Strandapósturinn - 01.06.2011, Qupperneq 89

87
þáðum beina að öðru leyti hjá heimamönnum, en þar var þá tví-
eða þríbýlt – en margir gestkomandi á staðnum.
Á þriðja degi lögðum við svo á Skorarheiði með reksturinn og
fórum alla leið í Hrafnsfjörð og um Hrafnsfjarðareyri, þar sem
Fjalla-Eyvindur er sagður grafinn í túninu, og þaðan fórum við að
Kjós í Jökulfjörðum. Leiðin frá Furufirði yfir Skorarheiði var áður
fyrr fjölfarin meðan byggðin var fjölmenn á Ströndum. Efst á
heiðinni er gengið með fram Skorarvatni – og liggur leiðin síðan
niður með Skorará og fram hjá Gýgjarsporshamri – sem er mjög
sérstætt stuðlabergsfjall yfir 200 m á hæð – og segir þjóðtrúin, að
þar muni vera kaupstaður álfa. En nóg um það.
Við vorum sem sé komin með fjárhópinn í Kjós – þaðan sem
féð var ferjað um borð í Fagranesið og flutt til Ísafjarðar. Þá
bjuggu í Kjós sæmdarhjónin Ragnheiður og Tómas – og tóku þau
vel á móti okkur og hjálpuðu okkur daginn eftir að koma fénu í
báta og flytja út í djúpbátinn.
Skorarheiði er ekki erfiður fjallvegur en féð var orðið nokkuð
þreytt og bágrækt þegar líða tók á heiðina og nálgaðist Hrafns-
fjörðinn – og vildi það dreifa sér og komast á beit. Var ekki laust
við að við sem rákum – og þá sérstaklega ég væri orðinn þreyttur
nokkuð eftir þriggja daga rekstur og varð því feginn þegar á leið-
arenda var komið. En maður var því vanur að þurfa að hafa nokk-
uð fyrir lífinu á Hornströndum í þá daga – aðstæðurnar voru
þannig – en það þurftu allir að sinna sínu.
En þetta var ekki í fyrsta né síðasta skiptið sem ég fór þessa leið.
Úr fyrstu ferð minni yfir heiðina man ég ekkert, enda ekki nema
á þriðja árinu þegar sú ferð var farin. Þá hafði Ingigerður móð-
ursystir mín farið yfir Skorarheiði ásamt fleirum og reiddi mig
fyrir framan sig alla leiðina. Var hún þá ekki nema 15 ára gömul
– og tók hún mig með sér norður í Skjaldabjarnarvík til að létta á
móður minni vegna veikinda yngri systur minnar í Hnífsdal. Já,
hún var snemma tápmikil hún Inga frænka og sýndi það síðar á
lífsleiðinni er hún tók að sér erfið verkefni og leysti þau með
sóma.
Síðar fór ég svo Skorarheiði er ég var sumarlangt vinnumaður
í Bolungarvík á Ströndum hjá Jónasi Finnbogasyni og hans fólki.
Það sumar var ævintýri út af fyrir sig, sem ég segi ef til vill frá síð-
ar.