Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1995, Side 46

• I B RENNIDEPLI
Brynja Arthúrs í brennidepli - reynir vel á sig á Reykjalundi.
Ný ríkisstjórn hefur til starfa tekið
og er hún boðin velkomin til
verka þarfra, sem ætíð þarf að vinna
íslenzkri þjóð. Stjórnarstefna á
hverjum tíma skiptir alla Islendinga
afar miklu, bæði hvað varðar þá meg-
instefnu sem fylgt er, svo og oft ekki
síður útfærslu og framkvæmd ýmissa
sértækra málaflokka. Öryrkjabanda-
lag íslands hefur á hverjum tíma
ástundað þau vinnubrögð að freista
þess að hafa sem heilladrýgst samstarf
við stjórnvöld, leita allra leiða til úr-
bóta og framfara í málaflokki fatlaðra
í samvinnu við þá sem þar ráða í raun
ferð í svo margri grein. Jafnframt ætl-
ar Öryrkjabandalagið sér hið nauð-
synlega aðhaldshlutverk, sem öllum
stjórnvöldum er þarft.
Þó víða þurfi að bera niður í þess-
um viðamikla málaflokki þá eru þó
samskiptin óneitanlega langmest við
ráðherra heilbrigðis- og trygginga-
mála annars vegar og ráðherra félags-
mála hins vegar. Um leið og á þetta
er minnt skal enn á ný ítrekuð sú af-
staða ærið margra innan Öryrkja-
bandalagsins að full ástæða væri til
þess að sameina í eitt ráðuneyti félags-
mál og tryggingamál að svo miklu
leyti sem mál þar innan dyra snúa
beint að fötluðum.
Nýtt fólk skipar nú bæði þau ráð-
herraembætti sem áður er á minnzt:
Ingibjörg Pálmadóttir er heilbrigðis-
og tryggingaráðherra og Páll Péturs-
son ráðherra félagsmála. Við hljótum
að óska þeim sérstaklega ásamt öllum
hinum árnaðar góðs í öllum störfum.
Um leið er sú von látin einlæglega í
ljós að við þau bæði, svo og aðra ráð-
herra nýrrar ríkisstjórnar takizt hið
vænlegasta samstarf og vissulega er
það skoðun undirritaðs, að það sam-
starf sé ekki síður mikils virði fyrir
ríkisstjórn á hverjum tíma en samtök
fatlaðra. Farsælast er þama sem ann-
ars staðar að samstíga megi menn
starfa til heilla fyrir þau málefni sem
tekizt er á við hverju sinni og um leið
til heilla fyrir heildina.
Miklar vonir margra em ævinlega
bundnar hverri nýrri ríkisstjóm,
ekki sízt af þeim sem fylgt hafa þeim
flokkum sem þar ráða för. En vissu-
lega er það svo, að öll þjóðin væntir
þess að til farsælli framtíðar verði
horft og allar aðgerðir vel grundaðar
í þágu þess. Á kjörtímabili nýrrar rík-
isstjórnar má telja fullvíst að endur-
skoðun tryggingalöggjafar fari fram
s.s. heitið er og þar er nauðsynjaverk
á ferð sem vonandi verður ekki
framkvæmt án fulls samráðs við sam-
tök fatlaðra. Öryrkjabandalag íslands
leggur megináherzlu sem fyrr á að
löggjöfin sé réttlát og einföld um leið,
að þar sé þeirra hagur tryggður sem
mest þurfa á að halda og að sem auð-
rataðast sé um vegu kerfisins. Hins
vegar er staðreyndin sú að um alltof
langt skeið hafa menn verið að breyta
og bæta við án þeirrar nauðsynlegu
heildarsýnar um sviðið allt, sem
ævinlegaerhollastaðhafa. Ekkiþað
að hér hafi ekki að yfirgnæfandi hluta
verið um að ræða breytingar til góðs,
heldur þarf vitanlega að móta heild-
ræna mynd af öllu ferli tryggingamál-
anna og vinna sem mest eftir því.
Það eru mörg brýn mál sem bíða
úrlausnar og úrbóta, þegar hafizt
verður handa um endurskoðun og
uppstokkun þessa viðamikla kerfis
sem varðar lífsafkomu svo margra
afar miklu. Vonandi gefst tækifæri til
þess að viðra þau mál og þoka þeim
áleiðis, þegar setzt verður að
endurskoðun málaflokksins, og frekar
frá greint hér á eftir en eitt er víst að
af ærnu er að taka. Það er einnig ljóst
að lögin um málefni fatlaðra munu fá
sína endurskoðun á þessum tíma skv.
ákvæði í þeim lögum þ.a.l. Einnig þar
þarf að ýmsu að hyggja, m.a. því atriði
helzt sem efst hefur verið á baugi um
allnokkurt skeið að flytja málefni
fatlaðra til sveitarfélaganna, jafnvel
alfarið.
ar þarf sannarlega að fara með
fullri gát. I mörgu öðru verða
málefni tengd Öryrkjabandalagi Is-
lands og skjólstæðingum þess ofar-
lega á baugi og nægir þar að nefna
menntamálin, en einnig þar er nýr
maður í ráðherrastóli, Bjöm Bjarna-
son, sem við árnum velfarnaðar í
störfum og vonum að taki sem mest
tillit til þeirra sérstöku þarfa í mennta-
kerfinu, sem snúa að fötluðum og
jafnri þátttöku þeirra og möguleikum
til að mennta sig sem mest og bezt.
Meginatriði alls þessa og um leið
forsendan fyrir því að fram þokist mál
til bættra kjara og aðstöðu fatlaðra er
auðvitað það, hversu þjóðarbúskapur
okkar þróast. Um nokkurt skeið hafa
ráðamenn haldið því óspart á lofti, að
betri og bjartari tíð væri framundan
fyrir allan landslýð og þrengingatíð
undangenginna ára væri nú að baki.
Aldrei sem í slíku ástandi er mögu-
leiki á lagfæringum á þeim sviðum
þar sem skórinn helzt kreppir í kjörum
fólks. Við skulum því vera vondjörf
og vænta þess að í kjölfar betri tíðar
konti bætt kjör þess hóps sem býr við
46