Skessuhorn - 15.12.2021, Side 66

MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 202166
Frá fermingaraldri hefur Sól-
rún Lind Egilsdóttir frá Borg-
arnesi unnið ýmis störf. Fyrst í
unglingavinnunni í Borgarnesi,
svo Sláturhúsinu í Brákarey, Hót-
el Borgarnesi, á Goðafossi, Mjólk-
ursamlaginu og í Brákarhlíð.
Nýliðin mánaðamót mörkuðu
ákveðin kaflaskipti í lífi Sollu eins
og hún er kölluð alla jafnan, og
hefur Solla nú lagt vinnuskóna á
hilluna. „Líklega verður tilfinn-
ingin fyrst um sinn eins og maður
sé kominn í sumarfrí,“ segir Solla
um það að vera komin á eftirlaun.
Byrjaði 14 ára að vinna
Solla var 14 ára þegar hún fyrst
byrjaði að fá laun fyrir vinnuna
sína, þá nýfermd. „Ég byrjaði í
unglingavinnunni uppi í Einkunn-
um að planta trjám þar. Þá voru
Einkunnir langt í burtu frá Borg-
arnesi. Við krakkarnir fórum með
vörubíl frá Kaupfélaginu og stóð-
um öll aftan á, á leiðinni upp eft-
ir,“ rifjar Solla upp. „Þetta var
mjög skemmtileg vinna og allir
tóku nesti með sér til að hafa eitt-
hvað til að snæða yfir vinnudaginn.
Það var yfirleitt lagt af stað upp úr
klukkan níu á morgnana og komið
heim milli þrjú og fjögur síðdegis.
Hjörtur Helgason var vaktstjór-
inn á þessum tíma og sagði okkur
krökkunum fyrir verkum. Við vor-
um ýmist að planta eða klippa tré,“
bætir hún við. Landslagið í Ein-
kunnum á þessum tíma var tölu-
vert frábrugðið því sem Borgnes-
ingar og aðrir gestir fólksvangsins
þekkja í dag, en þarna var mikið
mýrlendi áður en ráðist var í helj-
arinnar gróðursetningarátak á ár-
unum 1954 til 1989 og ákveðið
að helga trjárækt ákveðnu svæði í
Einkunnum. „Ég kannast við sum
trén þarna,“ segir Solla kímin, sem
fer oft í göngutúr um Einkunnir.
Hótel Borgarnes
Eftir unglingavinnuna vann Solla
tvö haust í Sláturhúsinu í Borg-
arnesi og á sumrin starfaði hún
á Hótel Borgarnesi við uppvask.
„Það var brjálað að gera á sumr-
in á hótelinu. Rútur frá Helga P.
komu frá Snæfellsnesi og stopp-
uðu í Borgarnesi á leiðinni suð-
ur. Ferðalangar fengu þá kaffi og
bakkelsi áður en haldið var áfram.
Á þessum tíma var fólk alltaf klætt
í sparifötin á ferðalögum. Svo voru
alltaf í hádeginu kostgangarar sem
komu og borðuðu hjá okkur. Síðar
vann ég mig upp í þjóninn,“ segir
Solla um tímann á hótelinu.
Átti ekki fyrir pulsu og
kók í Hvalfirði
Árið 1971 ákvað Solla ásamt vin-
konu sinni Völku að fara á ver-
tíð í Vestmannaeyjum, fyrir gos.
„Við fórum þangað og ætluðum
okkur að verða svaka ríkar. Vor-
um í verbúð eins og tíðkaðist á
þessum tíma og ætluðum okk-
ur ekki að vinna neitt um sum-
arið eftir vertíðina, heldur ferð-
ast um landið fyrir peningana sem
vertíðin skaffaði okkur. Því mið-
ur var nú ekki mikið að hafa upp
úr því, það fiskaðist eitthvað illa
þessa vertíð,“ rifjar Solla upp og
hlær. „Ég hafði verið með miklar
yfirlýsingar þarna áður en við fór-
um út til Eyja, sagði meira að segja
við Sigurþór skólastjóra í Grunn-
skólanum í Borgarnesi að ég ætl-
aði sko að verða svaka rík og ferð-
ast þetta ár. Svo hitti ég Sigurþór
um sumarið, eftir vertíðina í Eyj-
um, og var þá að vinna á hótelinu í
Borgarnesi og hann segir við mig;
„nú, á ekki að ferðast?“ Ég svaraði
bara, „Nei, ég var svo blönk að ég
átti ekki fyrir pulsu og kók í Hval-
firði á leiðinni heim.“

Þerna á Goðafossi
Árið 1973 fékk Solla hringingu og
henni boðið að koma á millilanda-
skip. Vinur Begga, bróðir Sollu,
hann Guðlaugur Loftsson hafði
samband við Sollu og bauð henni
að koma og vinna sem þerna á
Goðafossi. Solla sló til. „Ég sá um
hásetana, þreif herbergin þeirra
og vaskaði upp í eldhúsinu ásamt
ýmsum öðrum tilfallandi störf-
um um borð. Þetta var skemmti-
legur tími,“ segir Solla um tím-
ann á sjónum. Goðafoss sigldi til
Bandaríkjanna og tók siglingin um
tíu daga aðra leiðina. „Túrinn í
heildina tók oft mánuð. Ég var í
þessu í eitt ár og var nánast á sjó
allt það ár. Ég var ekkert að taka
pásur á milli túra,“ bætir hún við.
