Skessuhorn - 15.12.2021, Síða 81

MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 2021 81
Landbúnaðarháskóli Íslands sendir
öllum sínar bestu óskir um gleðileg jól
og gæfuríkt nýtt ár, með þakklæti
fyrir samstarfið á árinu sem er að líða.
Gleðileg Jól
ert hægt að vita hvar skipin voru,
þau áttu bara að koma einhvern tí-
mann. Þetta fólk þurfti mikla þjón-
ustu. Margir gistu hjá okkur og
voru í fæði líka. Svona var þetta líka
í sláturtíðinni. Þá kom mikið fólk á
staðinn sem þurfti mikla þjónustu.
Eftir á að hyggja er maður bara
montinn af því að hafa kynnst öllu
þessu fólki. Það var gott við okkur
og við þurftum að vera góð við þau.
Kannski heilu fjölskyldurnar sem
þurftu að koma og bíða í einn eða
tvo daga.“
Heima
Margrét og Gunnsteinn fluttu, eins
og áður segir, til Akraness í haust.
Það eru töluverð viðbrigði, haf-
andi verið í Árneshreppi alla sína
tíð. Þau segja ýmislegt hafa breyst
á síðustu árum. Mun meira þurfti
að hafa fyrir gestum áður, með til-
heyrandi þjónustu, þar sem fólk
var lengur. Nú sé allt dottið niður
yfir vetrartímann. „Já, það er ráð-
leysi að vera þarna áfram og lenda í
vondum vetrum.“
Já, veturnir geta orðið býsna
harðir norður í Árneshreppi. Snjór-
inn getur verið mikill og allt á kafi
langt fram á sumar og Margrét rifj-
ar upp að fyrir tveimur árum hafi
þau varla komist úr húsi fyrir hálku
og hvassviðri dögum saman. „Þetta
getur verið snjóakista,“ segir Gunn-
steinn. „Áður fyrr ferðuðust margir
þarna á skíðum. Það var hægt að
fara á hestum þegar það var snjó-
laust, en þegar snjóaði var það ekki
hægt og maður var feginn að geta
farið um á skíðum. Ekki síst þegar
þurfti að flytja vörur. Við þurftum
nú aldrei að bera neitt heim til okk-
ar, við vorum í búðinni, en fólkið
á bæjunum í kring þurfti að flytja
pokann sinn.“
Blaðamaður heggur eftir því að
hjónin vísa bæði til Norðurfjarðar
sem „heima“, tala um að fara heim
og vera heima. „Já, við segjum það
ennþá. Við kunnum ekki að segja
annað,“ segir Gunnsteinn.
Ánægð á Akranesi
Þau kunna þó vel við sig í nýjum
heimkynnum á Akranesi. Nóg sé
við að vera. „Ég á nú þrjár systur
hérna og dóttir okkar og sonur eru
hérna líka,“ segir Margrét, sem er
sátt við viðbrigðin. „Já, mér finnst
þetta bara ágætt. Maður sér þó fólk
og maður getur skotist hérna að-
eins út. Keyrt um bæinn og þess
háttar.“
„Já, við erum nú að þekkja mik-
ið af fólki hér,“ segir Gunnsteinn.
„Hér eru menn frá Dröngum og
Ingólfsfirði og ég veit ekki hvað.“
Þau munu þó án efa skreppa aft-
ur heim í Norðurfjörð yfir sum-
artímann, eiga enda mikið ennþá
þar. Svo býður þeirra ný upplifun;
að vera gestir á gistiheimilinu sem
þau komu á fót og ráku í öll þessi
ár. „Já, við eigum alveg eftir að taka
það út að vera gestir á gistiheimil-
inu og láta stjana við okkur,“ segir
Margrét að lokum.
kóp
Útsýni yfir fjörðinn. Ljósm. úr einkasafni.
Nokkrir smábátar í höfninni í Norðurfirði. Ljósm. gó.