Luxus - 01.12.1984, Qupperneq 43

sjálft. Kemur það ekki til að sýna sig
og sjá aðra?
SVEINN: Það er í þessu sú hefð að fá
sama fólkið aftur og aftur. Matsölu-
staðir eru t.d. dauðadæmdir nema
þeir fái fólkið aftur inn.
JANA: Enda veistu það nú sjálfur að
þetta fer allt eftir fólkinu. Það þarf
ekki að vera annað en einn stórgóður
hópur sem kemur öllum salnum til
að iða. Eins og þegar Rokkið kom
fyrst. Guð minn góður! Fólk stóð
uppi á stólum, reif í hárið á sér alveg
bijálað. Ég gleymi því ekki. Þú
manst hvernig það var.
LUXUS: Ætliþaðekki.
SVEINN: Og þetta var orðið svo þekkt
út um allt. Það komu sko heilu
flugvélarnar frá hinum og þessum
Plássum. Og Bítlaæðið! Það voru öll
Suðurnesin: Sandgerði, Garður,
Vogar, Hafnir og . . .
jANA: Allt. Það hlýtur hvert einasta
mannsbam að vera búið að sjá Bítla-
æðið!
SVEINN: Og svo var eitt sem hann
Laufdal gerði í fyrra sem var æðislega
vel heppnað - það var fýrir gamla
fólkið.
jANA: Já, mjög. Það er að byrja aftur
núna.
SVEINN: Ég veit ekki hvað mikið af
Þakkarbréfum kom eftir það.
jANA: Og skrif í blöðin.
SVEINN: Afi hennar, hann er 78 ára
~ eldhress karl, skemmti sér svo vel
að hann fór tvisvar.
jANA: Tvo fimmtudaga í röð (brosir
feimnisdlega).
jANA: Það er líka gaman að vinna
fyrir þetta fólk. Það er svo ánægt.
LUXUS: Em þá engin venjuleg böll
lengur á Broadway?
jANA: Nei. Ekki á veturna, nema þá
skólaböll stundum. Þetta byggist allt
orðið upp á skemmtunum og mat-
argestum; flott, elegant show - og
markmiðið er að allir séu ánægðir.
LUXUS: Emsvoekkieinhverjirfastir
liðir í heildarskipulaginu?
JANA: Jújú. Útsýnarkvöld, hár-
greiðslusýningar, tískusýningar og
allavega kvöld; Módelsamtökin, Mód-
el 79, Stefánsblóm o.fl. og allir hver
með sitt kvöldið.
LUXUS: Og alltaf traffík?
JANA: Alltaf. Hugsaðu þér, þjónarn-
ir og við hin mætum kannski klukk-
an 3 á daginn - jafnvel fyrr - til að
dekka upp og svona og svo er allt á
fullu til klukkan 5 um morguninn.
Þetta getur farið upp í 15-17 tíma
vaktir.
SVEINN: Maður er með fólki sem „er
í glasi“ - sem maður verður alltaf að
vera sáttur við.
JANA: Og þú verður alltaf að brosa
þínu fallegasta brosi og segja já. En
ég á mjög auðvelt með það. Ég hef
aldrei lent í neinu veseni og ef það
er eitthvað að þá hef ég alltaf náð að
tala fólk til.
SVEINN: Fólkið hjá okkur í Holly-
wood er helmingi þægilegri og með-
færilegri gestir. Eldra fólkið er miklu
tilætlunarsamara, krefst meira af
manni og drekkur meira. Það em
mun kröfuharðari gestir uppi í
Broadway.
JANA: Já. Ég finn það stundum.
SVEINN: Ágreiningsmál em marg-
falt auðleystari meðal unga fólksins.
LUXUS: Ertu þá að tala um fólk á
aldrinum frá 18 ára til þrítugs?
SVEINN: Já. Yngra fólkið virðist hafa
miklu betri drykkjusiði en eldra
fólkið.
LUXUS: Þetta var nú líka svolítið
svakalegt í gamla daga.
SVEINN: Það var allt svo þvingað.
Svo brýst þetta út núna þegar aldur-
inn færist yfir.
JANA: Gerið ykkur grein fyrir því að
þetta er kannski fólk með ekkert
bam heima hjá sér eða 18 ára gutta
kannski. Það þarf ekki að passa eitt
eða neitt. Það er búið að koma sér
fyrir - slappar af og lifir lífinu. Dett-
ur bara ærlega í það og hefur gaman
af.
LUXUS: Hver er mesti ókosturtnn við
skemmtanabransann ?
JANA: Ég get sagt það eins og skot.
Mér finnst drykkjan nokkuð mikil.
Huggulegt fólk, þú veist, drekkur sig
ofurölvi.
LUXUS: Kemur þá kannski á
skemmtistaðina án þess að borða
neitt og drekkur bara?
JANA: Gleyma því hreinlega. Sumir
sofna hreinlega yfir matarborðun-
um.
SVEINN: Og maður hugsar oft þegar
Ijósin em kveikt eftir að dansleikur
er búinn: „Hvað er fólkið að meina?“
Þá er kannski einn - svona: (lympast
niður og lætur höfuðið hanga mátt-
laust), annar liggur einhvers staðar
steinsofandi í hnipri og allt eftir því.
JANA (hlær); Þetta er jafnvel út um
allt hús.
SVEINN: Fólkið kemur kannski
þreytt úr vinnu, Jana.
JANA: Já. Föstudagskvöldin em
verri. Þá er stressið svo rosalegt.
Vinna til 7, fara í bað, fá sér í glas,
drífa sig á ballið - það fer hreinlega
yfirum.
LUXUS: Þreytan fer alveg með það.