Vorið 1974 hættir Solla á Goða-
fossi og fer aftur að vinna á Hótel
Borgarnesi áður en hún færir sig
um set á Dvalarheimilið í Borg-
arnesi þremur árum seinna.
Dvalarheimilið
í Borgarnesi
„Um áramótin 1977 byrjaði ég
að vinna á dvalarheimilinu. Þá
var vinnustaðurinn allt öðruvísi
en ég þekki hann í dag. Heimilis-
fólkið þá var nokkuð hraust fólk.
Við starfsfólkið þurftum að vera
í hvítum sloppum við vinnuna
og heimilisfólkið var alltaf tvö og
tvö saman í herbergi með sam-
eiginlegri klósettaðstöðu,“ seg-
ir Solla um Dvalarheimilið í Borg-
arnesi sem heitir í dag Hjúkrun-
ar- og dvalarheimilið Brákarhlíð.
Árið 1987 hætti Solla tímabund-
ið á Brákarhlíð og færði sig yfir í
Mjólkursamlagið til að breyta til.
„Þetta var í fyrsta sinn sem ég vann
dagvinnu þegar ég var í Mjólkur-
samlaginu en áður hafði ég ein-
göngu verið í vaktavinnu,“ bætir
hún við.
Solla vann við ýmis störf hjá
Mjólkursamlaginu, meðal annars
við skyrframleiðslu, losaði mjólkina
af bílunum sem komu úr sveitinni
og var svo loks í víninu, ICY vodka
framleiðslunni. „Þetta var mjög lif-
andi og skemmtilegur vinnustaður
og mikið af ungu fólki sem vann í
Samlaginu, sérstaklega yfir sumar-
tímann þegar skólarnir fóru í frí, þá
var mikið stuð.“
Solla var tíu ár hjá Samlaginu en
það var lagt niður um áramótin ‘94-
’95 og sneri því Solla aftur í Brák-
arhlíð og hefur starfað þar síðan.
Árið 2006 ákvað hún svo að fara í
nám og læra sjúkraliðann við Fjöl-
brautaskóla Vesturlands á Akranesi.
Námið tók tvö ár og segir Solla að
það hafi verið mjög annasamur tími
því hún hafi þurft að láta námið
ganga upp samhliða vaktavinnunni,
auk þess sem hún þurfti að safna
tímum í starfsnámi á Landspítalan-
um og á Grensás. Ofan á það hafði
hún lítið sem ekkert pikkað á tölvu
og sagði þá reynslu afar áhuga-
verða.
„Alltaf eitthvað
hægt að gera“
Í lok síðasta mánaðar, 30. nóvember
nánar tiltekið, vann Solla sína síð-
ustu vakt eftir 33 ár í Brákarhlíð, 68
ára að aldri. „Ég fann að þetta var
komið gott. Ágætt að fara að slappa
aðeins af. Ég hef verið að kúpla mig
hægt og rólega niður síðustu ár og
minnka starfshlutfallið. Brákarhlíð
er mjög gefandi og skemmtileg-
ur vinnustaður. Krefjandi á köflum
en yfirleitt mjög gaman í vinnunni.
Margir skemmtilegir sem hafa far-
ið þar í gegn. Maður fær líka að vita
strax þegar maður er að gera það
gott. Gamla fólkið er hreinskilið og
þegar það hælir manni þá meinar
fólkið það sem það segir. Svo hef ég
líka eignast marga góða vini í gegn-
um vinnuna,“ segir Solla þakklát.
En hvernig er tilfinningin að hætta
að vinna eftir öll þessi ár? „Ég veit
ekki hvernig þetta leggst í mig. Ég
rokka á milli þess að kvíða fyrir
að hætta og stundum er ég spennt
við tilhugsunina. Eftir áramót fer
þetta örugglega að verða skrýtið,
þá er „fríið“ búið eða sami tími og
sumarfríið tekur yfirleitt. Nú tekur
púttið við, svo held ég áfram að fara
í sund á hverjum degi auk þess sem
ég geng mikið. Það er alltaf eitt-
hvað hægt að gera,“ bætir hún já-
kvæð við að lokum. glh
„Eftir áramót fer þetta örugglega að verða skrýtið“
-rætt við Sollu í Borgarnesi sem lét af störfum um mánaðamótin
Solla ásamt barnabörnum sínum: Hinrik Val, Víkingi og Degi. Ljósm. úr einkasafni.
Sólrún Lind Egilsdóttir, eða Solla eins og hún er kölluð.
Solla ásamt stjórnendum Brákarhlíðar á síðustu vaktinni. F.v. Björn Bjarki
Þorsteinsson, Solla, Jórunn María Ólafsdóttir og Halla Magnúsdóttir. „Solla hefur
svo sannarlega verið einn af okkar dýrmætu starfsmönnum sem stuðlað hafa
að því jákvæða og góða viðhorfi sem skapast hefur til starfsmanna og starfsemi
Brákarhlíðar í gegnum árin í samfélaginu. Kærar þakkir Solla fyrir þitt frábæra
framlag til Brákarhlíðar, heimilisfólks og samstarfsmanna,“ segir í starfsloka
kveðju til Sollu frá Brákarhlíð. Ljósm. Brákarhlíð.
Starfsmenn Samlagsins pakka ICY
vodka í desember 1988. F.v.: Þorvaldur
Þorláksson, Sólrún Lind Egilsdóttir
verkstjóri, Halldór Lind Guðmundsson
og Grétar Guðlaugsson.
Ljósm. Theodór Kr. Þórðarson.