Veiðimaðurinn - 01.12.1972, Page 5

Veiðimaðurinn - 01.12.1972, Page 5
segjast trúa öðru en því, sem þeir geti séð og þreifað á, og afneita allri hulinni heimsstjórn og forsjá, bera eigi að síður í brjósti óskir um betri heim. Trúin á tómar tilviljanir og tilgangsleysi lífsins er líka trú, þótt hún sé rislág og geti aldrei flutt fjöll. Þetta mun víst þykja orðinn æði langur útúrdúr frá hugleiðingum mínum í upphafi þessa máls um veðráttuna sl. sumar. En mér er gjarnt að leiða hugann að þessu efni, og svo er eflaust fjölmörg- um öðrum farið, þótt þeir gefi sér til þess misjafnlega mikinn tíma og hafi misjafna trú á því, hvaða árangur slíkar vangaveltur beri. Þessar lmgsanir leita t. d. oft á mig þegar ég er að veiða. Veð- ur og vindur ráða þar, svo sem allir veiði- menn vita, miklu um árangurinn af veiði- tilraununum. Enginn veiðimaður kemst hjá að leiða liugann að því efni. llann lítur til lofts, gáir að skýjafari, horfir í árstrauminn, athugar hvort áin er að vaxa eða minnka, spáir í áttina og veður nœsta dags. Og oft hef ég dáðst að því, livað fiskurinn virðist veiðimanninum miklu glöggskyggnari og vitrari í þessum efnum, hvað t. d. laxinn finnur betur á sér allar breytingar , sem í vændum eru. Það er víst kallað eðlisávísun, en ekki rökrœn ályktun þess hæfileika, sem við menn nefnum skynsemi og teljum okkur eina vera gædda af öllum lífverum jarðar. Það gildir einu, hvað menn kalla þetta, en staðreyndin er sú, að fiskur- inn snýr þarna þrásinnis á okkur og það svo rœkilega, að væri liann gæddur kímnigáfunni, sem við stærum okkur svo mjög af, að við getum engri annarri líf- veru unnt liennar heldur, mundi hann oft gera gys að fávizku okkar og hver veit reyndar nema hann sé að því, t. d. þegar liann stekkur og leikur sér allt í kringum fluguna hjá okkur, glefsar jafn- vel í hana eða slær sporðinum í línuna, svo að hjarta okkar tekur kipp, af því að við höldum að hann sé að taka! Við erum nú ekki enn, þrátt fyrir allt hugvit- ið og langa reynslu, fróðari en það um eðli hans og atferli, að við höfum ekki hugmynd um, hvers vegna hann er að þessu. Við höfum gert okkur um þetta ýmsar hugmyndir, en það er öldungis óvíst að noklcur þeirra fái staðist. Náttúran er dularfull og býr yfir ó- teljandi leyndardómum, sem við botnum ekkert í enn sem komið er. Umhverfið orkar á okkur, ekki eins á alla. Líklega er það rétt, að engir tveir sjái nokkum hlut með sómu augum eða finni ná- kvœmlega sömu áhrifin af því, sem þeir sjá. En öll verðum við fyrir áhrifum af umhverfi okkar. Fjöll og ásar, klettar og hólar og áin sjálf, ekki sízt, örva ímynd- unaraflið og vekja a. m. lc. marga til vit- undar um sameiningu okkar við þetta allt, að við séum hluti þessarar heildar, þótt okkur finnist að jafnaði að við stöndum þar utan við, já, séum meira að segja lierrar yfir því öllu. Maður sem þótti einkennilegur í hátt- erni og lífsskoðunum, á einhverntíma að liafa sagt, að mannlífið væri sjúkdóm- ur í skópuninni. Þeir sem á það hlýddu, tóku því sem hverju öðru sérvizkuhjali úr hans munni, en með hliðsjón af því hvernig maðurinn hefur misþyrmt nátt- úrunni og umhverfi sínu síðustu tvær aldirnar, útrýmt lífverum, eytt gróðri og unnið hvers konar spjöll á sköpunarverk- VEIÐIMASURINN 3

x

Veiðimaðurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Veiðimaðurinn
https://timarit.is/publication/1774

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.