Strandapósturinn - 01.06.1987, Qupperneq 130

Aðurfyrr var hörðum höndum
hlynnt að búum, stunduð niiðin
en nú er orðið strjált á Ströndum
strengleikar við sjávarniðinn.
Svolítið vorum við nú stirð og lerkuð, þegar stigið var út úr
bílnum á Hólmavík en það yrði allt batnað næsta rnorgun. Þó gat
Setta ekki stillt sig um að stríða Hafsteini svolítið:
Mér er í huga minning kœr
sem mildar ferðakífið
því hann Hafsteinn hafði nær
hrist úr okkur lífið.
Gott er að aka heill í hlað
hugarangur rýrnar
að Hafsteinn skyldi hafa það
að hitta á mjóstu brýrnar.
En oft skall þó hurð nærri hælum
hjörtun ærðust og lömdu
en enginn sig vætti og aftur
innvortis friðinn þau sömdu.
Þarna vísar Setta til hrikalegustu einstiganna sem við flatlend-
ingarnir vorum búnir að fara þennan dag. En Hafsteinn okkar er
vaxinn hverjum vanda og fór liprum höndum urn stjórnvölinn
þennan dag eins og ævinlega. En gott var að stinga sér í bólið eftir
að hafa innbyrt indælis mat hjá kokknum.
Næsta morgun var risið árla úr rekkju, því nú skyldi farið um
tvær heiðar og þrjár sýslur. Fyrst upp úr Strandasýslu um Stein-
grímsfjarðarheiði, þaðan um Þorskafjarðarheiði út Snæfjalla-
strönd og síðan suður í Barðastrandarsýslu til Reykhóla og Bæjar í
Króksfirði.
Við gengum frá pjönkum okkar og bárum þær út að bílnum.
Svo var etinn morgunverður, brúsarnir teknir. Einhver spurði,
128