Leikhúsmál - 01.11.1963, Síða 105

OFFISER: Hvað er hún að þvælast hér?
Sofa hjá honum?
PAT: Yður kemur það andskotann ekkert
við. Hún er ekki að gera neitt af sér. Þú
ættir að vera farin í bólið, stúlka mín.
Hvert ætlarðu?
TERESA: Ég ætla að skreppa út í vagn að
sækja honum pylsur.
(Hún leggur af stað, en Offiserinn stöðv-
ar hana).
OFFISER: Þú ferð þangað ekki núna.
PAT: Það er orðið of framorðið, stúlka.
TERESA: Klukkan er að verða eitt.
TERESA: Það er ekki satt.
PAT: Heyrðirðu hana ekki slá ?
ETRESA: Jú, en —
OFFISER: Patrekur, farið með hana upp
til sín, eða ég geri það.
TERESA: Þú ert að skrökva að mér.
Pylsuvagninn er opinn til tólf.
OFFISER: Upp að hátta, stelpa.
TERESA: Verð ég það endilega?
PAT: Já, farðu upp.
(Leslie er einn í herberginu, þangað til
Miss Gilchrist laumast undan stiganum).
CILCHRIST: Ó, Leslie, hvað verður um
þig?
HERMAÐUR: Veit það ekki. Kannski redd
ar eitthvað mér á síðustu stundu. Kannski
ekki.
GILCHRIST: Ég er með ofboðlitla gjöf
handa þér. (Fær honum mynd).
HERMAÐUR: Gantalega er hún hugguleg
þessi.
GILCHRIST: Þekkirðu mig ekki, Leslie?
Þetta er ég, nýbúinn að láta leggja á mér
hárið.
HERMAÐUR: Já, það er rétt. E ... hérna,
frú mín, ég held það sé vissara fyrir yður
að fara. Það getur orðið hafarí og læti
hérna á hverri stundu.
GILCHRIST: Guð veri með þér, Leslie. Guð
veri með þér. (Hún fer).
HERMAÐUR (við áhorfendur): Jæja, þá
er maður laus við hana. Og nú er bara
spumingin, fer Teresa að sækja lögguna ?
Jafnvel þó að Einstein gamli sé orðinn al-
veg útúr, þá er samt eftir að sleppa við
hina tvo. Skjóta þeir mig? Já, ég býst
við því. Fer Teresa að sækja lögguna? Nei.
(Mikil sprenging, svo að sviðið nötrar, og
upp stíga reykjarmekkir. Sírenur ýlfra,
flautur blásnar, ljós öll slökkna. Pat og
Meg koma þjótandi inn og fela sig ásamt
hermanninum bak við borðið. Ringulreið.
Það sem raunverulega hefur gerzt; Mulle-
ady hefur kjaftað frá Pat og Monsjur og
er kominn með lögregluna. Hann hefur
fengið Grace prinsessu og Rio Rita með
í spilið, og ,,þær“ hafa spillt honum mór-
alskt. Rússinn hefur verið lögreglunjósnari
allan tímann. Lögreglan er nú að gera ár-
ás, Mulleady og Rio Rita vísa þeim leið-
ina).
PAT: Lögreglan! f skjól með ykkur!
MEG: Ég vil fá að sjá hvað um er að vera.
PAT: Hausinn p þér, passaðu hausinn á
þér, manneskja! Þeir byrja að puffa á
hverju augnabliki.
MULLEADY (ofan af þaki): Klárir! Tveir
verða kyrrir hérna á þakinu. Hinir koma
niður í gegnum háaloftið með mér.
RIO RITA (neðan úr kjallara): Sex inn um
framdyrnar, sex inn um bakdyrnar, og
þið tveir komið á eftir mér.
PAT: Eitt par fram fyrir ekkjumann.
(píanóið spilar).
MULLEADY: O’Shaunnessy!
O’SHAUNNESSY (bakatil í húsinu): Sir!
MULLEADY: O’Shaunnessy, kveiktu á
vasaljósinu!
Ó’SHAUNNESSY: Já, Sir.
MULLEADY: Því í helvítinu kveikirðu
ekki á vasaljósinu, O’Shaunnessy ? Ég sé
ekki glóru!
O’SHAUNNESSY: Get það ekki Sir, það er
búið á batteríinu.
MULLEADY: O, fari það til andskotans!
RIO RITA: Fram til orrustu !
(Flokkur hans ræðst þvert yfir sviðið, en
þeir vita ekki hvert þeir eru að fara eða
hvað að gera. Eftir nokkurn rugling, ráð-
ast þeir allir til baka.
MULLEADY (að tjaldabaki): Jæja,
O’Shaunnessy, þá er að koma sér niður.
O’SHUNNESSY: Þér fyrst, Sir, gjörið þér
svo vel.
MULLEADY: Nei, þú fyrst, maður.
O’SHAUNNESSY: Nei þér fyrst, Sir. Ég er
svo lofthræddur.
MULLEADY: Nú, lokið þér þá augunum,
mannandskoti. Þetta er stríð.
(Ringulreið eftir því sem orrustan harðn-
ar. Flaut og sírenuýlfur, trumbusláttur,
sprengingar, lúðrar þeyttir, hvín í byssu-
kúlum, menn öskra skipanir hver upp í
annan. Verur skjótast aftur og fram um
sviðið, og í miðjum glundroðanum birtist
Monsjur, klæddur pilsi sínu„ gengur hægt
og hæglátlega yfir sviðið, spilandi á sekkja
pípur sínar sorgarmarsinn til heiðurs pilt-
inum í Belfast. Pat öskrar á hann, en án
árangurs).
PAT: Sir! Sir! Gáið að höfðinu á yður!
Leggizt þér niður. Við höfum orðið fyrir
árás. (Hann snertir við Monsjur).
MONSJUR: Hvað? (Hann hættir að spila,
hávaðinn dvínar).
PAT: Þeir hafa ráðizt á okkur.
MONSJUR: Því í djöflinum léztu mig ekki
vita af því. Takið ykkur stöðu bak við
götuvirkin. Sækið handsprengjurnar.
Skjóttu ekki, drengur minn, fyrr en þú
sérð hvítuna í augunum á þeim.
HERMAÐUR: Því miður, hún er ekki hlað-
in. (Sýnir flösku).
MONSJUR: Lifi lýðveldið!
PAT: Gáið að höfðinu á yður, Sir. Ann-
ars eru þeir vissir til að skjóta það af
yður.
RIO RITA (undan stiganum): Pat, viltu
kaupa riffil?
PAT: Æ, farðu til andskotans.
(Rio Rita fer. Hávaðinn dvínar. Orustuna
lægir. f herberginu eru Monsjur, kommand
103