Luxus - 01.12.1984, Síða 74

74 LUXUS
SVENNI OG JANA
Frh. aj bls. 43
Svo er Peter Stringfellow, sem á
Hippodrome, að undirbúa íslenska
viku hjá sér í London. Þar verða
tískusýningar með íslenskum mód-
elum, Berglind Johansen fegurðar-
drottning verður heiðursgestur, ís-
lenskur matur, Miss World verður
þama og hvað eina.
LIJXUS: Við höfum ekkert minnst á
auglýsingahliðina ennþá.
JANA: Það er nú bara stærsti hlut-
inn af þessu öllu saman. Það er
rosalegur peningur sem fer í þær.
Nú er t.d. að koma ný sjónvarpsaug-
lýsing frá okkur.
SVEINN: Það þýðir ekkert að hafa
neina stöðnun í þessum skemmtan-
abransa. Fólkið vill eitthvað nýtt og
ef því er ekki sinnt, þá er alveg eins
gott að loka.
JANA: Samkeppnin er mikil og það
er um að gera að ná þessum fjölda,
sem fer á böll, inn. Stöðunum er
alltaf að fjölga en Óli virðist alltaf
halda sínum fjölda. Ég held meira
að segja að hann fari stækkandi.
SVEINN: Það hefur aldrei verið svona
mikil aðsókn að Hollywood eins og
undanfarið.
JANA: Það er sama sagan upp frá.
Eins og í sumar. Veðráttan hefur
kannski haft sitt að segja, en mér er
alveg sama. Það var rosaleg aðsókn.
LUXUS: Hvaða áhugamál hafið þið
þegar skemmtanabransanum
sleppir?
SVEINN: Ég hef mitt áhugamál sem
ég vinn við líka. Það er hesta-
mennskan. Ég er í Félagi tamninga-
manna sem var stofnað fýrir nokkr-
um árum. Við erum með tamningar
og sýningar á íslenskum hestum á
stefnuskrá. Ég er búinn að fara
mörgum sinnum utan fyrir Sam-
bandið vegna sýninga. Ég fer annað
hvert ár á stærstu hestasýningu í
Evrópu í Equitana í Þýskalandi. Það
koma fleiri milljónir manns á þá
sýningu. Svo var ég tvö ár í Kanada,
fór sitthvort árið til Vancouver og
Toronto. Það var æðisgengið. Við
riðum eftir aðalgötu Toronto — og öll
umferðin, maður! Það var eins og
Reagan forseti væri á ferðinni. Við
vorum með kúrekahatta á íslensk-
um hestum. Svo er ég allan veturinn
að temja uppi í Víðidal. Þetta er mitt
aðaláhugamál - og vinnan hérna.
JANA: Og heimilið.
LUXUS: Er ekki dálítið erfitt að halda
heimili þegar þið vinnið svona
mikið?
JANA: Við erum æðislega heppin.
Við höfum svo góðabarnapíu, stelpu
sem sefur alltaf heima um helgar og
á fimmtudögum ef út það er farið -
og hún er svo góð við strákinn. Svo
getum við leitað til pabba, mömmu
og tengdó eða frændfólks ef þannig
stendur á.
SVEINN: Annars fer ég miklu seinna
í vinnuna en Jana svo að hann er
yfirleitt kominn í ró þegar ég fer. Svo
er hann með mömmu sinni allan
daginn. Við tökum hann líka með
okkur ef við þurfum að skreppa upp
í Hollywood eða Broadway að degi til.
JANA: Hann finnur ekki svo mikið
íyrir þessu. Ég vinn ekki allan
daginn. Hann er með okkur frá því
hann vaknar - við erum alltaf heima
fyrri part dags - og meira eða minna
alla vikuna.
SVEINN: Stundum segir hann við
okkur: „Fer Unna,“ barnapían
okkar, „ekki bráðum að korna?" Þá
vill hann bara losna við okkur. Vill
fá smá breytingu.
JANA: Svo segir hann: „Eruð þið
ekki að fara að vinna í kvöld?" Ef við
segjum nei, þá segir hann: „Oooh!“
SVEINN: Þá er hann búinn að fá nóg
af okkur. Við gætum þetta ekki ef
við hefðum góða barnapíu.
JANA: Þau eru líka svo miklir vinir.
Ég myndi aldrei gera þetta ef hún
hætti hjá okkur. Ég myndi ekki
treysta mér til að fá hina og þessa.
Sveinn sækir hana á kvöldin og ekur
henni heim á morgnana. Við kom-
um heim klukkan 5 og sofum
kannski til 10. Við sofum yfirleitt
aldrei fram eftir.
