Íslenskt mál og almenn málfræði - 2014, Blaðsíða 42

með eyðu eftir tilvísunarliði, kjarnafærða liði eða spurnarliði. Þegar reynt
var að skjóta leppnum inn í setningar af þessu tagi kom í ljós að það var
hægt í ópersónulegu setningunum en ekki hinum.
3. Niðurstöður úr færeyskri könnun
Máldæmin sem fjallað er um í þessum kafla eru úr skriflegum spurninga-
lista sem lagður var fyrir 48 færeyska málhafa í tengslum við gagnasöfnun
NORMS (Nordic Microcomparative Syntax) á sex stöðum í Færeyjum
11.–15. ágúst 2008. Til samanburðar er litið á niðurstöður úr rannnsóknun-
um „Tilbrigði í íslenskri setningagerð“ (sjá Höskuld Þráinsson, Ásgrím
Angan týsson og Einar Frey Sigurðsson (ritstj.) 2013) og „Tilbrigði í fær-
eyskri setningagerð“ (sjá Höskuld Þráinsson væntanl.).
Prófsetningarnar voru 100 talsins (aðallega lágmarkspör og setninga -
þrennur) með (i) S2/S3-röð í ýmsum tegundum aukasetninga með frumlagi
í fyrsta sæti, (ii) kjarnafærslu í aukasetningum, (iii) stílfærslu og (iv) lepp-
setningum með áhrifssögnum. Leiðbeiningarnar voru gefnar á færeysku og
fyrir hverja setningu voru þrír svarmöguleikar:
(47) Ja = Góður setningur. Soleiðis kundi eg væl sagt.
(Góð setning. Svona get ég vel sagt.)
? = Ivasamur setningur. Eg kundi møguliga sagt so.
(Vafasöm setning. Ég gæti hugsanlega sagt svona.)
Nei = Ómøguligur setningur. Soleiðis kundi eg ikki sagt.
(Ótæk setning. Svona gæti ég ekki sagt.)
Yfirleitt voru prófaðir tveir til fjórir í einu og flestir voru um 20–30 mín-
útur að leysa verkefnið.
Á spurningalistanum voru 14 lágmarkspör/setningaþrennur þar sem
annað eða eitt tilbrigðið var dæmi um stílfærslu. Í töflu 3 eru sýndar niður -
stöður um stílfærslu ýmissa orða og liða í fallsetningum og einnig setningar
með leppinnskoti og færsluleysi. Setningarnar eru flestar búnar til út frá
dæmum um stílfærslu í íslensku (Ø = engin færsla) (sjá umræðu um stíl-
færslu í færeysku hjá Barnes 1987; Höskuldi Þráinssyni o.fl. 2004:298–
300 og Höskuldi Þráinssyni 2007:352–356, 368–393).
Dómarnir í (48)–(52) gefa til kynna að frumlagsplássið þurfi að fylla
annaðhvort með leppnum eða stílfærðum lið en leppurinn hlýtur þó betri
viðtökur. Þetta er mjög sambærilegt við íslensku eins og vikið verður að hér
á eftir. Í spurnaraukasetningunum í (53)–(54) fær stílfærsla slakar undir-
tektir en „færsluleysi“ aftur á móti fullt samþykki.
Ásgrímur Angantýsson42