Skessuhorn - 28.10.2020, Side 28

14
Þórólfur Sveinsson hefur í nokkur ár komið vikulega í Brákarhlíð á veturna til að
lesa fyrir íbúa en ferðirnar þetta
árið hafa verið færri en vant er sök-
um kórónufaraldursins. En hvern-
ig komu þessar lestrarstundir til?
„Það var þannig að norður á Sauð-
árkróki er maður sem heitir Stef-
án B. Pedersen, hann er þekkt-
ur víða um land sem ljósmynd-
ari. Kona hans átti átti við van-
heilsu að stríða og dvaldi um tíma
á Heilbrigðisstofnuninni á Sauðár-
króki. Stefán kom þangað á kvöld-
in og las fyrir hana í setustofunni,
en fleiri íbúar höfðu lagt eyrun við
þegar Stefán var að lesa og fór það
því svo að hann hélt áfram að koma
og lesa fyrir íbúana, eftir að konan
lést. Mamma mín var svo ein þeirra
sem hlustaði á Stefán lesa á kvöld-
in. Mér þótti þetta áhugavert og
bauð Bjarka að prófa þetta í Brák-
arhlíð, þannig byrjaði þetta,“ út-
skýrir Þórólfur.
Alltaf jafn gaman
Aðspurður segir hann allan gang á
því hversu margir komi og hlusti í
hvert sinn en að alltaf sé það jafn
gaman að koma í Brákarhlíð og
lesa. En hvernig sögur les hann
helst? „Fyrst þegar ég byrjaði á
þessu var ég mikið að lesa sögur
úr héraðinu því það náði vel til
flestra. En hópurinn hefur breyst
mikið og er uppruni ekki lengur
bara hér úr héraðinu og þá veit
það fólk ekkert um hvað ég er
að tala þegar til dæmis er fjallað
um gamla Borgarnes. Ég reyni
að velja lesefnið með hliðsjón af
hópnum,“ segir Þórólfur. Eins
og Passíusálmarnir eru árvissir á
öðrum vettvangi, þá eru Sögur úr
Síðunni fastur liður hjá Þórólfi,
afbragðs efni segir hann. ,,Líklega
gerir maður þetta skár ef maður
hefur sjálfur gaman af efninu,
vonandi kemst það líka til þeirra
sem hlusta,“ segir Þórólfur. ,,Stöku
sinnum er svo lesefnið frá mér að
meira eða minna leyti,“ bætir hann
við. Aðspurður segist hann stefna
á að halda þessum sögustundum
áfram þegar faraldurinn hefur
gengið yfir. „Á meðan ég nenni
þessu og það er hljómgrunnur fyrir
þessu þá held ég að ég haldi þessu
áfram. Það verður svo bara að
koma í ljós hversu lengi það verður.
Breytt tækni býður upp á svo mikið
framboð af lesnu efni fyrir fólk að
kannski hættir að vera þörf fyrir
mig í þessu,“ segir Þórólfur. arg
Bára Guðmundsdóttir vann við aðhlynningu í Brákarhlíð í 34 ár og lét af störfum árið
2015. „Þetta var æðislegur tími.
Brákarhlíð er frábær vinnustað-
ur og samstaða starfsfólks mikil og
góð,“ segir Bára. „Við starfsfólkið
tókum okkur oft saman og gerðum
eitthvað skemmtilegt fyrir heimil-
isfólk. Til dæmis settum við sam-
an kór sem söng á þorrablótum og
vorum með skemmtiatriði og fleira.
Það var alltaf mikið stuð og maður
var alltaf tilbúinn að verja frítíman-
um sínum í að æfa með kórnum því
það var einfaldlega bara svo gaman
hjá okkur,“ bætir hún við og hlær.
