Veiðimaðurinn - 01.12.1995, Blaðsíða 63

minnir að hann hafi heitið Stevens. Hann
flutti eggin í fötum og bar þær í vatnsbera
Valdemars á Kálfaströnd til þess að þau
yrðu ekki fyrir hjaski. Hann fékk egg bæði
á Kálfaströnd og eins hjá okkur við Laxá.
Hann sleppti ekki af eggjunum hend-
inni, hafði þau í koju hjá sér og velti þeim
reglulega og hann fékk lifandi unga sem
hann komst með til Englands en þeir tímg-
uðust ekki svo ekki tókst að koma upp
stofni. Það er eins og þegar mannshöndin
grípur inn í náttúruna lánist það ekki, jafn-
vægið er eitthvað svo viðkvæmt.
Hann fékk gráendur, duggendur og
jafnvel hávellur en honum fannst ekkert til
um það því að þær eru ræktaðar í Englandi
en húsöndin og straumöndin eru amerískar
tegundir.
Svo fór ég eitt sinn til Englands og var
boðinn á ýmsa staði til að skoða fuglagirð-
ingar af því ég var úr Mývatnssveit. Þeir
þekktu til Mývatns, margir gegnum Willa á
Halldórsstöðum og eins Haig þennan
Thomas. Eg var boðinn á vegum McLean
& Wormond. Wormond þessi var mikill
fuglamaður, hann var búinn að kaupa egg
héðan í búið hjá sér alla tíð. Ég hafði skrif-
að honum og hann bauð mér til sín. Ég
dvaldist heilan dag hjá þessum Wormond.
Hann bjó þarna í gamalli höll og þegar ég
kom gekk fram einhver þjónustupía og
rétti fram silfurbakka; ég átti víst að láta á
hann nafnspjaldið mitt sem ekkert var,
auðvitað.
Okkur kom vel saman og hann spurði
mig margs. Hann sagðist skyldi borga mér,
ég man ekki hver ósköpin, ég held bara
árslaun ef ég sleppti straumandarpari inn í
girðinguna hans. Þetta var vissulega freist-
andi og hefði verið hægt að ná þessum
fuglum en eftirleikurinn erfiðari við að
koma þeim lifandi milli landa. Þessi grey
drápust áður en maður vissi af. Það voru að
vísu komnar á flugferðir og ég var sterkt að
hugsa um að gera alvöru úr þessu. Upp-
hæðin var freistandi en ég hafði ekki trú á
því að mér tækist þetta svo ekkert varð úr
þessu ævintýri. GP