Bændablaðið - 01.12.2016, Blaðsíða 37

37Bændablaðið | Fimmtudagur 1. desember 2016
að sanna mál sitt, vopnaður lítilli
jarðýtu sem kölluð var „Teskeiðin“.
Um miðjan áttunda áratug tuttug-
ustu aldar lauk hann við að sarga
veg inn í björgin milli Dýrafjarðar
og Lokinhamradals og kom þar með
Hrafnabjörgum í vegasamband við
umheiminn. Og af því að vegalagn-
ing var hans helsta áhugamál þá hélt
hann áfram að leggja Kjaransbraut,
eins og þessi vegur var svo kallaður,
og bjó til veg úr Lokinhamradal í
Arnarfjörð. Þar með var hægt að
komast á bíl til Lokinhamradals
bæði frá norðri og suðri en raunar
bara á sumrin. Vegurinn var lok-
aður frá fyrstu snjóum að hausti
þar til fannir leysti að vori. Því
þurfti oft að koma með vistir og
póst sjóleiðina eins og fyrr og sá
Landhelgisgæslan stundum um að
ferja jólapóstinn til Sigríðar.
Sigríður Ragnarsdóttir tók
aldrei bílpróf og átti aldrei bíl. Það
sama gilti um nágranna hennar.
Í Lokinhamradal eru tveir bæir,
Hrafnabjörg og Lokinhamrar, og
standa bæjarhúsin aðeins í um fimm
hundruð metra fjarlægð hvort frá
öðru. Á Lokinhömrum bjó einbúi
á sama aldri og Sigríður, Sigurjón
Jónasson. Aðspurður hvort ekki
væri betra að sameina búin svaraði
Sigurjón að af því gæti ekki orðið.
Þeim Sigríði kæmi að vísu vel
saman en hundunum þeirra ekki.
Drangar á Ströndum
Kristinn Jónsson á Dröngum var
sannkallað náttúrubarn. Hann
fæddist og ólst upp í Trékyllisvík
og undi sér best á Ströndum þar
sem hann bjó við „matarkistuna
miklu“, eins og hann kallaði
hafið norður af. Því þótt fólkið
á Ströndum væri með fé og kýr
var það ekki bústofninn sem hélt
fyrst og fremst í því lífi, heldur
sjórinn og fuglinn. Kristinn hóf
búskap á Seljanesi við Ófeigsfjörð
með Önnu Guðjónsdóttur frá
Skjaldabjarnarvík, sem þá var
ekkja, og fimm börnum hennar.
Þau eignuðust síðan níu börn til
viðbótar. En Seljanesið var lítið
kot og bar ekki mikinn búskap.
Þegar fjölskyldan stækkaði varð
Kristinn því að kaupa betri jörð og
um það leyti sem byggð í fjörðun-
um var að leggjast af eignaðist hann
hlunnindajörðina Dranga þangað
sem aðeins er fært á sjó. Þau hjónin
fluttu þangað árið 1953 og bjuggu á
Dröngum til ársins 1966 en höfðu
eftir það vetursetu í Bolungarvík.
Sumarlangt dvöldu þau ásamt
fjölskyldu sinni á Dröngum við
æðarbúskap. „Að búa við fugla er
skemmtilegasti búskapur sem til
er,“ sagði Kristinn.
Strandirnar eru paradís á jörðu
þegar vel viðrar. Vetrarveðrin geta
hins vegar verið gífurlega hörð
og á árunum í kringum 1970 lá
hafís við land vikum saman ár
hvert. Eitt af fyrstu vorverkum
Kristins og Drangamanna var að
eyða minknum, en strandlengjan er
löng og vargurinn kemur víða að.
Minkurinn kemst allra sinna ferða,
jafnt á sjó og landi, og heggur skörð
í æðarvarpið. Hann syndir út í sker
og eyjar og strádrepur fuglinn ef
hann er ekki stöðvaður. Eins og
öðrum æðarbændum var Kristni
það metnaðarmál að vernda sínar
æðarkollur og gefa þeim næði til að
liggja á. Þær þekktu hann og leyfðu
honum að klappa sér á hreiðrinu.
