Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1970, Qupperneq 64

62 ÍSLENZKAR LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
ÞURREFNI HKG/HA
dry matter hkg/ha
Mynd 5. Breytilegt magn a£ köfnunarefni, fosfór og kalí og spretta fyrir kal 1968 og eftir kal
1969.
Fig. 5. Increasing application of N, P and. K before atid after winter killing.
Fosfórskortur tekur fyrir sprettu strax á
sáningarárinu, þar sem enginn fosfóráburð-
ur var notaður og við minnsta fosfór-
skammtinn, 13 kg/ha P, sem svarar til 65
kg/ha þrífosfat.
Við 26 og 39 kg/ha P kemur frarn kal
eftir túnáburðinn (22-11-11) og eítir þrí-
fosfat með brennisteinssúru kalí og kjarna,
en kal kemur ekki fram eftir þrífosfat með
klórsúru kalí og kjarna. Með blönduðum
áburði fylgja í þessu tilviki 15—22 kg/ha S
og með kalíumsúlfati, þar sem það er not-
að með kjarna og þrífosfati fylgja 27 kg/
ha S. Hins vegar kól ekki eftir túnáburð
og þrífosfat, frekar en eftir kjarna, þrít'os-
fat og klórkalí, þar sem fosíórmagnið var
60 kg/ha P og brennisteinsmagnið, sem
túnáburðinum fylgdi, var um 7 kg/ha,
en þetta er í tilrauninni með vaxandi köfn-
unarefni við 120 kg/ha N, línurit og töfl-
ur 1 og 2.
Á borði 4, þar sem sprettuskilyrði eru
hvað bezt, samanber línurit 7, er jafnvel
betri spretta eftir brennisteinssúrt kalí við
180 N, 60 P og 50 K en eitir klórsúrt
kalí við sama fosfór- og köfnunarefnis-
magn. Þar fylgja brennisteinssúra kalíinu
18 kg/ha S, en köfnunarefnismagnið er of
mikið, þannig að uppskeran 1968 og 1969
er samanlagt um 30 hestburðir á móti um