Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1969, Blaðsíða 150

1969
— 148 —
bókhaldari í litlu fyrirtæki hér í bænum, og hefur þar talsvert samneyti
við vinnuféiaga sína, einnig utan vinnustaðar, og fram til þess hefur
samneyti hans aðallega verið við heyrandi og talandi félaga.
Frá 1955 vinnur hann í miklu stærra fyrirtæki og hefur þar tiltölu-
lega lítið samneyti við vinnufélaga sína utan vinnustaðar.
Jafnframt eykst nokkuð og enda allverulega samneyti hans við
heyrnarlausa, einnig í félagssamtökum þeirra. Hann hefur jafnvel hug
á að kvænast, og er þá um heyrnarlausar stúlkur að ræða. Ekki verður
þó úr, að verulegu leyti vegna mótspyrnu fjölskyldu hans, einkanlega
móður, sem telur hann betur kominn með heyrandi konu, en hann
sjálfur er á annarri skoðun.
Eftir mikla vinnu og vökur í sambandi við launaútreikninga, sem
var verulegur hluti af starfi hans, hópferð mállausra til Kaupmanna-
hafnar, þar sem hann er fararstjóri, og íbúðarbyggingu, sem hann
stendur í um og eftir 1959, fer hann að kvarta um þreytu og höfuð-
verki og síðan, að sér finnist fólk vera farið að horfa á sig á götu, jafn-
vel leggjast á glugga, þar sem hann er fyrir.
Hann hefur áhyggjur af þessu, veit ekki, hvað veldur, en telur aðra
vita það. Hættir hann að lokum að treysta sér til vinnu og lokar sig
inni í íbúð sinni að . ..., þar sem hann finnur sig öruggan fyrir forvitn-
um augum.
Þegar framkvæmdir hefjast við bygginguna á ...., sér hann svo
fram á, ao þetta skjól muni bila, og aðfaranótt 20. apríl 1964 vakti
hann nokkuð fram eftir og drakk koníak, fullur af áhyggjum um fram-
tíðina, þegar fólk gæti horft inn um gluggana hans úr mörgum íbúð-
um í næsta háhýsi.
Þegar G. vaknar morguninn eftir, enn rykaður eftir drykkju nætur-
innar, tekur hann riffil, sem hann átti, og hleypir af á ýmsa dauða
hluti í krigum verkamennina, sem eru að vinna að undirbúningi bygg-
ingarinnar að.....til þess að hræða þá, einnig frá því að horfa á sig.
Eftir þetta er hann svo tekinn fastur og settur í gæzluvarðhald, en
síðan úrskurðaður í geðrannsókn. Álit mitt á G. B-syni er því:
Hann er hvorki fáviti né geðveill, heldur heyrnarlaus maður eða
svo nálægt því, að fullkomið heyrnarleysi má telja, sem einangrast
svo frá umhverfinu, að hann fær ranghugmyndir um, að hann se
undir stöðugri eftirgrennslan og forvitni fjölda manna. Er um aug-
ljóslega sjúklegt fyrirbrigði að ræða og maðurinn því á engan hátt
sakhæfur.
Þess konar truflun er miklu algengari hjá heyrnarlausum en öðrum,
og er talin geðtruflun af sálrænum orsökum.
Það tiltæki G. að grípa til byssunnar, tel ég hiklaust, að hafi verið
afleiðing af áfengisneyzlu hans kvöldið áður. Undir áfengisáhrifum
hefur hann áður sýnt af sér ofsaleg viðbrögð, en er annars ljúfur og
góður, a. m. k. með öllu óáreitinn.