Heilsuvernd - 01.04.1948, Qupperneq 32

30
HEILSUVERND
því að komast í kynni við botnlangabólguna og aðra sjúk-
dóma, sem algengir eru. Og það að læknar geta verið starf-
andi í sömu borg eða héraði árum saman án þess að rekast
á eins vel þekktan sjúkdóm og botnlangabólgan er, er
fullkomin sönnun þess, að í þeirri borg eða í því héraði er
sjúkdómurinn mjög fátíður.
Dæmin hér á eftir eru tekin úr nefndri bók Barkers, en
hann lætur þess getið, að hann gæti fyllt 50 blaðsíður með
svipuðum ummælum.
1. RANNSÓKN BREZKA LÆKNAFÉLAGSINS.
Brezka læknafélagið „British Medicál Association“ skip-
aði eitt sinn nefnd til að rannsaka, hversu tíð botnlanga-
bólga væri meðal ýmsra þjóða í Afríku, Asíu og víðar.
Skýrsla nefndarinnar birtist í „British Medicál Journál“ 31.
des. 1910, og eru eftirfarandi sýnishorn tekin úr henni.
Lucas-Championiere segir frá því árið 1904, að meðal
22.000 rúmenskra sjúklinga úr bændastétt hafi aðeins 1
verið með botnlangabólgu. Bændafólk í Rúmeníu lifir mest-
megnis á grænmeti. Borgarbúar, sem lifa að miklu leyti á
dýrafæðu, fá margir botnlangabólgu — 1 af hverjum 221
sjúklingi. Jurtafæða Japana og Indverja heima í Indlandi
virðist vernda þá gegn botnlangabólgu.
Hare frá Philadelphía segir: „Botnlangabólga er tíðari
meðal efnaðri manna en fátæklinga“. Sami munur kemur
í ljós, þegar bornir eru saman fátækraspítalar og aðrir
spítalar í Englandi.
Eftirfarandi frásagnir eru valdar úr miklum fjölda svip-
aðra dæma. Til samanburðar má nefna, að í Englandi er
dánartala úr botnlangabólgu um 9 af hverjum 100.000 í-
búum.#)
Abbyssinia. Dr. Frank Wakeman, læknir við brezku sendi-
sveitina, segir:
*) Á tslandi var dánartalan úr botnlangabólgu sem hér segir:
Árin 1911-15 4,1; 1931 - ’35 7,9 og 1936 -’40 10,3, miðað við 100.000
íbúa.