Sumarferðirnar
eftirminnilegar
Eitt af því sem Bára segir standa
upp úr frá tíma sínum í Brákarhlíð
eru sumarferðalögin. „Við
fjármögnuðum sumarferðalögin
sjálfar með því að baka og selja kaffi
og kökur á basar sem heimilisfólkið
var með. Þetta kökuboð var flott,
það var eins og í fermingarveislu,“
segir Bára og hlær. „Við vorum
venjulega tvær og tvær saman
að baka, það var bara svo mikið
skemmtilegra,“ heldur hún áfram.
Sumarferðalögin voru dagsferðir
og segir Bára þessar ferðir jafnvel
hafa verið einu ferðalögin sem
heimilisfólk fór í. „Þessi kynslóð
var ekkert að ferðast,“ segir hún.
„Við byrjuðum daginn snemma,
fórum í rútu öll saman og keyrðum
um, stoppuðum á góðum stað til
að borða hádegisverð og svona.
Stemningin var góð. Í rútunni var
sungið og svo gekk baukur á milli
með nammi í svo allir gætu fengið
sér,“ segir Bára og rifjar upp sögu
af annarri aðeins styttri ferð. „Einu
sinni þegar við vorum að koma af
starfsmannafundi hittum við einn
gamlan bónda úr Norðurárdalnum
sem fór eitthvað að spyrja okkur
um Borgarnes. Hann hafði ekki
keyrt um Borgarnes í mörg ár og
við gátum ekki látið það vera og
fórum með hann í aftursæti á bíl og
rúntuðum um Borgarnes. Hann var
mjög glaður með þessa ferð en það
þarf ekki alltaf mikið til að gleðja,“
segir Bára.
Reykt inni
Aðspurð segir Bára helstu
breytinguna á þeim 34 árum sem
hún starfaði í Brákarhlíð hafa verið
heimilisfólkið sjálft, það hafi verið
mun hressara þegar hún tók fyrst
til starfa. „Eðlilega hefur þetta
breyst því fólk er að koma seinna
inn á dvalarheimilin í dag. Heimilið
sjálft breyttist líka mikið á þessum
tíma. Þegar ég byrjaði fyrst að vinna
þarna reyktu margir og það var
sko reykt í eldhúsinu. Við mættum
alltaf aðeins fyrr á morgnana, svona
korteri áður en við áttum að byrja
að vinna, og fórum inn í eldhús
og settumst við borð með kaffi
og sígó og spjölluðum á meðan
hafragrauturinn var eldaður,“ segir
Bára og hlær. „Ég man líka eftir því
að þegar maður var að láta renna í
skúringarföturnar þá var öskubakki
þar við vaskinn. Maður gat því
fengið sér hálfa á meðan það rann í
föturnar,“ segir hún.
Betri aðstaða í dag
Húsnæðið tók miklum breytingum
á meðan Bára vann í Brákarhlíð og
segir hún aðstöðuna í dag vera mun
þægilegri fyrir heimilisfólk. „Bara
það að geta baðað sig inni í eigin
herbergi munar rosalega miklu.
Tíðarandinn hefur mikið breyst og
heimilisfólkið líka. En það sem ég
held að sé best við Brákarhlíð er
fólkið. Ég held að við höfum verið
einstaklega heppin með starfsfólk,
ekki að ég sé að hæla mér sjálfri,“
segir hún og hlær. „En það hefur
upp til hópa valist gott fólk til starfa
í Brákarhlíð og oftast fólk sem er
þarna í mörg mörg ár og það gerist
ekki nema fólki líði vel í starfi,“
segir Bára að lokum. arg
Upp til hópa gott fólk
sem starfar í Brákarhlíð
Bára Guðmundsdóttir þótti æðislegt að vinna í Brákarhlíð. Ljósm. glh
Þórólfur Sveinsson.
Les sögur fyrir
íbúa Brákarhlíðar
Þórólfur les fyrir heimilisfólk í Brákarhlíð.
Til hamingju með 50 árin!
SJÚKRÞJÁLFUN
HALLDÓRUNESAFL sf.