Bjarmi - 01.04.2018, Blaðsíða 35

Ég minntist á hann Abraham en við
hann var fróðlegt að ræða. Hann tilheyrir
einni af hinum svokölluðu fornkirkjum
Austurlanda (Oriental Churches) sem við
þekkjum flest lítið til. í Kerala ríkir nokkurt
jafnvægi milli hindúa, múslíma og kristinna.
Ekki getur verið um að ræða kristniboð
nema þá á meðal ættflokka sem ekki
tengjast áðurnefndum trúarbrögðum en
Víd klaustrið Maguzzano
áhersla er á að bera trúnni vitni með lífi sínu.
Þarna er skipulögð kristindómsfræðsla fyrir
alla aldurshópa á sunnudögum.
Abraham sagði mér frá merkilegu
fyrirbæri, að þúsundir trúaðra hópist til
hinnar helgu borgar Benares til þess að
lofa og vegsama Jesú. Þarna er ekki um
að ræða að þetta fólk sé að gera hann
að hindúa heldur er trú þess á þann Jesú
sem guðspjöllin birta einlæg og eins og
Abraham sagði: „Við megum leggja okkur
fram ef við eigum að standast samanburð
við þetta fólk í kristilegu líferni." Aðspurt
telur þetta fólk því hins vegar fara fjarri að
það sé kristið - það hugtak er því framandi.
Hvernig þessi hreyfing muni þróast verður
tíminn að leiða í Ijós.
Vegna tilfallandi lasleika gat ég ekki sinnt
umbeðinni messu en formið sem ég hafði
undirbúið tóku þau Marjatta frá Finnlandi og
Lehel, af ungverska þjóðarbrotinu í Rúmeníu,
og mér heyrðist að þau hefðu komist vel frá
sínum hlutverkum.
Til stóð að samveran árið 2019 yrði
í Ungverjalandi en af því þjóðerni hefur
afar hæft og viðkunnanlegt fólk tengst
samtökunum, m.a. áðurnefndur Lehel,
prófessor í nýjatestamentisfræðum.
Vandamál reyndust með þá tímasetningu
en Ungverjar aðstoðuðu við að finna
stað í Rúmeníu fyrir samveruna í nýlega
uppbyggðum stað skammt frá Búkarest.
Áður hafði reyndar borist fyrirspurn til
íslands um það hvort til greina kæmi að
samveran yrði hér á næsta ári. Til þess töldum
við of skamman fyrirvara en samþykktum
að vinna að því að slík samvera gæti orðið
hérlendis vorið 2020. Byrjað er að huga að
stað og kanna ýmsar aðstæður og stofna
undirbúningsnefnd en vissulega þarf að
kalla fleira fólk til starfa. Nefndina skipa, auk
greinarhöfundar, þau Sígríður Halldórsdóttir,
prófessor á Akureyri og sr. Gunnþór Ingason,
nú starfandi á Biskupsstofu.
Þegar þetta er ritað í Maguzzano, við
opinn glugga og fjölbreyttan fuglasöng,
skín sólin glatt og útsýnið er undurfagurt
yfir lendur klaustursins og áfram niður að
Gardavatninu. Nokkru austar við vatnið er
hinn fallegi og snyrtilegi bær, Desenzano.
Meiri ró er yfir ítölum hér norður frá en
manni skilst að sé á Suður-Ítalíu og friðsælt
þar sem við höfum farið um.
Það er að koma að morgunverðí og svo
kveðjustund er fólk heldur til ýmissa átta,
suður til Möltu, austur til Moldavíu, norður
til Finnlands og vestur til írlands svo nokkrar
þátttökuþjóðanna séu nefndar. Kvaddist
fólk í von um að sjást aftur á næsta ári.
bjarmi | apríl 2018 | 35