Luxus - 01.12.1984, Page 67

eða réttmæti verkefnanna - ekki
snerta hann, horfa á hann eða yrða
á hann.“
„Símaþjónusta Hughes var stór
salur, fullur af ungum karlmönnum
sem allir voru mormónar og höfðu
allir útskrifast úr sama háskólan-
um. I hvert skipti sem síminn
hringdi átu þeir upp hvert orð sem
sagt var og skrifuðu allt niður. Hvert
einasta orð, hósta, stama eða stunu
í samtalinu. Þagnimar voru líka
skráðar. Auk þess vom upplýsingar
um hver hringdi, hvenær símtalið
hófst og hvenær því lauk. Skýrsl-
unni var síðan stungið niður á sinn
stað í þar til gerðri spjaldskrá. Ef
Hughes vildi forvitnast um einhver
samtöl vom þau lesin upp fyrir hann
og engu sleppt. Enginn gat hringt' í
hann persónulega en sjálfur gat
hann hringt hvert sem hann vildi og
hvaðan sem hann var staddur í
byggingunni."
„Sennilega hef ég virkað vel á
Hughes. Að minnsta kosti var ég
valinn, ásamt tveim öðmm, til að
vera hjá honum um óákveðinn tíma
~ 24 stundir á sólarhring. Að sjálf-
sögðu fékk ég greitt fyrir 168 stunda
vinnuviku — 128 stundir í yfirvinnu
- svo að launin vom að minnsta
kosti freistandi. Hann lagði sér ekki
annað til munns en einn lítra af
mjólk og hnetusúkkulaði (Hershey's)
asamt sódavatni á hverjum degi.
Ekkert annað. Á þessu lifði hann
meðan hann hékk þarna aðgerðar-
laus í búngalói sínu í heila þijá
mánuði. Þótt hann væri sótthrædd-
ur. eftir því sem ég hafði heyrt, þvoði
hann sér aldrei nema um höfuðið og
hendumar og skipti aldrei um föt.
Hann gat setið tímanum saman og
raðað servíettuöskjum í öll möguleg
T'.ynstur og form. Ég held að hann
hafi aldrei notað sömu uppröðunina
tvisvar. Og svo horfði hann á gamlar
kvikmyndir. Starf mitt var að sýna
Þ®r. Stundum horfði hann aðeins í
10 mínútur, stundum í 20 eða 30,
stundum horfði hann á alla mynd-
■na en stundum lét hann mig stöðva
ntynd rétt áður en henni lauk. Þetta
§at verið taugatrekkjandi í spennu-
myndum þegar hann lét mig hætta
rétt áður en flett var ofan af morð-
‘ngjanum.
Yfirleitt horfði hann á bíómyndir
10-12 tíma í senn, en stundum upp
1 48 klukkutíma og jafnvel lengur.
Hinn daginn greip ég um höfuðið.
Hann spurði mig skelfdur hvort ég
vaeri að kvefast, en þegar ég sagði
honum að ég væri bara með svolítinn
höfuðverk sendi hann mig heim og
Sagði mér að hvíla mig þar til hann
Þyrfti á mér að halda aftur. Ég fór
heim og hafði það gott með fjöl-
skyldu minni í 5 vikur á fullum
launum."
„Hughes kallaði mig alltaf Ron -
Jafnvel í fyrsta skiptið sem hann yrti
a mig. Það kom mér dálítið á óvart
því að ég hafði ekki hugmynd um að
hann vlssi hvað ég héti þá. En sumu
fólki gaf hann hin undarlegustu
Terry Moore-Hughes, ekkja milljarðamæringsins. Hún er 55 ára gömul og
þetta er splunkuný mynd af henni. Þótt hún segist auðveldlega geta lifað
aj vöxtunum aj eijðajénu er hún önnum kajin við að græða meiri peninga
þessa dagana við gerð sjónuarpsþátta sem verða byggðir á bók hennar
The Beauty and the Billionaire.
