Strandapósturinn - 01.06.2011, Side 44

42
Þá kvað Hrómundur vísu. Efni hennar er eftirfarandi:
Úti heyri ég svartfiðraðan hrafn krunka er morgnar. Bráðin
vekur hann. Svo gól hann forðum er vígamenn voru feigir og
hrafnar spáðu.
Í gamalli þjóðtrú eru hrafnar viðurkenndir spáfuglar og í mörg-
um þjóðsögum er hrafninn talinn boða feigð. Sú þjóðtrú að
hrafninn boði feigð lifði lengi hjá þjóðinni, jafnvel fram á 20.
öld.
Athyglisvert er gamla máltækið „að guð borgar fyrir hrafninn“
ef honum er gefið.
Blóðugur bardagi í Bæjarhreppi
Nokkru síðar er húskarlar bónda gengu til verka sinna yfirsást
þeim að láta aftur virkisdyrnar eftir sér. Litlu eftir að húskarlar
eru farnir frá virkinu komu Austmenn. Nú bar vel í veiði fyrir þá.
Helgi mælti: „Göngum nú í virkið og minnumst háðulegra orða
og svo gerða og vil eg að virkið verði þeim að gagni alls öngu ef eg
má ráða.“ (HÞH, bls. 4.)
Þorbjörn þyna vaknaði við mælgi Austmanna. Hann hljóp til
hurðar á skálanum og sá út um glugga einn er skorinn var í hurð-
ina, að Austmenn voru komnir í virkið. Hrómundur spurði hvað
væri til tíðinda. Þorbjörn svaraði að Austmenn væru komnir inn í
virkið og ætli þeir sjálfsagt að standa við orð sín og komið sé að
hefndum vegna ásökunar um hrossaþjófnað og stefnunnar. En
Þorbjörn var dolfallinn yfir því hvernig þeir hafi komist inn í virk-
ið.
„Hrómundur spratt upp og mælti: „Upp vér þá og rekum van-
menni þessi af hendi og kaupum á oss gott orð og dugum drengi-
lega.“ Hann eggjaði þá sonu sína og svo Þorleif fóstra sinn.“
(HÞH, bls. 5.) Konurnar á heimilinu reyndu að koma í veg fyrir
það að Hrómundur og Þorleifur tækju þátt í bardaganum. Þær
sögðu að Hrómundur væri of gamall og Þorleifur of ungur, að-
eins 15 vetra.
Hrómundur kvað þá vísu. Aðalefni vísunnar er að dauðastund
hans sé ekki ráðin í dag eða gær. Búumst til bardaga. Fyrir löngu
var oss aldur skapaður. Þarna kemur fram sterk forlagatrú sem
var svo rík meðal fornmanna.