Gríma - 01.09.1946, Blaðsíða 62

38 ÞÁTTUR AF ÞORGEIRI STEFÁNSSYNI [Gríma
og reyndu ýmsir, en þó sérstaklega Hríseyingar, að
verzla við þá á nóttum. Eitt sinn kom hollenzkt skip
að Hrísey, og verzluðu eyjarskeggjar við það, en ósætti
reis á milli skipstjórans og eins eyjarskeggja. Reiddist
skipstjóri svo, að hann hótaði að senda Hríseyingum
sendingu í hefndarskyni. Líður svo árið og fram til
jafnlengdar næsta ár. Kemur þá enn hollenzkt skip á
Eyjafjörð og þegar það kemur nærri Hrísey, þá setur
það niður bát, og er honum róið í land og strax til
baka aftur. En þetta sama kveld er sótt svo mjög að
Hríseyingi þeim, er skipstjórinn hafði reiðzt við sum-
arið áður, að honum lá við sturlun. Var nú það ráð
tekið að senda austur í Vegeirsstaði til Þorgeirs og
biðja hann að koma til Hríseyjar, til þess að bjarga
manninum, sem fyrir aðsókninni varð. Varð Þorgeir
við beiðninni og lagði þegar af stað og tók Guðrúnu
dóttur sína með sér. Fóru þau til Grenivíkur og stigu
þar í bát. Settist Þorgeir undir árar, og sögðu þeir, sem
til sáu, að báturinn hefði flogið svo ört áfram, að undr-
um sætti og einleikið hefði það ekki verið, hvað Þor-
geir hefði verið fljótur til Hríseyjar. Og þegar þangað
kom, stigu þau mæðginin á land, leituðu skamma
stund, þar til þau fundu drauginn, og réðust þeir þá
hvor gegn öðrum, Þorgeir og draugurinn. Var atgang-
ur þeirra bæði harður og langur, og mátti ekki á milli
sjá, hvor betur myndi hafa, en enginn þorði nærri að
koma, fyrr en Guðrún Þorgeirsdóttir óð að þeim og
hvessti sjónir á drauginn. Leit hann á hana, og dró þá
úr honum mátt allan. Tóku þau mæðginin hann þá á
milli sín og leiddu hann út á svokallaðan Músarhól,
sem er á yzta odda Hríseyjar. Þar settu þau drauginn
niður. í mörg ár á eftir heyrðu Hríseyingar væl draugs-
ins upp um holu á hólrium. Að launum fyrif að koma