Strandapósturinn - 01.06.2011, Blaðsíða 31

29
mig minnir. Það var mikill munur að komast í símasamband. En
þetta var eftirlitsstöð og áttum við að gera við línubilanir hér í
grenndinni eða frá Tunguá og út á há Stikuháls. Símaviðgerðir
stunduðum við bæði áður og eftir að símstöðin var hér. Þetta
var oft erfitt í ófærð og vondu veðri. Ég mun hafa verið í þessu
í meira en 50 ár.
Sparsemi var mikil á flestum eða öllum sviðum þegar ég var
krakki. Litlir steinolíulampar voru hér þegar ég fyrst man eftir.
Ekki var kveikt á þeim strax og dimma tók að kvöldinu til að
spara olíu. Fullorðna fólkið lagði sig í rökkrinu en krakkarnir
léku sér þá stundum. Bæði í útihúsum og bænum voru svokall-
aðar tírur mikið notaðar til ljósa. Þær voru mjög sparneytnar á
olíu. Á morgnana var ekki kveikt á olíulömpum nema á hátíð-
um. Þó kann að vera að lampaljós hafi verið í kjallaranum hjá
eldavélinni að morgni dags.
Fólk lagði meira að segja á sig nokkurt ómak ef það gat sparað
eina eldspýtu. Þegar búið var að kveikja á einum lampa og þurfti
að kveikja annað ljós þá var kveikt á bréfrenningi yfir lampanum
sem búið var að kveikja á og með honum kveikt á öðrum lampa
eða tíru. Þannig var kannski hægt að komast af með eina eld-
spýtu yfir kvöldið.
Hér var aldrei matarlaust en fábreytt fæði þætti það nú. Það
var verið að miðla mat á milli bæja að vorinu fram yfir 1930. Og
flest matarkyns var hirt. Ég man að það var komið heim með
dauða kind einu sinni. Hún hefur víst farið afvelta. Skúli gerði
hana til og þegar hann risti á kviðinn komu út græn og úldin
innyfli og mikil pest var af þessu. Samt voru ganglimirnir hirtir
og látnir liggja í saltvatni. Síðan var þetta soðið og étið og engum
varð meint af. Þær kunnu til verka húsmæðurnar. Fiskurinn hér
á firðinum var mikil búbót. Hann var saltaður til vetrarins. Pabbi
skaut margan selinn og voru þeir hafðir til matar. Eitt vorið man
ég að það var ekkert smjör til hér á bæ. Og það var von á gestum
til ömmu og Skúla. Þá var ekki gott að vanta smjör. Ég sem þá
var smástrákur var sendur fram að Brunngili með bréf til Bjargar
og hún beðin að lána smjörklípu ef til væri. Ég labbaði fram
fjall og fyrir ofan túnið á Þórustöðum og fram að Brunngili. Ég
afhenti Björgu bréfið og þáði góðgerðir og smjörtöflu sendi hún
með mér til ömmu og Skúla.