Rit Landbúnaðardeildar : A-flokkur - 01.05.1953, Blaðsíða 29

mm á einum sólarhring) á svo til alsvellaða jörð en lítinn snjó, og mynd-
aðist óvenjulegt afrennsli, sem víða hljóp í hús og olli smávegis skemmd-
um. Aftur frysti þann 20., og náðu svellin því ekki að þiðna, en héldust
á stórum svæðum lengi vetrar. I marz og fram í niiðjan apríl var þurrt
en þó umhleypingasamt. Úr því fór að stilla til og hlýna.
Maí til septerhber: Maí hóf innreið sína með norðaustanátt og kuld-
um. Frost voru frá 3. til 6. maí. Fór tíð heldur batnandi úr því, og byrjaði
vorgróður um þann 11. Vegna klaka í jörðu var þó ekki hægt að setja
niður garðávexti fyrr en í mánaðarlok (rófur 26. og kartöflur 28. til 31.).
Frost var aðfaranótt 30. maí. Úrkoma í maí var nrjög lítil (18 mrn). Fyrri
hluti júnímánaðar var afar kaldur. Frost var 2. júní. Úrkomur voru litlar
allan mánuðinn (13 mm). Tók því allur gróður seint við sér. Kal var
mjög áberandi, einkum í nýrækt. — Júlí, ágúst og september voru kaldir
og þurrir. Spretta á túnum varð með allra lakasta móti. Aðfaranótt 28.
ágúst hélaði svo, að kartöflugrös féllu víða. Aftur fraus svo 16. til 17.
september, og féll þá algerlega í kartöflugörðum.
Október til desember: Einmunagóð tíð mátti lieita alla þessa mánuði,
og var hægt að sinna ýmsum útistörfum fram undir jól. í nóvember byrj-
aði nýrækt að grænka. Axhnoðapuntur skaut sums staðar allt að 5 cm
löngum sprotum.
Urn veðrið þessi tvö ár má segja, að það hafi verið óhagstætt flestum
gróðri, og þó sérstaklega allri nýrækt. Klaki var í jörð langt fram eftir
sumri, og þurrakuldar hafa skapað erfið vaxtarskilyrði fyrir nýgræðing-
inn. Þar við bætist svo kal báða veturna, sem var óvenju rnikið. Kal þetta
hefur að mestu komið vegna svellalaga (frost á nær auða en forblauta
jörð að vetri), en minna fyrir frost á sólbráð að vori. Þar sem framræsla
er góð og jöfnun hefur tekizt virkilega vel og halli er nægilegur á land-
inu, hefur lítið borið á kali.
Sem dæmi um þurrkana fyrri part undanfarinna sumra, má til gamans
nefna, að íkveikjur hafa margar orðið hér á Reykjanesi í opnum jarðvegi
(flögum og skurðaruðningi), af því að mönnum hefur orðið á að fleygja
frá sér lifandi vindlingastúfum eða hrista glóð úr pípu sinni.
Viðvíkjandi veðrinu vísast að öðru leyti til neðanskráðrar töflu.