Íþróttablaðið - 01.01.1979, Blaðsíða 52

stoðar þeirra hefði ég aldrei
náð þeim árangri, sem ég þó
náði.“
— Um stofnun og aðdrag-
anda íþróttafélags fatlaðra er
það að segja, að það er í fyrsta
skipti, sem fötluðum hefur
verið rétt eitthvað, án þess að
þeir þyrftu að berjast fyrir því.
Það er ÍSÍ og skrifstofustjóri
sambandsins, Sigurður
Magnússon, sem heiðurinn
eiga að stofnuninni. Sigurður
sótti um veturinn 1974 ráð-
stefnu í Vínarborg, þar sem
m.a. var fjallað um almenn-
ingsíþróttir. Er fjallað hafði
verið allítarlega um það mál
stóð upp maður, sir Ludvik
Goodman og messaði yfir
fundarmönnum fyrir að hafa
gleymt íþróttum fatlaðra.
Goodman þessi er faðir
íþrótta fyrir fatlaða, byrjaði
með þær í Bretlandi í stríðinu,
en þangað flúði hann. Sigurð-
ur fékk mikinn áhuga á þessu
máli og á leiðinni heim kom
hann við í Bretlandi til við-
ræðna við Goodman til að
kynna sér þetta mál betur.
Skömmu eftir heimkomu
hans bauð svo ÍSÍ, Sjálfs-
björgu og Öryrkjabandalagi
íslands til fundar um þessi
mál. Varð strax mikill áhugi
og 31. mai 1974 var félagið
formlega stofnað.
—Með hvaða greinar var
byrjað?
— Það var Curling, lyft-
ingar og svolítið borðtennis.
Ég held að við höfum verið 10,
eða þar um bil, sem byrjuðum
æfingar. Aðalvítamínsprautan
fyrir okkur tel ég að hafi svo
komið um haustið 1976, en þá
fór ég með Júlíusi Arnarsyni,
þjálfara okkar frá upphafi, á
vegum ÍSÍ og ýmissa Lions og
Kiwanisklúbba á Olympíu-
leika fatlaðra í Toronto í
Kanada. Þar komúmst við í
samband við fjölda manna og
lærðum mikið. Þegar heim
kom gerbreyttum við starfs-
seminni og byrjuðum þátttöku
í mótum. Við sendum þá strax
2 menn á íþróttamót fatlaðra í
Solna í Stokkhólmi. Kepptu
þeir í sundi og náðu 3. og 4.
sæti, sem okkur fannst alveg
einstakur árangur. Árið eftir
sendum við 6 keppendur á
heimsleikana í Englandi og
við höfum sent fólk á öll
Norðurlandameistaramót og
alltaf fengið menn á verð-
launapalla, sem er meira en
ófatlaðir íþróttamenn geta
státað af.
— Hversu margir æfa
reglulega hjá ykkur í dag og
hverju hafið þið bætt við?
— Það eru milli 50-60
manns, sem er allstór hópur,
þótt hann ætti að vera miklu
fjölmennari miðað við hinn
mikla fjölda fatlaðra hér á
landi. Það er ekki aðeins að
menn séu að æfa fyrir keppni,
heldur hefur íþróttaþátttakan
svo mikil félagsleg áhrif,
byggir upp þrek og er afþrey-
ing og endurhæfing. Við erum
búin að bæta við sundi og
Boccia og svo er borðtennis
orðinn einn stærsti þátturinn í
starfseminni. Lyftingar hafa
einnig aukist verulega og mjög
góður árangur náðst, m.a. eru
tvö fslandsmet fatlaðra, í
pressun, betri en met ófatl-
aðra. Hér lætur Arnór undir
höfuð leggjast að segja frá því
að það er einmitt hann sjálfur,
sem á annað þessara meta, en
hann lyfti í sumar í 56 kg
flokknum 87.5 kg. Þá kastaði
hann einnig spjótinu 11.84
metra á heimsleikunum í
Stokemandeville í Bretlandi,
sem nægði til 6. sætis.
Framhald á bls. 65
Ýtum
Rippum
• •
Onnumst
Utvegum
fylllngarefni
JARÐÝTAN SF.
ÁRMÚLA 40 • SÍMAR 35065-38865
Óli Pálsson, símar 15065 og 25065
52