Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Qupperneq 104

102
sem til er í heiminum. Viltu hætta lífi þínu fyrir fáeinar unaðar-
stundir? Og hvernig hugsarðu þér að komast þangað heilu og
höldnu? Þú yrðir að fara um Cremona og Soncino eða um
Pizzighitone og Lodi. Á öllum þessum stöðum kannast menn eins
vel við þig og netlurnar, sem vaxa með vegum fram. Gerum ráð
fyrir, að þú færir lítt notaða vegi, til þess að eigi fréttist um ferðir
þínar, hverja tryggingu hefir þú fyrir því, er þú kemur til Milano,
að þú fáir það, sem hugur þinn girnist?
Ég hygg er ég hugleiði þetta nánar að konan hafi vitað, að
þú gætir ekki — og áræddir ekki að koma til Milano, og þess
vegna hafi hún skrifað þér svo sem reynd ber vitni, til þess að
þú sjáir, að hún hugsar stöðugt um þig og elskar þig af heilum
huga. Því að, ef hún hefði vitað, að þú gætir komið án þess að
leggja þig í hættu hefði hún hagað orðum sínum á annan hátt.
Nú skulum við gera ráð fyrir því, er þú kemur þar, að hún sé
reiðubúin til þess að veita þér blíðu sína, en finnst þér nú ekki
íhugandi, hversu ástatt er á heimili hennar? Minnstu þess, að
þótt eiginmaður hennar sé fjarverandi, er allt þjónaið hans heima.
Manstu ekki eftir ljótu, gömlu kerlingunni, sem alltaf er í nálægð
hennar heima við? Hver veit, nema hún sofi hjá henni, þegar
maðurinn hennar er að heiman. Viltu hætta á, að allt komist
upp, fyrir eina unaðsstund? Og ef illa færi, hvað mundi verða um
þig sagt? Þú ert ungur maður og góðum gáfum gæddur, og ert
talinn þroskaðri og reyndari en menn almennt eru á þinum aldri.
Kipptu því ekki öllum stoðum undan því áliti, sem þú hefir aflað
þér. Ef þú værir til neyddur að fara til iMlano fyrir yfirboðara
þinn og þótt illa færi, mundir þú hljóta lof allra, jafnvel fjand-
manna þinna, fyrir hollustu og hugrekki, en er þú ferð í þeim
tilgangi, sem hér er um að ræða, muntu aðeins uppskera að-
finningar og vanvirðu. Bróðir minn, þú metur líf þitt lítils; ég
vona, að þér lærist að meta það meira. Ástundaðu að lifa heiðar-
legu lífi og setja markið hærra en þú nú gerir."
Þessar ræður Delio’s höfðu þau áhrif á Cornelio, að hann
varð allur rórri, en mjög var honum móti skapi að hætta við
þau áform, sem hann hafði í huga. Hann gat ekki borið fram
neinar mótbárur gegn röksemdum Deio’s og minntist hann nú
spakmælisins, að nóttin er móðir hugsananna, og ákvað hann