Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Síða 84

82
urinn sagði við hann, að það mundi ekki bregðast, að Himna-
faðirinn mundi fyrirgefa honum margar syndir, ef hann fram-
kvæmdi þessa fyrirætlun.
Þegar erindi hans fékk þessar undirtektir, varð Gabriello hinn
glaðasti og tók upp pyngju sína og gaf munkinum þrjátíu gullpen-
inga, og gat þess, að hann óskaði, að San Georgiomessa yrði sung-
in þrjá næstu mánudaga, til þess að gera það tryggt, að sál hins
látna fiskimanns fengi frið.
Augu munksins ljómuðu, er hann sá gullpeningana, og lofaði
því, að messa yrði sungin þegar næsta mánudag.
Og munkurinn sagði ennfremur, að það væri frekar lofsvert en
hitt, að hann hugsaði ekkert um auð og aðal, er hann hyggði
nú til kvonfangs.
„Hugsið ekkert um það,“ hélt hann áfram. „Þér hafið nógan
auð, þar sem guð faðir vor mun láta yður verða aðnjótandi sinnar
auðlegðar. Vér erum öll börn sama föður og sömu móður og að
vera dyggur er mannsins eini, sanni aðall. Ég þekki konu Gabriello
sáluga og foreldra hennar. Þér gætuð ekki fengið betri konu og
hún er af góðu fólki komin. Farið nú heimleiðis, göfugi herra, og
ég skal gefa ykkur saman hvenær sem er.“
„Æ, gerið það þá strax í dag,“ sagði Gabriello, um leið og hann
bjóst til að kveðja.
„Ég skal svo gera,“ sagði munkurinn, „kaupið nú hringinn og
komið svo, er bezt hentar."
Gabriello flýtti sér heim og keypti hringinn og fullvissaði sjálf-
an sig um það enn einu sinni, að þetta væri allt í bezta lagi, og
ekki betra aðra leið að fara, eins og allt var í pottinn búið. Fékk
hann nú leyfi ættingja konu sinnar — á hennar leyfi stóð ekki,
sem geta má nærri, og voru þau gefin saman öðru sinni.
Gabriello — sem allir hugðu vera Lazzaro — leiddi því næst
konu sína til hins nýja heimkynnis hennar, og var þar búin ríkuleg
veizla, og allir vinir þeirra komu þar saman í fagnaðar skyni.
Brátt fór Gabriello að verða aðalsmannslegri í framkomu og
háttum öllum. Hann sagði upp gamla starfsfólkinu, sem Lazzaro
hafði haft, en sá vel fyrir því, en réði í þess stað þjónalið mikið,
og bjó það vel og yfirleitt hélt Gabriello sig mjög ríkmannlega.
Undruðust allir hina miklu breytingu, sem orðin var á Lazzaro,