Íþróttablaðið - 01.01.1979, Blaðsíða 65

Jón Sigurðsson
Framhald af bls. 21
úrslitaleikurinn í íslandsmót-
inu, er við KR-ingar sigruðum
Njarðvíkinga. Eftir allt það
sem maður var búinn að
leggja á sig við æfingar og í
leikjum á keppnistímabilinu
var það stórkostlegt að vinna
þann leik þar sem raunar var
allt lagt undir í. I þessum úr-
slitaleik náðum við KR-ingar
mjög góðum leik og tókst að
sanna, það sem að við héldum
alltaf fram, að við ættum besta
liðið.
— Hver verður íslands-
meistari í körfuknattleik í ár?
— KR. Við höfum jöfnu og
góðu liði á að skipa og munum
sækja í okkur veðrið. En róð-
urinn verður ugglaust mjög
þungur, — hin liðin eru líka
góð, og gefa ekkert eftir.
Fyrst pútter
Framhald af bls. 31
16—18, en 1977 fór hún í 10 og
um sl. áramót var hún 4. Gylfi
sótti leiðsögn til Þorvaldar Ás-
geirssonar og Þorbjörns Kjærbo
auk þess, sem hann dró fyrir
Björgvin Þorsteinsson og lærði
þannig af honum. Annars segist
Gylfi hafa fengið kunnáttu sína
úr ýmsum áttum. Hefur honum
greinilega tekizt að tileinka sér
aðeins það bezta úr hverri átt.
Við spurðum Gylfa hvað hann
teídi sína veikustu hlið og hann
sagði að það væri líklega púttið,
hann væri sæmilega högglangur.
I Islandsmótinu lék Gylfi
hringina fjóra á Leiruvellinum
þar sem mótið var haldið á 307
höggum, eða 19 höggum yfir
pari, en glæsilegasti árangurinn
kom á síðustu 9 holunum, en þær
fór hann á 34 höggum eða 2 undir
pari og náði þar með Hannesi,
sem hafði haft forystu.
Aðspurður um æfingar sagði
Gylfi að hann færi eins oft út og
hann gæti, og í góðviðrinu í des-
ember hefði hann verið mikið við
æfingar. Hann sagðist tvisvar
hafa farið til útlanda, Englands
og Spánar til að leika golf og
hefði mikinn áhuga á því að
reyna að komast aftur til útlanda
til að leika við sem bezt skilyrði.
Aðspurður um hverju hann
þakkaði þennan góða árangur
sagði Gylfi að það væri bara æf-
ing og meiri æfing. Og að sjálf-
sögðu stefnir hann að því að ná
íslandsmeistaratitlinum 1979.
ArnórPétursson
Framhald af bls. 52
Arnór segir okkur að nú séu
menn farnir að setja stefnuna
á Olympíuleika fatlaðra, sem
haldnir verða í Arheim í
Frakklandi á næsta ári og
stefnt sé að því að senda sem
allra flesta keppendur á þá
leika. Hann sagði að áhugi og
þátttaka í íþróttaiðkunum
meðal fatlaðra hefði orðið
meiri en þeir höfðu þorað að
vona í upphafi. Hins vegar
hefðu þeir verið á nokkrum
hrakhólum með aðstöðu
handa öllu þessu fólki. í vor
yrði byrjað á gerð útiíþrótta-
svæðis á Hátúnslóðinni, sem
myndi bæta nokkuð þar um.
Auk félagsins í Reykjavík er
nú starfandi íþróttafélag fatl-
aðra á Akureyri. Þá er einnig
hreyfing í rétta átt í Vest-
mannaeyjum og Akranesi, svo
dæmi séu nefnd, án þess að
nokkuð hafi verið ákveðið í
þeim efnum. Þá hafa verið
stofnuð Iþróttafélög þroska-
heftra í Reykjavík og á Akur-
eyri. Eins og fyrr sagði hefur
Júlíus Arnarsson íþróttakenn-
ari verið þjálfari íþróttafélags
fatlaðra frá upphafi. Einnig
hefur Sveinn Áki Lúðvíksson
verið þjálfari i borðtennis og
Kristjana Jónsdóttir hefur um
4 ára skeið annast sundþjálf-
un.
Dreymdi lengi
Framhald af bls. 35
gegn Charleroi í 1. deildar
keppninni, sem það tapaði, en
eigi að síður sýndi það mjög
góðan leik. Þetta er greinilega
léttleikandi lið, skipað góðum
knattspyrnumönnum, þannig
að það er ekki vist að ég kom-
ist strax í aðalliðið. Ég geri
mér fulla grein fyrir því að líf
atvinnuknattspyrnumannsins
er ekki dans á rósum og að
menn verða að leggja geysi-
lega hart að sér til þess að ná
árangri, en það ætla ég mér
líka að gera. Það verður líka
skemmtilegra fyrir mig að
hafa þarna Þorstein Bjarna-
son, sérstaklega meðan ég get
ekki tekið fjölskyldu mína
með mér, en hún mun koma á
eftir mér til Belgíu í vetur.
— Var Belgía óskaland
þitt?
— Ekkert frekar. Mig
langaði aðeins til þess að
verða atvinnumaður, og er
fyllilega ánægður með samn-
inginn sem ég fékk og liðið
sem ég mun leika með. Hins
vegar kem ég auðvitað til með
að sakna verulega félaga
minna i Akranesliðinu. Ég er
búinn að leika með sumum
þeirra allt frá árinu 1972, og
þetta hefur verið góður og
samstilltur hópur, sem mikil
eftirsjá er að fara frá. Ég vona
bara að þeim gangi vel í
framtíðinni.
— En hvað um landsleiki,
var Karl spurður að lokum.
— Gengið var frá því að ég
fengi leyfi til þess að leika með
íslenzka landsliðinu, ef ég yrði
v'alinn til þess, a.m.k. í meiri
háttar leikjum, svo sem í
Evrópubikarkeppninni. Ég
leyni því ekki að það er mér
mikið kappsmál að vera það
góður að ég verði valinn í
landsliðið, og mun gera hvað
ég get til þess að svo verði sem
oftast.
65