Bjarmi - 01.04.2018, Blaðsíða 34

SDE - Ítalía -
Island
VIGFÚS INGVAR INGVARSSON
Hvað er nú þetta? mætti spyrja. SDE
(Spiritual Directors in Europe) eru evrópsk
samtök fólks sem tengist svokallaðri
andlegri fylgd. Andleg fylgd er forn hefð
innan kristni þar sem fólk er stutt - með
sérstakri hlustun - einkum til að átta sig á
því hvað helst brennur á því, á göngunni
með Guði, á hverri tíð.
Þessi samtök, sem stofnuð voru árið
2000, vinna aðallega að því að skipuleggja
árlegar samverur í mismunandi löndum en
um slíkar samverur hefur áður verið ritað
í Bjarma (sbr. m.a. greinina: „Á slóðum
helgra manna ( Norðymbralandi" 1. tbl.
2017). Dvalið hefur verið í nokkra daga,
oft á fögrum stöðum, við uppbyggingu
og fræðslu, m.a. gefandi innsýn í það
dýrmætasta úr andlegum arfi svæðisins.
Að þessu sinni, nú í aprílmánuði, lá leiðin
ífyrsta sinni til Ítalíu, nánartil tekið í klaustrið
Maguzzano við suðurenda Gardavatnsins.
Það reynist starfrækt af reglu sem kallast
á ensku „The Þoor Servants of the Divine
Providence" (Fátækir þjónar guðlegrar
forsjónar) sem Giovanni (Jóhannes)
Calabria stofnaði snemma á 20. öld. Þessi
regla leggur áherslu á grundvallaratriði
fagnaðarerindisins og þá einkum líf í
þjónustu í þeim anda sem guðspjöllin birta
okkur af starfi Jesú. Annað sem einkennir
þessa reglu er áhersla á eíningu kristninnar
sem skýrir að ég skyldi meðal annarra hafa
verið beðinn um að annast eina messu
þarna en ekki vafðist fyrir reglufólki að taka
þátt í altarisgöngum hjá mótmælendum.
Viðeiginkonamín.ÁstríðurKristinsdóttir,
flugum í gegnum Kaupmannahöfn til
Bergamo þar sem við höfðum sammælst
dönskum hjónum um bíl til Maguzzano. Við
komuna þangað var spurt eftir kunnáttu í
ítölsku eða portúgölsku en hvorugu var til
að dreifa hjá þeim gestum sem þá voru
í móttökunni í hliði klaustursins. ítalirnir
fórnuðu þá höndum og sögðu æja, æja
sem við áttuðum okkur brátt á að var
finnska nafnið Aija en hún reyndist vera á
undirbúningsfundi sem ritari stjórnar SDE.
En Aija hafði útvegað þennan stað þar
sem hún hafði dvalið um tíma við nám á
Ítalíu. En brátt bar að Abraham frá Kerala
á Suður-lndlandi, sem við könnuðumst
við frá Englandi í fyrra, en hann túlkaði
greiðlega, öllum hnútum kunnugur. Brátt
vorum við því komin inn í gott herbergi í
þessu fyrrum klaustri Benediktsmunka
frá 8. öld en ungverskir ribbaldar brenndu
það snemma á öldum svo endurreisa
þurfti byggingarnar en steinninn hefur
væntanlega haldist. Ýmislegt hefur svo
verið fært í nútímahorf svo ekki væsti um
okkur þarna og ekki varð lát á sólskininu
og hitinn yfir 20°C alla daga.
Minnisstæð verður dagsferð norður
með Gardavatninu og heimsókn í kirkju
sem segja má að sé hengd utan í hátt
standberg við norðanvert vatnið.
Þáttur í þessum samverum, sem oft
teija um 40 - 70 manns og einhver hópur
heimafólks er viðloðandi með ýmsum
hætti, er hinn mikli mannauður sem
saman kemur. Oft er þetta fólk með góða
menntun og ekki síður dýrmæta reynslu.
Ósjaldan kunna margir einhver framandi
tungumál eftir dvöl við kristniboð eða aðra
mikilvæga þjónustu á fjarlægum slóðum
og hin sterka eining sem við upplifum
brúar auðveldlega bilið milli mismunandi
kirkjudeilda.
34 | bjarmi | apríl 2018