Leikhúsmál - 01.11.1963, Qupperneq 27

Viðtal
við
Benedikt
Árnason
BenedÍKt Árnason er nýkominn heim
fró Árósum, þar sem hann stjórnaði
uppsetningu ó Rómeó og júlíu eftir
Shakespeare. Sú uppsetning hefur
verið talsvert umdeild. Hún hlaut
mjög slœma dóma, en aðsókn hefur
verið ógœt og virðist svo, sem þetta
leikrit verði það eina, sem sýnt hefur
verið í Árósum undanfarin missiri,
sem vel verður sótt.
Ritstjórn Leikhúsmóla þótti rétt að
eiga viðtal við Benedikt af þessu til-
efni og heyra hans sjónarmið. Undir-
ritaður bró sér því kvöld eitt í heim-
sókn til hans og hinnar glœsilegu
konu hans, sem óþarfi er að kynna
íslenzkum leikhúsgestum. Eftir að
Benedikt hafði sagt mér undan og
ofan af sýningunni og þeim hug-
myndum, sem lógu að baki uppsetn-
ingunni, ýmsum mjög skemmtilegum,
en þeim er erfitt að lýsa í stuttu móli,
tók ég pennann, mundaði hann og
spurði:
„Hvernig voru starfsskilyrðin í Árós-
um?"
„Alls engin. Agi er óþekkt fyrirbrigði.
Hver einasti maður er vanur að fara
sínu fram ón tillitis til heildarinnar,
jafnt sviðsmenn sem leikarar, og sýn-
ing, sem byggist ó nókvœmni í sviðs-
fœrslu og staðsetningum, hlaut að
gjalda þess. Annars vil ég ekki segja
mikið um þetta, ég mundi gera það,
ef ég vœri Dani og œtti eftir að vinna
meira í dönskum leikhúsum og í
þógu danskrar leiklistar. Það er nú
einu sinni svo, að ég tók þann kost
að halda ófram eftir að mér varð
Ijóst, hvernig aðstaðan var, og ber
því óbyrgð ó sýningunni sem slíkri.
Ég sé samt ekki eftir að hafa tekið
þessa ókvörðun, þetta hefur orðið
mér mikil og dýrmœt reynsla".
,,Finnst þér, að leikdómarar dönsku
blaðanna hafi verið sanngjarnir í
dómum um sýninguna?"
,,Mér fannst þeir leggja of mikla
óherzlu ó ytra borð sýningarinnar,
þeir skrifuðu sama og ekkert um hið
innra. Sumir leikaranna sýndu mjög
góðan leik, en ó það var ekkert
minnzt. Annars var sýningin sem þeir
sóu, voðaleg í tœknilegum atriðum
vegna kœruleysis og klaufaskapar.
Ég get sagt þér eitt dœmi. Fyrsta svið
annars þóttar var þannig tengt við
það, sem ó undan fór, að húsi Kapú-
letts var snúið við, en garðveggurinn
var tengdur við það. Þegar húsinu
var snúið, dinglaði garðveggurinn
laus við, en hann var aðeins festur
með litlum króki og haggaðist þó
ekki. Þennan krók hafði gleymzt að
festa, og því gerði sviðsmaðurinn sér
lítið fyrir, gekk fram ó sviðið, festi
vegginn, gekk síðan út um húsdyrn-
ar, tók sér stöðu við hliðina ó Rómeó
og horfði um stund athugull á hann,
vegginn og óhorfendur til þess að
fullvissa sig um, að allt vœri í stak-
asta lagi, óður en hann fór ó sinn
stað aftur. Allt var eftir þessu".
,,Nú hafa margir leikhúsgestir mót-
mœlt blaðadómunum. Heldurðu, að
starfsmennirnir og leikararnir hafi
núna séð sig um hönd?"
,,Ég veit það ekki, kannski, ég fór svo
snemma heim, að ég só ekki fleiri
sýningar en þessa. Annars virðast
þeir vera við sama heygarðshornið,
því að nú var ég að frétta af ann-
arri leiksýningu þar, sem kolféll. Það
var Job Klokkemager, stjórnað af
þekktum sœnskum leikhúsmanni,
Gösta Terserus, en hann hefur stjórn-
að þessu leikriti 7 sinnum óður".
,,Og nú kemur Hamlet. Ertu farinn að
gera nokkrar óœtlanir?"
„Nei, ekki í smóatriðum, en sviðið
verður stíliserað, symbólskt, en leik-
ur og búningar realistiskir".
„Hvað finnst þér um Teenagerlove?"
„Það er tvímœlalaust bezta skand-
inavíska leikritið, sem fram hefur
komið í seinni tið. Kjallarasenan til
dœmis er afskaplega skemmtilega
skrifuð sem hreinlega dramatískt
verk".
„Hvað hefurðu svo ó prjónunum í
framtíðinni?"
„Fyrst og fremst það að koma mér
fyrir ó mínu „fagra fósturlandi". Ég
hef verið nóg ó flakki. Og hér eru
sannarlega skemmtileg verkefni fyrir
hendi. íslenzk leiklist hefur batnað
mikið, tekið algerum stakkaskiptum
ó fóum órum og ó eftir að batna enn,
því að nú er loksins komin hér heil-
brigð samkeppni leikhúsanna", segir
Benedikt Árnason að lokum. þ
25