nöfn. Einn náungi, sem ég vissi
aldrei almennilega hvað gerði, var
t.d. aldrei kallaður annað en Þriðji
maðurinn. Seinna komst ég að því
að tveir aðrir menn voru kallaðir
sama nafni. Þeir færðu honum
stundum dagblöðin.“
„Stundum fengum við það verk-
efni að fara með upprennandi leik-
konur, sem höfðu komist á samning
hjá RKO, á flott veitingahús. Þessar
stúlkur voru hver annarri líkar,
hvort sem þær höfðu verið fegurðar-
drottningar eða afgreiðslustúlkur
áður; dökkhærðar, um 160 cm háar,
bijóstamiklar og flatmjaðma. Þótt
þær væru oftast nær í fýlgd foreldra
sinna eða fylgikvenna auk mín, var
leynilögreglumaður látinn fylgjast
með ferðum okkar, hugsanlega til að
fyrirbyggja að eitthvað ósiðsamlegt
gæti gerst. Og til enn frekara öryggis
var annar leynilögreglumaður látinn
fylgjast með þeim fyrri. En - engin
af þessum stúlkum varð nokkurn
tíma fræg leikkona. Þær voru bara
þarna til reynslu, held ég. Það voru
hvort sem var engar kvikmyndir
framleiddar hjá RKO um þetta leyti."
„Einu sinni, þegar ég sat hálfsof-
andi við einn af löngu göngunum
uppi á 9. hæð byggingarinnar,
heyrði ég einhvern koma hlaupandi.
Ég reis upp við dogg og sá Hughes.
Hann hljóp eftir ganginum á ótrú-
legum hraða, eins og einhver væri á
hælunum á honum, hraðar og hrað-
ar þar til hann stökk allt í einu upp
- og renndi sér á stífbónuðu gólfinu.
Hann leit til mín með kindarlegu
glotti, en ég leit undan. Síðan renndi
hann sér aftur - og aftur - svona 10
sinnum. Að því búnu labbaði hann
burt eins og ekkert hefði ískorist.”
Eiginkonur
auðkýfingsins
Árið 1925 kvæntist Hughes Ellu
Rice, dóttur auðkýfings og mennta-
manns í Texas. Þau skildu 4 árum
síðar. Hann gekk ekki aftur í hjóna-
band fyrr en árið 1957 og þá með
leikkonunni Jane Peters. Sú sam-
búð entist til ársins 1971 en endaði
þá með skilnaði. Ekki eignaðist
milljarðamæringurinn erfingja með
þessum konum og ekki er talið að
hann hafi eignast neitt barn í lausa-
leik heldur. En þegar erfðaskrá hans
var opnuð, árið 1981, urðu margir
til þess að gera kröfur í dánarbúið og
réttaryfirheyrslumar vom einna lík-
astar grínleikriti á köflum. Þar kom
fram fjöldi fólks sem þóttist vera
tengt Hughes, ýmist sem fyrrverandi
eiginkonur hans eða afkomendur.
Ein þessara „leynilegu eigin-
kvenna" Hughes var Alyce Hovsepian
Hughes, rauðhærð kona á sextugs-
aldri. Hún hélt því fram að hún hefði
kynnst Hughes á sjúkrahúsi árið
1946. Hann hafði lofað að gera hana
annaðhvort að kvikmyndastjömu
eða fegurðardrottningu Atlantic
City. Hún átti að gangast undir eins
konar próf fyrir hann og hluti af því
var að stela gimsteinum úr stórversl-
un einni í Fíladelfíu. Hann fékk hjá
henni blóðsýni og þau giftust með
leynd en bjuggu ekki saman. Hún sá
hann ekki aftur fyrr en um haustið
þegar hún var vistuð á geðsjúkra-
húsinu í Trenton. Þá heimsótti
hann hana, færði henni appelsínur
og nauðgaði henni að viðstöddum
einhverjum skuggalegum náunga
sem ýmist var kallaður leikarinn
Sam eða gyðingurinn Sam.
Svo var það Alma Hughes. Hún
segir að Hughes hafi fyrst séð hana
í skartgripaverslun þegar hún kom
þangað ásamt unnusta sínum til að
velja trúlofunarhringa árið 1931 og
beðið hennar. Hún neitaði auðvitað
bónorðinu en samt fór það svo að
hún fór að hitta hann á laun og hún
eignaðist barn hans. En hann neit-
aði að gangast við því af því að það
var með blá augu. Svo hittust þau
afturá laun árið 1968 (hann gekk þá
undir dulnefninu Canroe) og 1973
giftust þau loksins. Þá lét hann gera
á henni sérstaka skurðaðgerð svo að
hún gæti alið honum bam. Og henni
tókst það - 64 ára gamalli. Hún
brast í grát þegar hún sagði frá því
að hann hefði endalaust haldið fram
hjá sér meðan hún var ófrísk og að
hann hefði ráðið eintóma dverga í
húshjálpina.
Meðal þeirra sem þóttust vera af-
komendur Hughes var hæglátur og
kurteis svertingi sem sagðist heita
Howard Hughes III. Honum brá ekki
hið minnsta þegar honum var sagt
að Hughes hefði alla tíð haft megn-
ustu andstyggð á svörtum konum.
