Strandapósturinn - 01.06.1987, Side 27

geri ekki ráð fyrir að stíga fæti oftar í Fellskirkju. — Guð blessi
minningu hennar og þeirra bein sem að henni hvíla.“
Hver sem les þessar minningar skáldsins hlýtur að fínna til.
Sú hugljómun sem barnið verður fyrir þar sem það situr í fangi
fóstra síns og heyrir í fyrsta skipti boðskap jólanna fluttan frá
altari í kirkju vakir í vitund hins þroskaða manns sem eitt dýrmætt
augnablik æskuáranna. Þetta hús hafði faðir hans byggt og hér
hefur hann séð prestinn flytja boðskap guðs föður og söfnuðinn
hlýða með lotningu á mál hans.
Þarna stendur hann svo þrjátíu árum síðar andspænis því sem
honum finnst vanhelgun hinna heilögu véa og eyðilegging helgra
dóma. Þetta veldur hjá honum yfirþyrmandi geðbrigðum eins og
sjá má af því sem hann skrifar um þessa síðustu ferð sína að Felli.
Umhverfi byggðarinnar í Kollafirði hefur haft grípandi áhrif á
barnshugann, eins og þessi tilvitnun í rit Stefáns ber með sér:
..Kollafjörður er fagur á heiðríkum vetrarkvöldum, þegar
hlettabeltin á austurbrúnum liggja í forsælu, en tunglskinsflaum-
urinn steypist niður meðfram Líkárgljúfrum og svellbunkar allir
Ijóma og allt er silfur á að sjá. En fegurstur er þá Klakkurinn á
tunglskinskvöldum. Hann rís í suðri fyrir miðjum fírði og minnir
mjög á tröllslegt gaflhlað í gerð allri."
Það er augljóst af því sem Stefán hefur ritað úr minningum
sínum frá æsku- og uppvaxtarárum f Kollafirði, að hann hefur
haft óvenjulega næma athyglisgáfu. Lýsing hans á kirkjuferðinni
að Felli og guðsþjónustunni þar ber öll einkenni þess að vera hvort
tVeggja rómantísk og raunsæ og víst er að guðræknisiðkanir þær
sem fram fóru í kirkjunni hafa haft djúptæk áhrif á drenginn og
bendir það til þess að kristilegar venjur hafi ekki verið vanræktar á
heimili fósturforeldra hans. Og af ljóðum skáldsins og öðru rit-
uðu máli sem hann fullorðinn lætur frá sér fara, sýnast þessi
æskuáhrif hafa átt mikinn þátt í að móta innra lífsviðhorf hans. —
25
L