Íþróttablaðið - 01.01.1979, Blaðsíða 32

Tilviljun að ég fór
að æfa júdó
Bjarni Friðriksson, 22
ára nemi í útvarps- og
sjónvarpsvirkjun var val-
inn Júdómaður ársins
1978. Hefur frami Bjarna
í júdóíþróttinni verið með
skjótum hætti, þar sem
tiltölulega er stutt síðan
hann hóf æfingar og
keppni. Á mótum hér
innanlands var hann mjög
sigursæll á árinu, og á
Norðurlandameistara-
mótinu sem haldið var í
Finnlandi í fyrravetur
vann hann það frækilega
afrek að komast tvívegis
á verðlaunapall. Hann
var þriðji í keppni í sínum
þyngdarflokki, en þar
hlaut Gísli Þorsteinsson,
sem valinn var júdómaður
ársins í fyrra, silfurverð-
laun, og Bjami bætti síð-
an um betur með því að
hreppa silfurverðlaunin í
keppni í opnum flokki, en
þar eiga allir þátttöku-
rétt, án tillits til þyngdar.
— Það var tilviljun að ég
fór að æfa júdó, sagði Bjarni
Friðriksson í viðtali við
íþróttablaðið. — Fyrir um
það bil tveimur og hálfu ári,
dreif ég mig á júdóæfingu hjá
Ármanni og þar með kviknaði
áhuginn fyrir alvöru. Ég hafði
ekki verið mikið í íþróttum
fram til þess tíma, helzt í skól-
anum, þar sem ég var þá í
handknattleik og knattspyrnu.
Það sem réði því að ég fór í
júdó hefur sennilega verið það
að ég hef alla tíð haft mjög
gaman af átökum og tuski.
Bjarni æfir nú reglulega
þrisvar í viku með félaga sín-
um, og sagðist hann bregða
sér öðru hverju einnig á æf-
ingar hjá Júdófélagi Reykja-
víkur. — Það vill svo vel til að
þeir eru ekki með æfingar á
sömu dögum og við, sagði
hann. Þjálfari Ármanns er
Japani, og lauk Bjarni miklu
lofsorði á hann. — Flann er
mjög góður þjálfari, sagði
Bjarni, — og á mikinn þátt í
þeim framförum sem orðið
hafa hjá mér.
Fyrsta mótið sem Bjami
keppti í fór fram þremur
mánuðum eftir að hann hóf
æfirigar sínar. Síðan hefur
hann keppt í flestum mótum
sem fram hafa farið hérlendis,
og eins og áður segir náði
hann glæsilegum árangri í
Norðunandamótinu. — Það
var sterkt mót, sagði Bjarni, —
og ég var mjög taugaóstyrkur
þegar ég hóf keppnina. Vissi
lítið hvar ég stóð. En svo þegar
á hólminn var komið fannst
mér andstæðingarnir öllu
auðveldari viðfangs, en marg-
ir þeir sem maður er að keppa
við hér heima og þetta gekk
ágætlega. Ég tel, að við ís-
lendingar, séum betri en
Danir og Norðmenn í júdó-
íþróttinni, en hins vegar eru
Svíar ívið sterkari en við og
enn eigum við nokkuð langt í
land að ná Finnum. Þeir eru
enn í sérflokki á Norðurlönd-
unum, enda á júdóíþróttin
miklum vinsældum að fagna
þar, og þeir hafa því mikið
úrval keppnismanna.
— Það sem stendur júdó-
íþróttinni hvað mest fyrir
þrifum hérlendis, sagði Bjami,
— er það hvað við fáum fá
tækifæri til þess að keppa við
útlendinga. Einu mótin sem
við komumst á eru Norður-
landamótin, sem framvegis
verða aðeins haldin annað
hvert ár, og svo t.d. Evrópu-
mótin. Hér heima erum við að
fást við sömu mennina á æf-
ingum og við keppum svo við í
mótum. Við gjörþekkjum þvi
hvern annan, og það hefur
sína ókosti. Ég held að það
yrði mikil örvun fyrir íþróttina
ef unnt yrði að koma á lands-
keppni reglulega, t.d. við
Bjarni Friðriksson
4K.
32