Fleiri gerðu tilkall í eigur Hughes
en rökin vom öll heldur ósannfær-
andi. Þó tókst leikkonu einni, Terry
Moore að nafni, að kría litlar 10
milljónir dollara út af erfðafénu.
Enginn veit með vissu hvers vegna.
Þar sem enginn löglegur erfingi
fannst fóru öll auðævi milljarða-
mæringsins þangað sem hann hafði
sennilega ætlað þeim að fara - til
Læknisfræðistofnunarinnar í Flor-
ida.
Er Howard Hughes
enn á lífi?
Howard Hughes á að hafa verið
rænt árið 1947 ef marka má sam-
tíma heimildir. Sennilegra er þó að
hann hafi sjálfur látið sig hverfa um
tíma. Um það leyti var einmitt byrjað
að bera svolítið á mannfælni hans
og stundum vildi hann ekki láta
ónáða sig dögum saman. Honum
var færður fábrotinn matur á skrif-
stofuna og enginn vissi almennilega
hvað hann aðhafðist. Árið 1966, eft-
ir að hann hafði selt öll hlutabréfin
í TWA, fór hann til Las Vegas í
Nevada til að eyða þar síðustu árum
ævinnar. Hann hafði bókað efstu
hæðirnar á Desert Inn Hotel frá 27.
nóvember.
Hótelinu hafði verið breytt á met-
tíma til að Hughes gæti fylgst með
öllu sem hann vildi fylgjast með
gegn um síma- eða sjónvarpskerfi.
Reglusamir mormónar áttu að vinna
þar og allar hurðir voru hafðar úr
skotheldu stáli en málaðar svo að
þær litu út eins og tréhurðir. Nokkru
seinna keypti hann allt hótelið auk
Sands Hotel og þriggja annarra af
frægustu hótelum Las Vegas.
Skömmu seinna keypti hann
stærsta spilavíti heimsins, Harold’s
Club í Reno.
Árið 1971 hafði hann eytt megn-
inu af lausafé sínu - um 300 milljón-
um dollara - en í staðinn átti hann
orðið Nevada-fylkið í Bandaríkjun-
um - næstum því eins og það lagði
sig. Frá því ári hefur ekkert til hans
spurst með neinni vissu.
En því meiri leynd sem hvíldi yfir
milljarðamæringnum dularfulla,
því fleiri sögur komust á kreik um
hann. Ein af þeim mögnuðustu er
eitthvað á þessa leið:
Fimm árum eftir að John F.
Kennedy var myrtur í Dallas, Texas
barst út orðrómur þess efnis að
hann væri á lífi, lamaður á sjúkra-
húsi, á lítilli eyju í eigu Aristótelesar
Onassis, skammt undan ströndum
Grikklands. Þar með var komin lang-
sótt skýring á samdrætti þeirra
Jacqueline Kennedy og skipakóngs-
ins gríska. Skömmu seinna kom
annar sjúklingur á sjúkrahúsið;
langur, skeggjaður og mjór náungi
að nafni . . . Howard Hughes. Sá
Howard Hughes sem var í Bandaríkj-
unum var í rauninni tvífari hans.
Sumir segja að tvifararnir hafi verlð
tveir. Heilmiklum peningum hafði
verið varið í smíði tölvu sem gat
breytt ákveðinni rödd í rödd Hughes
í síma - og líkt nákvæmlega eftir
rithönd hans.
Mennimir þrír, Hughes, Onassis
og Kennedy, vom að bralla eitthvað
saman á grísku eyjunni. Þeir vom
að leggja á ráðin um hvemig þeir
gætu sölsað undir sig eitt af olíuauð-
ugustu ríkjum heimsins - íran.
Hughes átti að gerast einvaldur í
ríkinu undir nafninu Ajatolla Khom-
eini . . .
Já, það hefur margt verið soðið
saman um þennan einræna auðkýf-
ing. Sumt afþví er allfjarstæðukennt
og slær jafnvel svæsnustu reyfara
út. Einn af nánustu samstarfs-
mönnum hans fullyrðir að hann hafi
látist í Las Vegas árið 1976, nánast
úr hungri. Hann var þá orðinn dof-
inn á sálinni, saddur lífdaga og hafði
ekki bragðað vott né þurrt dögum
saman.
Helmlldir:
New Standard Encyclopaedia, 1961
Will the real Howard Hughes stand up? eftir J. Phelan
Send in the clowns eftir Suzanne Finstad
I cought flies for Howard Hughes efttr Ron Kistler
o.fl.