JANA: Já. Én svo er fullt af fólki sem
er huggulegt og gott. Það er í meiri-
hluta. En þessi minnihluti sem
drekkur illa getur sett leiðinlegan
heildarsvip á kvöldið.
SVEINN: Svo þarf stundum ekki
nema 3-4 manneskjur sem geta
eyðilagt kvöldið fyrir fullt af liði.
LUXUS: Er ekki hægt að gera eitt-
hvað við svona fólk?
SVEINN: Ja-þessir menn komanei-
kvæðir inn og allt ómögulegt.
JANA: Maður tekur þá kannski,
labbar með þá út svo að þeir geti
fengið frískt loft, eða við bjóðum
þeim upp á kaffi og kalt vatn. Það er
allt reynt. Við hendum þessu fólki
ekki út. Gefum því frekar séns á að
jafna sig. Ef það tekst ekki þá fer
það kannski sjálfkrafa heim.
LUXUS: Og virkar þetta?
JANA: Jájá. Það er svo mikið sál-
fræðilegt atriði að tala við fólk. Það
má ekki labba að því og vera dóna-
legur. Segja heldur: „Get ég nokkuð
hjálpað þér? Viltu ekki koma með
mér á bak við? Ég skal gefa þér
kaffisopa eða vatn" eða „Viltu kaldan
klút á ennið?" eða eitthvað svoleiðis.
Yfirleitt kann fólk að meta svona
lagað.
SVEINN: Svo er það nú helsti ókost-
urinn við íslendinga að þeir ætla
allir út á sama kortérinu. Svo standa
þeir í biðröð langt út á götu. Kannski
í klukkutíma. Það fara allir af stað
inn í leigubílana 5 mínútum fyrir 11
og allir ætla inn í einu.
JANA: Þetta er svona í Broadway
líka - og svo fara allir út á sama
tímanum líka.
LUXUS: Nú er t.d. matur klukkan 7,
skemmtiatriði frá klukkan 9. Er ekki
hægt að gera eitthvað í þessu?
SVEINN: Nei. Það gengur ekki. Ég er
búinn að taka eftir því að fólk vill
vera í kássunni og ef það er engin
kássa - þá er ekkert gaman.
Frá hárgreiðslusýningu í Broadway, sem íslenskuaðilarnir að ÍFC
stóðu að nýverið.
JANA: Ef það er ekki nóg af fólki þá
er sagt: „Hva - er tómt?“
SVEINN: Og það þó að í húsinu sé
alveg passlega margt og huggulegt.
LUXUS: Hvað er til ráða?
SVEINN: Ef fólkið færi kannski
klukkutíma fyrr af stað þá færi það
kannski örlítið fyrr heim líka.
JANA: Það getur stundum verið
æðislega erfitt a vinna á svona
stöðum eins og Broadway, en það
sem bjargar málunum þar er mórall-
inn. Jónas Jónasson útvarpsmaður
kom einu sinni til mín þegar Manstu
lagið? var á Broadway og segir svona
við mig: „Er góður mórall héma í
húsinu?" „Já. Af hverju spyrðu?"
segi ég. Þá segir hann: ,Af því að ég
fylgdist með einum baraum áðan og
þar vom allir svo jákvæðir, allir til-
búnir að gera allt fyrir mann og það
ljómaði af starfsfólkinu." Þetta er
bara einn af hundmðum sem sér
þetta. Flestir hafa bara ekki orð á
því. Mér fannst æðislega gaman að
þessu.
LUXUS: Hefur íslenskt skemmtana-
líf eitthvað fram yfir skemmtanalíf
erlendis?
JANA: Ég veit það eiginlega ekki.
Þetta er svipað, held ég. Og þó, það
er kannski meira fríkað úti. En
manni finnst náttúrlega best að
skemmta sér héma heima. Maður
þekkir fleiri - hittir vini og kunn-
ingja sem maður hefur ekki séð
lengi.
SVEINN: Þú getur verið einmana á
diskóteki úti, þótt þar sé fullt af
fólki, ef þú þekkir engan. Svo er fullt
af diskótekum úti sem em bara
hálftóm. íslendingar fylgjast líka vel
með því nýjasta sem er að gerast í
skemmtanalífinu.
LUXUS: Ég hef tekið eftir því að
menn hafa verið að smíða héma í
allan dag.
SVEINN: Það er verið að taka allt í
gegn. Við emm eiginlega með fast
fólk í því. Það er verið að skipta um
spegla, laga til í anddyrinu, yfir-
dekkja stóla og mála loftið.
LUXUS: Em einhverjar meiriháttar
breytingar á döfinni?
SVEINN: Héma í Hollywood? Það er
nú ekki hægt að breyta svona stað
mikið, en við emm nýbúin að setja
upp allt það nýjasta í diskóljósum -
reyndar ekki laser eins og á Hippo-
drome. Það er ekki tilbúið. En þeir
Ólafur og Vilhjálmur keyptu heilmik-
ið af ljósum úti á Italíu nýlega.
JANA: Og Broadway - það er allt
annað að sjá það. Þar er búið að taka
dansgólfið allt í gegn, lyfta upp loft-
inu og hljóðeinangra það og ljósa-
showið er orðið bijálæðislegt. Það er
verið að breyta öllu, mála, setja ljósa
liti inn með þessum svarta. Það er
ýmislegt í gangi þar sem á að breyta,
enda em iðnaðarmenn þar í vinnu
meira og minna alla vikuna.
SVEINN: Það þarf að laga stóla,
skipta um klósett og svona nokkuð.
Það er ýmislegt sem skeður þegar
fleiri þúsund manns koma á viku.
Frh. á bls. 74
LUXUS 43