LUXUS: Sofið þið aldrei lengur en 5
tíma?
JANA: Nei. Ég vakna alltaf fyrir
klukkan 10. Við sofnum svona um
sexleytið. Þetta er svona fjögurra
tíma svefn.
SVEINN: En ég get stundum lokað
augunum í svona 5 mínútur og þá
er ég orðinn fínn aftur.
JANA: (hlær): Já. Ég get það aftur á
móti ekki. Ef ég get ekki lagt mig í
tvo tíma þá sleppi ég því.
SVEINN: Þetta fer bara eftir því hvað
maður venur sig á.
JANA: En þegar maður er búinn að
vera á fullu frá fimmtudegi til mán-
udagsmorguns, þá er maður orðinn
svolítið þreyttur á mánudagskvöld.
SVEINN: Og það kemur oft fyrir þeg-
ar maður vaknar eftir vinnu - að þá
er eins og maður sé „þunnur". Þetta
er svo mikill hávaði og reykur og
mikið að ske.
JANA: Stundum, þú veist, er alveg
eins og maður hafi verið að drekka.
LUXUS (við Jönu): En hvað um áhug-
amál þín?
JANA: Égfermikiðísund. Hefmikla
þörf fyrir að vera — úti; labba, hjóla
mikið - hleyp og stundum á
hestbak. Helst í rigningu. Það er svo
hressandi.
LUXUS: Til að hressa þig upp eftir
vinnuna?
JANA: Já. Ég verð að fá eitthvað kalt
og hressandi framan í mig. Svo er
ég í Módelsamtökunum, en ég hef
nú aðeins að minnkað við mig þar.
Þó sýni ég oft í hádeginu á hinum
og þessum stöðum. Mér finnst það
óskaplega gaman. Og svo hef ég
verið í myndatökum hér og þar,
bæði fyrir blöð og sjónvarp.
SVEINN: Nú, svo er hún búin að
troða mér í þetta. Ég sýni reyndar
ekki föt. Ég mæti aðallega í mynda-
tökur.
JANA: Það verða einmitt myndir af
honum í Luxus núna — fyrir Sævar
Karl. Nú, svo hef ég áhuga á heimil-
isstörfum.
SVEINN: Við viljum helst vera heima.
JANA: Mér finnst það æðislega gott.
Eða fara í útilegur. Ég fæ mig stund-
um svo gjörsadda á vinnunni, þegar
ég vinn mikið, að ég vil helst vera
heima og slappa af þegar ég á frí; fá
góða vídeóspólu, elda góðan mat -
kannski eina rauðvín með . . . Við
erum ekkert fyrir að fara út á lífið í
miðri viku, þú skilur (hlær).
SVEINN: Það er heldur enginn tími
til þess.
JANA: Joúú — við höfum einstöku
sinnum kikt í partí eða kokkteilboð.
Svona rétt aðeins.
SVEINN: Það er bara gaman. Við
erum ekki orðin gömul, Jana.
JANA: Nei, ég segi það nú.
SVEINN: Svo erum við að byggja -
mála penthouse með 30 fermetra
garðsvölum. Eldhúsið fer upp í vik-
unni.
JANA: Það er okkar aðaláhugamál í
augnablikinu.
SVEINN: Ja, ekki beint áhugamál.
Við verðum bara að gera þetta (hlær).
JANA: Jú! Það er gaman að flytja í
nýtt. Þetta er á tveimur hæðum,
æðislega huggulegt. Við verðum í
Garðabænum, sjáum yfir öll Bláfjöll-
in og Hafnarfjörð.
LUXUS: Verðið þið fyrir ónæði þegar
þið farið út saman?
SVEINN: Við þekkjum orðið svo of-
boðslega mikið af fólki.
JANA: Og margir sem þekkja mig í
sambandi við myndatökur og svona
- fullt af fólki sem heilsar mér. Ég
hef kannski ekki hugmynd um
hvaða fólk þetta er, því ég er stund-
um ómannglögg en ég reyni náttúr-
lega að vera kurteis og segi: Sæll eða
sæl.
JANA: Fólk segir kannski: „Hvað
segirðu?“ Ég segi náttúrlega: ,Allt
gott.“ Svo hugsa ég: „Guð almáttug-
ur. Hver er þetta?“ Svo bara fer
hann. Svo kemur líka fólk sem
kvartar, þarf að segja mér hvað skeði
í Broadway um helgina: „Ég týndi
kápunni minni," „Ég fékk svo leiðin-
legt borð,“ „Það hellti maður úr glasi
yfir mig“ - og það er ýmislegt svona
lagað sem getur komið upp.