Sumarið 1994 hafði verið með
eindæmum gott og þegar mig bar
að garði voru Kristinn og synir
hans nýbúnir að slefa rúmlega 300
rekaviðarbolum í Ófeigsfjörð til að
saga niður í byggingarvið. Rekinn
kom allur frá Síberíu og Kristinn
sagði að á sínum yngri árum hefði
verið meiri reki en síðar varð. Þá
hefði rekið tré sem höfðu rifnað
upp með rótum og borist til hafs,
heila boli með krónum. Kristinn
mundi eftir því að fyrir stríð höfðu
oft fundist flöskuskeyti frá Rússum
sem voru að rannsaka hafstrauma.
Sendendurnir báðu um að skeytin
yrðu send til baka í pósti ásamt upp-
lýsingum um hvar og hvenær þau
hefðu fundist. Þau höfðu verið um
tvö til þrjú ár á leiðinni.
Degi var tekið að halla og reyk-
ur liðaðist upp úr strompinum á
íbúðarhúsinu á Dröngum þar sem
hjónin voru að ganga frá fyrir
veturinn og undirbúa heimferð til
Bolungarvíkur. Heimilishundurinn
lá í grasinu og fylgdist með fuglun-
um í fjörunni og húsbónda sínum
gera bátinn kláran. Svo var siglt
af stað. Drangaskörðin trónuðu
tignarleg á leiðinni yfir á Seljanes.
Kristinn horfði á þau fullur lotn-
ingar, líkt og hann greypti staðinn
í huga sér fyrir veturinn. Hann
gekk frá grásleppunetunum, sem
hann geymdi í hjallinum sínum á
Seljanesi, og dró svo bátinn í hús.
Sumarið var á enda runnið. Kristinn
lést aldamótaárið 2000. Anna dó
árið 2006.
Jónmundur Ólafsson í Kambakoti.
Hluti af vetrarverkunum
Akureyri s. 440 1420 • Grindavík s. 426 8290 • Höfn s. 478 1940 • Ísafjörður s. 456 3574
• Húsavík s. 440 1448
• Blönduós s. 467 1010Klettagarðar s. 440 1330 • Ólafsvík s. 436 1581 • Patreksfjörður s. 456 1245
Reyðarfjörður s. 474 1293 • Reykjanesbær s. 421 4980 • Vestmannaeyjar s. 481 1127
www.n1.is facebook.com/enneinn
Vatteraður með cordura efni á álagsflötum.
Rennilásar á skálmum. Hettu má renna af.
Stærðir: XS-5XL
Litir: gulur/appelsínugulur
Vnr. 9616 K2 2009
K2 Kuldagalli
K2 Kuldabuxur með smekk og axlaböndum.
Vatteraðar.
Stærðir: S-4XL
Litur: grár/svartur
Vnr. 9616 K2 2006K
K2 Kuldabuxur
Lambhúshetta úr flísefni, fóðruð með bómull.
Ein stærð.
Vnr. A421 2
Lambhúshetta
Showa hanskar, latexdýfður, fóðraður
vetrarhanski.
Vnr. A414 691777*
SHOWA hanskar thermo grip
Prjónaðir vinnuvettlingar, þykkir. Ull/nylon.
Vnr. A108 VV101
Vinnuvettlingar
K2 Kuldajakki, vatteraður með hettu sem
hægt er að smella af.
Stærðir: S-4XL
Litur: grár/svartur
Vnr. 9616 K2 2005
K2 Kuldajakki
Kuldabuxur með smekk og axlaböndum
Vatterað.
Stærðir: XS-5XL
Litur: gulur/appelsínugulur
Vnr. 9616 K2 BX6023
K2 Kuldabuxur með smekk
Vatteraður með cordura efni á álagsflötum.
Rennilásar á skálmum. Hettu má renna af.
Stærðir: XS-5XL
Litur: grár/svartur
Vnr. 9616 K2 2001
Kuldagalli
Kuldajakki, vatteraður með hettu sem hægt
er að smella af.
Stærðir: S-4XL
Litur: gulur/appelsínugulur
Vnr. 9616 K2 2005
K2 Kuldajakki
Vertu klár í kuldann!
Bændablaðið
Næsta blað kemur út 15. desember