Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1970, Qupperneq 60

58 ÍSLENZKAR LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
ÞURREFNI HKG/HA
DRY MATTER HKG/HA
Mynd 1. Köínunarefnisáburður og spretta fyrir kal 1968 og eftir kal 1969. Grunnáburður 60 P,
50 K kg/ha.
Fig. 1. Nitrogen application and yield before and after winter killing.
enn meiri með grunnáburðinum 180 N og
75 K og sprettukúrfurnar fyrir kalí, línu-
rit 4, sýna, að með 180 N og 60 P kg/ha
þarf 50—75 kg/ha K.
Hærri hlutföll fosfórs og kalí koma fram
í þeirn hluta tilraunanna, þar sem vaxandi
magn af köfnunarefni er prófað. Saman-
burður á sambærilegu áburðarmagni, línu-
rit 7, sýnir, að vaxtarskilyrði eru verst á
borði 1, þar sem tilraunirnar með vaxandi
köfnunarefni eru.
í þessum sambærilegu áburðarskömmt-
um var alls staðar 180 kg/ha N. Á borði 1,
þar sem vaxtarskilyrði voru verst, reyndust
120 N á móti 60 P og 50 K bezt og gáfu
meiri sprettu en allir aðrir áburðarskammt-
ar í tilraununum, eins og sjá má á saman-
lagðri uppskeru 1968 og 1969 í töflunum
1—6. Hentugust hafa því reynzt vera eftir-
talin hlutföll milli köfnunarefnis, fosfórs
og kalís, en óreynt er, hver áhrif hærra
fosfórhlutfall hefði haft á sprettuna:
N : P : K = 1.0 : 0.5 : 0.4
N : P205 : KoO — 1.0 : 1.1 : 0.5
Eftir vaxandi NPK í sömu hlutföllum
og í túnáburðinum var kalið minnst á bil-
inu 60-13-25 til 120-26-50 NPK kg/ha fyrir
kjarna, þrífosfat og klórkalí, og minnst var
kalið á bilinu 120-26-50 til 180-39 75 kg/
ha NPK l'yrir túnáburðinn 22-11-11.
Töflur 1—6 sýna uppskeru hvort til-
raunaárið um sig og samanlagt. í þessum
töflum kemur, eins og áður er sagt, fram