LUXUS: Úti í bæ?
JANA: Jájá. Elskan mín. Á veitinga-
húsum meira að segja.
LUXUS: Sumt fólk lærir aldrei
mannasiði.
JANA: Svo er mikið hringt heim til
okkar í sambandi við borðapantanir
og annað. Við erum bara svo heppin
að vera í bráðabirgðahúsnæði núna
- með nýtt símanúmer, ha, ha!
SVEINN: Fólk veit ekki hvar við
erum.
LUXUS: Eruð þið þá ekki í neinum
prívatklúbbum?
JANA: Jú, við erum jafnvel að stofna
einn bráðlega. Prívat matarklúbb.
Það er yfirkokkurinn í Broadway,
yfirþjónninn og nokkrir aðrir. Við
ætlum að hittast einu sinni í mán-
uði, hvert hjá öðru, og elda æðislega
góðan mat.
Ég veit náttúrlega ekki hvað mað-
ur endist lengi í þessu, en þetta eru
búin að vera mjög viðburðarík og
skemmtileg ár.
Sveinn og Jana. EJtir allt að 17 tíma, erfiðar vaktir í Hollywood og
á Broadway láta þau sér nægja um Jlmm tíma svejn.
SVEINN: Ég hefði ekki viljað missa
af þessum árum?
JANA: Og ekki ég. Alls ekki. Maður
kynnist þessum skemmtikröftum -
öllu þessu rokkliði og bítlum sem
maður er búinn að sjá í blöðunum,
Rúna Júl., Björgvin, Þuríði, Berta
og þér, svo ég nefni eitthvað. Maður
kynnist þeim persónulega og þetta
eru ágætis vinir manns í dag. Maður
hittir þá kannski úti á götu og talar
við þá eins og maður hafi þekkt þá
í mörg ár. Maður kynnist svo mörgu
góðu fólki gegn um þetta starf.
LUXUS: Hafið þið tekið eftir einhverj-
um breytingum á skemmtanalífinu
á þessum tíma?
SVEINN: Já. Núna virðist fólk gera í
því að vera huggulega klætt, vel
greitt, rakað og fínt. í hreinum föt-
um svo að það er alveg unun á að
horfa. Það er alveg ótrúlegt hvað fólk
er orðið huggulega klætt í Hollywood
um helgar.
JANA: Þau eru öll að keppast við að
vera sem flottust, sem er í sjálfu sér
mjög gott.
SVEINN: Og þeir sem fylgjast ekki
með eru bara hallærislegir. Strák-
arnir hérna - þeir eru í jakkafötum
með slaufu eða bindi - smóking
jafnvel.
JANA: Þetta er breytingin. Áður fyrr
voru það gallabuxur og kúrekaskór.
SVEINN: Þá gerðu menn í því að vera
nógu sóðalegir, pönkaðir eða hippa-
legir.
JANA: Það er búið.
LUXUS: Þetta er einmitt það sama og
er að gerast víðast erlendis núna.
JANA: Nákvæmlega. Og mér finnst
persónulega að fullorðna fólkið megi
fara að vara sig á yngra fólkinu.
Foreldramir hljóta náttúrlega að
hafa efni á að kaupa föt eins og
börnin þeirra - en það þarf svo lítið
til að vera fínn. Það þarf bara að
greiða sér, snyrta sig og vera í hrein-
um og pússuðum skóm.
SVEINN: Vera í hreinum fötum og
geta skipt um peysu. Fólk þarf ekki
endilega að eiga stóra fataskápa, en
það geta allir verið í hreinum fötum
og burstuðum skóm.
JANA: Ef fólk á föt, skyrtur til skipt-
anna og 2-3 mismunandi bindi, þá
er það nóg ef vel er hugsað um það.
LUXUS: íslendingar eru semsé famir
að ganga í burstuðum skóm eftir
margra alda búsetu í landinu.
JANA: Já. Svo virðist þetta breytast
um þrítugt hjá mörgum.
SVEINN: Þá er fólk komið á bygging-
araldurinn. Þá em menn blankir og
geta ekki keypt sér föt því að þau em
rándýr. Skór kosta orðið 2000
krónur, 1500 krónur skyrtan og
10.000 krónur jakkaföt.
JANA: Enda má maður ekki vera
dómharður á fötin sem slík. Sumar
konur geta ekkert að því gert þótt
þær eigi bara einn kjól - þær eiga
ekki meiri peninga - en snyrti-
mennskan er númer eitt, tvö og þrjú.
LUXUS: Og þar með sláum við botn-
inn í þetta.
SVEINN: Liggur þér eitthvað á?