Veiðimaðurinn - 01.12.1995, Blaðsíða 46

GYLFIJÓN GYLFASON ,
GEDDUVEIÐARI
DANMÖRKU
Skömmu eftir að ég fluttist til Danmerk-
ur bauð danskur vinur minn, Jakob And-
ersen, mér í veiðiferð.
Jakob hafði verið beðinn um að grisja
geddustofninn í tjörnum sem kunningi
hans hefur á leigu og hefði ég áhuga væri
mér velkomið að slást í hópinn.
Jakob hefur til að bera mikla frásagnar-
gáfu og áheyrendur hans sitja gjarna and-
stuttir og stóreygðir af spenningi við fót-
skör hans þegar hann, með útbreiddan
faðminn, segir veiðisögur. Hann snýr líka
upp á sig og móðgast ef einhver viðstaddra
leyfir sér að efast eitt andartak um sann-
leiksgildi frásagna hans. Ég sagði því ekki
neitt þegar Jakob útskýrði fyrir mér
ástæðuna fyrir því að hann hefði verið beð-
inn um að veiða í tjörnunum.
Risageddan og labradortíkin
Tjarnirnar og umhverfi þeirra eru leigð-
ar út til fuglaveiða. Einu sinni bar svo við
að einn leigutakinn var á andaveiðum yfir
tálfuglum. Hann skaut stokkönd sem féll
niður í miðja tjörnina.
Veiðimaðurinn sendi með mikilli gleði
ættbókarfærða labradortík sína eftir fugl-
inum. Fölskvalaus veiðigleðin snérist hins
vegar upp í andhverfu sína þegar veiði-
maðurinn sá að hundurinn var eltur af gul-
grænleitu ferlíki sem hafði bæði burði og
löngun til að éta tíkina! Skelfingu lostnum
labradoreigandanum segist svo frá að
hundurinn og risageddan hafi svamlað
hvort eftir öðru góða stund vegna þess að
þegar hundurinn heyrði skvampið í ferlík-
inu hélt hann að þar væri komin skepnan
sem ætti að sækja og missti því snarlega
allan áhuga á öndinni. Geddunni hefur
sennilega fundist ógeðfellt að hafa hunda-
hár á matnum sínum því hún hætti skyndi-
lega eltingaleiknum sem varð til þess að
hundurinn færði eiganda sínum andarkvik-
indið með hefðbundnum hætti.
Geddur eru sem sagt gráðug ránkvikindi
sem Danir á góðum degi kalla krókódíla.
Pær geta orðið mjög stórar, veiðst hafa
fiskar sem vega á milli tuttu og þrjátíu kíló.
Geddur lifa á fiski og yfirleitt öllu öðru sem
þær komast í tæri við og tönn á festir.
Danskurinn þóttist því viss um að hér væri
komin skýring á hvarfi andarunganna, sem
hann hafði sleppt á tjörnina um vorið og
einsetti sér að siga stangaveiðimönnum í
tjörnina svo vinna mætti bug á illvættinni.
Á veiðislóð
Að sögn Jakobs vorum við fyrstu stanga-
veiðimennirnir sem höfðum fengið að
veiða þarna í meira en 10 ár. Þess vegna
væri góð von til að setja í forsögulegar risa-
geddur sem lifðu á að minnsta kosti púðl-
um og pekinghundum, þótt þeim hefði
ekki hugnast labradortíkin.
Pegar við lögðum af stað bættist þriðji
veiðimaðurinn, Ole Kunnerup, í hópinn.
46
VEIÐIMAÐURINN