Bjarmi - 01.04.2018, Blaðsíða 6

HVAÐ GETUR ÞAÐ KOSTAÐ?
Pétur gefur það ótvírætt til kynna að
fylgjendur Jesú geti lent í erfiðleikum. Hann
segir: „Ef einhver verður fyrir ónotum og
líður saklaus vegna meðvitundar um Guð
þá er það þakkarvert." Hvað er meðvitund
um Guð? Það liggur beinast við að hún
sé trú á Guð, vitund um nærveru hans
og vissa um vilja hans. Því hlýtur kristinn
maður að spyrja sig: Er ég meðvitaður
um Guð í dagsins önn eða er ég stundum
meðvitundarlítill eða meðvitundarlaus
gagnvart Guði?
Hvað er svo þakkarvert og hver
þakkar? Það virðist rökréttast að líta svo á
að sá sem líður saklaus vegna trúar sinnar
fái hrós frá Guði. En sumir hafa tekið þann
pól í hæðina að það sé eingöngu vegna
náðar Guðs sem trúaður maður stenst
við slíkar aðstæður og þess vegna beri
honum að þakka Guði.
Pétur er hér að tala við þjóna eða þræla
og hann hvetur þátil að hlýða húsbændum
sínum og sýna þeim alla lotningu, ekki
einungis hinum góðu og sanngjörnu
heldur einnig hinum ósanngjörnu. Þrælar
höfðu varla nokkur réttindi á þessum tíma
og húsbændur þeirra refsuðu þeim að vild,
stundum vegna yfirsjónar en stundum til
að þjóna lund sinni. Pétur bendir á að það
sé ekkert lofsvert við það að hljóta refsingu
fyrir afbrot. Síðan bætir hann við: „En að
þola illt með þolgæði og hafa þó breytt vel,
það er mikilsvert í augum Guðs.“
Þetta voru engin þurr fræði hjá Pétri.
Hann þekkti af eigin raun hvað það var
að líða vegna meðvitundar um Guð. Þeir
Jóhannes postuli höfðu verið fangelsaðir
og húðstrýktir fyrir að tala um Jesú í
musterinu en voru síðan látnir lausir. „Þeir
fóru burt frá ráðinu, glaðir yfir því að þeir
höfðu verið virtir þess að þola háðung
vegna nafns Jesú“ (Postulasagan 5. kafli,
41. vers).
„Þetta er köllun ykkar", heldur Pétur
áfram og í fljótu bragði mætti ætla að
köllun okkar sem fylgjum Jesú sé að
þola illt og líða en svo er ekki. Við erum
kölluð til góðrar breytni. Stundum getur
það hins vegar haft í för með sér erfiðleika
og þjáningu. Þá er gott að minnast
köllunarinnar og vita að þrátt fyrir mótlætið
er það sem við göngum í gegnum
mikilsvert í augum Guðs.
HVERS VEGNA SKYLDUM VIÐ
LEGGJA ÞETTA Á OKKUR?
Hér kemur Pétur að hápunkti kaflans og
raunar einnig hápunkti bréfsins. í mótlæti
vaknar spurningin fyrr eða síðar: Hvers
vegna stend ég í þessu? Er ekki mikið
einfaldara að hætta og fara að gera eitthvað
annað? Og Pétur talar tæpitungulaust:
„Því að Kristur leið einnig fyrir ykkur og lét
ykkur eftir fyrirmynd til þess að þið skylduð
feta í fótspor hans.“ Kristur er fyrirmyndin,
leiðtoginn sem við fylgjum og sá sem
gefur tilgang í mótlæti. Pétur dregur fram
þrjú atriði sem einkenndu þjáningu Jesú:
- Hann leið saklaus. „Hann drýgði ekki
synd og svik voru ekki fundin í munni
hans."
- Hann hefndi sín ekki. „Hann svaraði
ekki með illmælum er honum var
illmælt og hótaði eigi er hann leið,...“
- Hann treysti á réttlæti Guðs. „...
heldur fól það honum á vald sem
dæmir réttvíslega." Það er freistandi
fyrir þann sem er beittur órétti að
grípa til hefndar. Hefndin er sterkt afl
í íslendingasögunum og í mörgum
þjóðfélögum. Oft þykir veikleikamerki
að hefna sín ekki. En Jesús var
öðruvísi. Hann treysti á réttlæti Guðs.
Það eigum við líka að gera.
Síðan bætir Pétur við öðrum þremur
atriðum sem sýna umhyggju Jesú
gagnvart okkur:
- Hann dó fyrir okkur og gaf okkur líf
á nýjum forsendum. „Hann bar sjálfur
syndir okkar á Ifkama sínum upp á
tréð, til þess að við skyldum deyja frá
syndunum og lifa réttlætinu."
- Hann læknar okkur. „Fyrir hans benjar
eruð þið læknuð." Hefndin læknar
ekki. Hún viðheldur vandanum. Ef
fyrirgefning Jesú er hins vegar virk í lífi
okkar hefur hún læknandi áhrif.
- Hannerhirðirokkarogumsjónarmaður
(biskup). „Þið voruð sem villuráfandi
sauðir en nú hafið þið snúið ykkur til
hans sem er hirðir og biskup sálna
ykkar.“ Það er auðvelt að villast og
þess vegna er mikilvægt að hlusta á
rödd hirðisins og fylgja honum.
HVERNIG EIGUM VIÐ AÐ LIFA?
Pétur skrifaði bréf sitt á fyrstu öld eftir
Krist til fólks af lágum stéttum í Litlu-Asíu.
Hugmyndir þeirra um frelsi hafa trúlega
verið aðrar en okkar, réttindi þeirra lítil og
veraldlegar eigur af skornum skammti.
Eigum við eitthvað sameiginlegt með
þeim? Getum við tekið til okkar eitthvað
í þessum kafla? Mér sýnist að minnsta
kosti fernt í þessum kafla eiga jafnmikið
erindi til okkar og þeirra sem fyrst fengu
bréfið.
- Við erum líka gestir og útlendingar.
Menning okkar er undir töluverðum
áhrifum frá kristindómi en jafnframt er
ýmislegt í þjóðfélaginu á skjön við vilja
Guðs eins og hann birtist í Biblíunni.
Okkar er ætlað að lifa ( hlýðni við
Guð, líka þegar við þurfum að fara
á móti straumnum. Enski presturinn
John Stott talaði um „counter-
culture" (mótvægismenningu) í þessu
samhengi.
- Við eigum líka að byggja upp
þjóðfélagið, vegna Drottins. Jesús
sagði að lærisveinar hans ættu að
vera Ijós og salt. Ljósið vísar rétta
leið og verkar þannig mönnum til
hjálpræðis. Saltið ver gegn rotnun og
stuðlar með því móti að varðveislu
þjóðfélagsins.
- Við eigum líka að vera reiðubúin að
líða vegna meðvitundar um Guð.
Köllun okkar er sú sama og fyrstu
viðtakenda bréfsins, að breyta vel.
Það getur einnig kostað okkur
erfiðleika að hlýðnast þeirri köllun.
- Við eigum líka að hafa Jesú sem
fyrirmynd. Kærleikur hans og
umhyggja eiga að móta hugsanir
okkar, orð og gjörðir þannig að
„þeir sem nú hallmæla yður sem
illgjörðamönnum sjái góðverk ykkar
og vegsami Guð þegar hann kemur.“
6 | bjarmi | apríl 2018