Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1995, Síða 36

hópurinn orðið fyrir andstreymi”,
segir Guðmundur, “ rétt eins og aðrir
smærri leikhópar. En hugmyndin sem
stendur á bak við þennan leikhóp er
alveg stórkostleg og margt á sig leggj-
andi til að halda honum gangandi,
bæði fyrir fatlaða og ófatlaða”.
s
Asíðasta ári hefur Guðmundur
starfað sem leiðbeinandi við
Vesturhlíðarskóla sem áður hét
Heyrnleysingjaskólinn. En þangað
var hann ráðinn til afleysinga í eitt ár.
En í dag er Guðmundur atvinnulaus.
“Eg hef verið eins og landafjandi út
um allt að leita mér að vinnu, eflaust
eins og margur annar. Nema hvað mér
er sniðinn þrengri stakkur þar sem ég
kemst ekki alls staðar inn. Aðgengi
fyrir fólk í hjólastólum er víða mjög
slæmt og lyftur margar hverjar þannig
að þær eru rétt fyrir blýant sem er upp
á endann”. Guðmundur er ekki að-
gerðalaus maður, félagsmál ýmiss
konar skipatalsverðan sess ílífi hans.
Hann lætur sig hlutina varða, vill
breyta og hafa áhrif. Hann er m.a.
formaður starfsnefndar landsam-
bandsins um ferlimál fatlaðra og segir
hann að ferlimálin séu eitt brýnasta
mál sem fólk j hjólastólum þarf að
takast á við.
Svona í lokin spurði ég Guðmund
hvemig það væri að vera fatlaður?
Hann leit á mig, varð svolítið glettinn
í framan og sagði: “Hvernig finnst þér
að vera rauðhærð, þetta er bara einn
liturinn í litrófi lífsins. Þetta er spum-
ing um hvernig þú horfir á hlutina og
hvaða viðhorf þú berð til þeirra.
Vandamálið er ekki hjólastóllinn,
heldur hvemig þú lítur á hann”. Þetta
er lýsandi svar fyrir Guðmund. Hann
heldur áfram og segir að eitt af vanda-
málum fólks í hjólastólum væri hvað
því hætti til að sitja aðgerðalaust, gera
lítið í sínum málum og vilja kannski
helst að aðrir sjái um baráttuna. Og
oft þarf viðhorfsbreytingu hjá þeim
sem situr í hjólastólnum. Samtal okk-
ar Guðmundar er á enda, það er nota-
legt að sitja þarna í litlu fbúðinni hans
og drekka te með hundinn Bubba svo
væmkæran og vinalegan á gólfinu. Og
ég get ekki annað en verið Guðmundi
sammála þegar hann segir: “í dag er
ég mikið meira atvinnulaus heldur en
fatlaður”.
Margrét Guðmundsdóttir.
Styrkþegar sjóðsins ásamt frú Ragnheiði
Frá Sjóði Odds
Ólafssonar
Hinn 26. apríl sl. var öðm sinni úthlutað styrkjum úr Sjóði Odds Ólafssonar,
en árlegur úthlutunardagur er fæðingardagur Odds. Þegar alltstofnfé
hefur verið innt af hendi nemur höfuðstóll sjóðsins 15 millj. kr., en skipulagsskrá
heimilar úthlutun ávöxtunar sjóðsins árlega miðað við þann tilgang er skráin
greinir frá. Stofnaðilar eru: Hússjóður Öryrkjabandalagsins, SIBS og
Öryrkjabandalag íslands. Sjóðsstjórn bárust að þessu sinni 12 umsóknir um
styrki, en 7 fengu styrk og voru upphæðir frá 50 þús. -150 þús. kr. 6 styrkþegar
eða fulltrúar þeirra voru mættir við ánægjulega athöfn í fundarsal
Öryrkjabandalagsins að Hátúni 10. Auk sjóðsstjórnar voru svo mættir nokkrir
góðir gestir, en sérstakur heiðursgestur var frú Ragnheiður Jóhannesdóttir, ekkja
Odds Ólafssonar, og afhenti hún styrkina.
Styrkþegar nú voru í stafrófsröð:
LAUF - Landssamtök áhugafólks um flogaveiki, Marta Guðjónsdóttir,
deildarstjóri hjarta- og lungnarannsóknarstofu Reykjalundar, Sigrún
Hjartardóttir, deildarstjóri fyrir Sérdeild einhverfra barna við Digranesskóla,
Sigþrúður Pálsdóttir, sem er í mastersnámi í arkitektúr í Bandaríkjunum, Sveinn
Magnússon, héraðslæknir Reykjaneshéraðs og dr. med. Þórarinn Gíslason,
sérfr. lungnalækningad. Vífilsstaða, Unnur Steina Björnsdóttir, sérfr. við
lungnalækn.d. Vífilsstaða og Þóra Steinunn Gísladóttir, sérkennari á Akureyri.
Öll voru verkefnin sem styrkþegar unnu að ánægjulega áhugaverð. Gestir
þágu góðar veitingar og undir borðum var stuttlega greint frá starfsemi
stofnaðila sjóðsins. Sjóðsstjórn skipuðu nú: Davíð Gíslason varaform. SÍBS.,
Anna Ingvarsdóttir framkv.stj. Hússjóðs og undirritaður. H.S.
Vísa til vorsins
Bjart er yfir byggðum - brosir land og sær.
í fleti fagurskyggðum - fjöllin speglast kær.
Vor um veröld alla - vermir líf og sál.
Raddir glaðar gjalla - geyma hjartans mál.
Syngdu gleðisöng - syngdu kvöldin löng
syngdu um vorið með öll sín veisluföng.
Leiktu gleðilag - Ijúfan eigðu dag.
Allt með gáska og gleðibrag.
H.S.
36