-
björg leiðar sinnar. Samferðamenn hennar voru laust
á eftir henni, og-sþurði hún þá, þegar þeir náðu henni,
hvort þeir .hefðu þekkt kvenmanninn, sem verið hafði
að tína grösin rétt við götuna. En þeir höfðu engan
kvenmann séð. Voru þeir þó svo stutt á eftir Krist-
björgu, að ekki gat konan hafa komizt á hvarf í milli-
bilinu. Þóttist Kristbjörg þá vita, að þetta hefði verið
svipur Lítlu-Sillu, því að hún hafði heyrt, að slæðingur