Strandapósturinn - 01.06.2011, Qupperneq 28

26
Hann kom hér yfir fjall og við fórum á flot með honum. Ég fékk
vél í bátinn hérna 1934 og var hún notuð í nokkur ár. Bjarni
Guðjónsson og Þorkell Zakaríasson voru hér samtímis einn vet-
ur og þá smíðuðu þeir tvo báta úr rekavið. Það var mikið afrek.
Annar báturinn fór til Hólmavíkur en ég fékk hinn. Þessi bátur
bar eitt og hálft tonn. Ég fékk vél í hann og hann var kominn í
gang sumarið 1941. Ég man að Magga var á sjó með okkur einu
sinni þetta sumar. Henni þótti svo gaman að draga fisk.
En þetta var sumarið sem hún gekk með Sigrúnu. Um haustið
fluttum við Möggu til Hvammstanga til að eiga barnið þar. Við
lögðum af stað heiman að í logni en fengum sunnan strekk-
ing á Miðfirði. En þetta gekk samt vel. Við sóttum Möggu til
Hvammstanga 11 dögum eftir að Sigrún fæddist. Þá var logn
og indælt veður. Við fórum ekki að bryggjunni á Hvammstanga
heldur lentum í fjörunni fyrir neðan sjúkrahúsið svo það væri
styttra hjá Möggu að komast í bátinn. Tvær konur sem unnu á
sjúkrahúsinu fylgdu Möggu ofan í fjöru. Þegar Magga kom í bát-
inn lagðist hún í rúm sem við höfðum meðferðis og breiddi ofan
á sig og barnið yfirsæng og teppi. Konurnar í fjörunni veifuðu
og sögðu við Möggu: „Það er gaman að fara svona heim til sín.“
Svo vorum við tvo tíma og korter frá Hvammstanga og hingað í
naustin. Magga fékk hest til að sitja á heim. En ég bar litla bögg-
ulinn í fanginu og ég man alveg hvar ég lagði hann þegar ég
kom í herbergið okkar.
Ég fór margar ferðir á trillunni til Hvammstanga. Og svo var
ég oft að „slefa“ uppskipunarbátum þegar skip kom að Eyri.
Það voru ýmsir flutningar og snúningar á þessum árum. Svo
þegar bílvegurinn kom lögðust sjóferðir niður að mestu. Bjarna
Guðjónssyni langaði til að fá bátinn og lét ég hann hafa hann.
Síðan var báturinn seldur austur á land.
Byrjað var á vegagerð hér á hálsinum um 1935. Það var byrj-
að í Grjótárflóanum. Hálsinn Víkur megin var að mestu bílfær
upp á Hrygg. Unnið var í veginum nokkrar vikur að vorinu.
Verkstjóri fyrstu árin var Guðbrandur frá Hólum. Þegar hann
fyrsta vorið var að ganga frá skýrslum til Vegagerðarinnar þá spyr
hann: „Hvað heitir þessi háls eiginlega?“ Pabbi sagði honum að
gamla nafnið væri Stikuháls. Það nafn fór því á skýrslurnar og
þar með var því bjargað. Það var nefnilega farið að kalla hálsinn